Lil' Kleine (Lotto Arena)

In 1994 - het jaar waarin Jorik ‘Lil’ Kleine’ Scholten ter wereld kwam - zong André Hazes, voordrager van het levenslied en patroonheilige van iedere ras-Amsterdammer: ‘Ik leef m’n eigen leven zoals ik dat wil / Ik bemoei me toch ook niet met een ander.’ Het is Joriks favoriete nummer. Zijn lijflied.

Hij blaast het door de speakers van z’n G-klasse als hij op de snelweg flitspaal na flitspaal laat gloeien. Hij neuriet het stilletjes als hij briefjes van 500 euro aan het verscheuren is in Snapchat-filmpjes. En het lied spookt door zijn hoofd als hij op Ibiza een vijf liter fles Moët & Chandon aan zijn lippen zet. Vrijzinnig hedonisme en infantiel kattekwaad zijn twee kanten van dezelfde munt volgens Kleine’s interpretatie van Hazes. Dat is ook direct de reden waarom vijftienjarige meisjes collectief in katzwijm vallen als hij zijn huig laat trillen of voetballer-gewijs een fluim op het podium lanceert. Hij is de Pietje Bell van de Hollandse hiphop - een Justin Bieber-adept met kapsones, een schor Ciske de Rat-stemmetje en een klein hartje.

‘Ik ga nergens heen vandaag, doe het allemaal alleen vandaag’, rapte Kleine tijdens ‘Laat Me’, zittend op een zwarte kist midden op een groot, akelig leeg podium. Z’n stem was schor, maar verrassend capabel en bevelvoerend, als een doorgewinterde voetbaltrainer. Het geheel riep bij mij flashbacks op van het concert dat Justin Bieber ons twee jaar geleden voorschotelde in het Sportpaleis. Niet alleen de typografie van diens ‘Purpose Tour’, maar ook het geforceerde Leitmotiv - ‘de Mens tonen achter het Fenomeen’ - voelde vertrouwd aan. De strekking: hoewel Jorik Scholten een internationale superster is, voelt óók hij - ja, toch wel! - zich ook wel eens alleen. Een loze kreet voor sympathie zo bleek, want al snel - enkel een refreintje later - werd het een lil’ kleinzielig: ‘Zeg mij wat je liever hebt, ey / Je neppe vriend die niks kan, of een lieve track / Ja je weet dat ik die brieven heb, ey / Ik wil zien dat je drugs in je kaak en je kiezen hebt’.

undefined

'Jorik maakt er nooit een geheim van dat hij vooral een flinke zak geld komt ophalen'

Het contrast brandmerkte de show. Net als bij de Bieber show twee jaar geleden stond er een tamelijk narcistische iconoclast geforceerd zijn tieneridool-verwachtingen af te vinken. Par exemple: de ietwat houterige serenade aan de jonge fan op het podium, de harkerige uitvoering van het drietal ingestudeerde danspasjes, de video-intermezzo’s waarin hij vertelt over de ethische waarden die hem na aan het hart gaan en bovendien tussen neus en lippen opmerkt dat hij graag lovesongs schrijft (waar baseert hij dat in hemelsnaam op?).

Hoewel ik normaliter sympathie kan opbrengen voor een artiest die tegen de schenen schopt van radio-mannetjes, zijn grootspraak waarmaakt met kassabonnetjes en songs in elkaar knutselt waarvoor de Senaat spoeddebatten inlast, zat ik toch tamelijk ongemakkelijk op mijn aangewezen tribune-stoeltje te wiebelen toen de elfjarige naast mij in m’n oor meekeelde: ‘Ze mag me rijdend pijpen, serietjes kijken / Eventjes blijven, slapen bij Kleine / Samen ontbijten, kleren, die strijkt ze’ (‘Volume’).

Hoewel Kleine uiteraard nooit had voorzien dat die vunzige woordsmederijen van hem kinder-oorschelpen in zouden waaien, klinken de tropical house beats van Jack ‘panfluit’ $hirak - de producer van ‘Drank & Drugs’ en sindsdien vast in dienst - als zoete toffees die specifiek voor kinderen op smaak zijn gebracht. Het waren dan ook de fleurige hits als ‘1, 2, 3’, ‘4 x Duurder’ (met gastbijdrage van het duo SBMG) en ‘Krantenwijk’, die op verreweg de meeste bijval konden rekenen.

Tijdens één van de laatste video-intermezzo’s deelde Jorik het geheim van zijn succes: ‘Bij het maken van een hit draait het allemaal om de titel. Neem bijvoorbeeld ‘Krantenwijk’. Ik zing: ‘Ik denk aan m'n krantenwijk, terwijl ik langs je rij.’ Maar ik heb nog nooit in m’n leven een baantje gehad, laat staan een krantenwijk. Het bekt gewoon lekker. Je gaat toch ook niet ‘slapen met een doezoe en wordt wakker met een ton?’’ Jorik maakt er nooit een geheim van dat hij vooral een flinke zak geld komt ophalen. Hij leeft z’n eigen leven, net als André Hazes. Al zou Hazes hem waarschijnlijk op z’n Amsterdams voor ‘een patjepeeër’ hebben uitgescholden.

“Bruno Mars kreeg de Lotto Arena niet uitverkocht. Kleine binnen een half uur", zei de manager van Lil’ Kleine tijdens een interview met een Amsterdamse krant. Dat is natuurlijk niet helemaal waar: Bruno Mars speelde twee shows in de íets grotere zaal ernaast en verkocht zijn shows binnen vier minuten uit. Maar ach, de details, kan het na Dotan-gate iemand nog wat schelen? Amsterdamse bluf noemen ze dat bij de Noorderburen. Kanye West is een Trump-aanhanger, de kernreactor in Doel lekt en maandagavond staat Lil’ Kleine voor een tweede keer in de Lotto Arena.