Liefde in tijden van coma: 'The Big Sick'

Tien jaar geleden gleed Emily Gordon, het liefje van de Amerikaans-Pakistaanse komiek Kumail Nanjiani, door een zware infectie weg in een diepe coma. Uit dat persoonlijke drama heeft het koppel nu een prachtige romcom gepuurd: ‘The Big Sick’. ‘Wat ons is overkomen, zou geen enkele scenarist kunnen verzinnen.’

'Vlinders in je buik zijn fijn, maar een relatie is vooral wérken'

Het heeft er overigens alle schijn van dat het goed is afgelopen met Emily en Kumail, want het echtpaar dat vandaag in een hotel in Amsterdam tegenover ons zit, is zichtbaar alive-and-kicking. Afgepeigerd door de jetlag, dat wel, maar ook opgelucht en dolblij, want het relaas van hun merkwaardige liefdesrelatie wordt door de critici bijzonder goed onthaald én is in de Verenigde Staten aan het uitgroeien tot een aardige hit.

HUMO Emily, tien jaar geleden hing jouw leven dagenlang aan een zijden draadje. En terwijl jij aan haar ziekbed zat, Kumail, begon je pas écht te beseffen hoe krankzinnig verliefd je op haar was. Wanneer drong het door dat jullie met dit verhaal goud in handen hadden?

Kumail Nanjiani (lacht) «Goud zagen we er niet meteen in, maar ongeveer vijf jaar geleden begonnen we ons wel te realiseren dat er misschien een fijn filmpje in zat.»

Emily Gordon «Geef toe: wat ons is overkomen, zou geen enkele scenarist kunnen verzinnen. Dit verhaal verdient het om te worden verteld, vonden we, en wat meer is: we beseften onmiddellijk dat we het script zélf moesten schrijven. Want alleen wij kenden alle aspecten van de situatie: het hobbelige parcours van onze liefdesrelatie, de pijnlijke clash tussen Kumail en zijn ouders, en natuurlijk ook zijn kennismaking met de mijne. Want terwijl ik in het hospitaal in coma lag, zijn Kumail en mijn ouders met elkaar beginnen optrekken. Ik wou nog altijd dat ik dáár bij had kunnen zijn (lacht).»

HUMO Jullie hebben het scenario samen geschreven. Konden jullie het opbrengen om streng te zijn voor elkaar? ‘Schatje, ik hou van je, maar de scène die je zonet hebt geschreven lijkt nergens naar!’

Gordon «Zo ging het effectief! We waren soms bikkelhard voor elkaar. Als je samen aan een scenario werkt, dan is het heel belangrijk om te beseffen dat je de schrijftafel deelt met een medewerker, níét met je echtgenoot. Van mijn echtgenoot verwacht ik dat hij alles wat ik doe geweldig vindt. Mijn medewerker daarentegen mag gerust zeggen dat mijn werk suckt. Het was niet altijd even makkelijk om dat onderscheid te kunnen maken, maar ons huwelijk is nooit in gevaar gekomen (lacht).»

HUMO Op het moment dat Emily in een coma viel, ging jullie prille relatie door zwaar weer. Emily had immers net ontdekt dat Kumail was voorbestemd om te worden uitgehuwelijkt aan een Pakistaans meisje.

Gordon «In wezen is ‘The Big Sick’ het portret van een man die niet helemaal eerlijk is. Kumail houdt voor zijn ouders geheim dat hij een Westers meisje ziet. En voor zijn lief houdt hij geheim dat er in zijn ouderlijke huis voortdurend huwelijkskandidaten van Pakistaanse origine de revue passeren.»

undefined

HUMO Is er op de lange termijn eigenlijk wel een verschil tussen een vrijwillig en een gedwongen huwelijk? In beide gevallen vervliegt vroeg of laat de passie, de routine sluipt naar binnen en voor je het weet zit iedereen opgesloten in dezelfde verstikkende huwelijkstombe.

Gordon (giert het uit) «De huwelijkstombe! Ik denk dat we de titel van onze volgende film hebben gevonden!»

Nanjiani (ernstig) «Maar wat je zegt, snijdt wel hout. Zelf ben ik tot de conclusie gekomen dat het ene systeem niet beter of slechter is dan het andere. In het Westen wordt volgens mij veel te zwaar de klemtoon gelegd op romantiek. Vooral liefde op het eerste gezicht wordt volgens mij veel te veel geïdealiseerd. Het is natuurlijk heerlijk om vlinders in je buik te voelen, maar vormen die vlinders wel een solide basis voor een huwelijk? Kijk maar eens hoeveel er in het westen op de klippen lopen! Sorry, maar ik heb de indruk dat jullie het een beetje verleerd zijn om te véchten voor een relatie.»

Gordon «Niet veralgemenen, Kumail.»

Nanjiani «Ja, maar toch! Kijk naar eender welke Amerikaanse romantische komedie, en je krijgt de indruk dat liefde en passie op zich volstaan. Terwijl dat helemaal niet zo is. Het spijt me dat ik zo onromantisch klink, maar die eerste gevoelens van pure liefde zullen hoe dan ook vervliegen. En wanneer dat gebeurt, zul je merken dat je aan de relatie moet werken. Het is dat, of uit elkaar gaan. In een gearrangeerd huwelijk daarentegen leer je vanaf het prille begin dat de liefde iets is dat je aldoor moet blijven verzorgen, een beetje zoals je een bloem verzorgt. Zodat de liefde kan blijven groeien.»

Gordon «Mooi gezegd.»

HUMO Kumail, in de film komt het tot een breuk tussen jou en je ouders. Heb je de plooien intussen kunnen gladstrijken?

Nanjiani «Ja, gelukkig wel. Drie maanden na het drama zijn Emily en ik getrouwd en heb ik haar eindelijk aan mijn ouders voorgesteld. En ze waren erg lief voor haar. Ze beseften waarschijnlijk dat ze niet meer zou weggaan uit mijn leven (lacht). Ik begrijp nu ook veel beter dat het voor mijn ouders niet gemakkelijk moet zijn geweest. De traditie van het gearrangeerde huwelijk is al honderden jaren oud, zoiets veeg je niet in één of twee generaties weg. Maar goed, het belangrijkste is dat mijn ouders erg veel van Emily houden. (Met droevige stem) Meer dan van mij.»

Gordon «Dat kan ik bevestigen (lacht).»

HUMO Hebben ze de film gezien?

Nanjiani «Ja, al verschillende keren, en ze vinden hem prachtig. Gelukkig maar. Ik was bloednerveus toen ik hun ‘The Big Sick’ voor het eerst toonde, en niet alleen omdat zij erin zitten. Een kind dat iets heeft gemaakt en het laat zien aan zijn ouders, is altijd zenuwachtig. Je wilt toch altijd weer de bevestiging dat je het goed hebt gedaan, hoe oud je intussen ook bent.»

Gordon «Mijn mama en papa gaan vandaag wéér kijken (lacht). We hebben onze ouders voortdurend bij het project betrokken, zodat ze wisten wat er aan zat te komen, maar het moet voor hen hoe dan ook erg raar zijn om hun levens op het grote doek te zien.»

HUMO Kumail, in de film zien we hoe iemand jouw stand-upcomedyshow verstoort door vanuit de zaal racistische verwensingen naar je hoofd te slingeren. Pijnlijk, maar de krampachtige manier waarop je die eikel probeert te negeren, vond ik nog pijnlijker.

Nanjiani «In die tijd was ik nog maar een groentje. Als iemand in de zaal racistische opmerkingen maakte, deed ik altijd mijn best om die persoon straal te negeren en verder te gaan met de show. Nu weet ik dat dat verkeerd was. Intussen heb ik geleerd dat je racisme niet mag negeren, en dat je er met volle kracht tegenin moet gaan.»

HUMO Krijg je in het dagelijkse leven vaak te maken met racisme?

Nanjiani (knikt) «De haat hangt soms voelbaar in de lucht. Zit ik bijvoorbeeld op café met mijn broer te babbelen, dan voel ik de wantrouwige blikken in mijn rug branden. Twee mensen met een bruin kleurtje die met elkaar in een vreemde taal zitten te praten: dat móéten wel terroristen zijn (lacht). Ach, ik lach er nu wel mee, maar eigenlijk is het intriest. Wanneer ik in het openbaar rondloop, op luchthavens of in winkelcentra bijvoorbeeld, is het inmiddels tweede natuur geworden om me zo onopvallend mogelijk te gedragen. Want zodra ik mijn stem verhef, maak ik me in de ogen van mijn blanke medemensen onmiddellijk verdacht. (Zucht) Nee, het is geen goede tijd om een donkere huidskleur te hebben.»

‘The Big Sick’ speelt nu in de bioscoop.