Little Axe - Stone Cold Ohio

U dacht dat Moby de eerste was die vooroorlogse blues, gospel en field hollers combineerde met geprogrammeerde beats? Fout. Toen onze favoriete New Yorkse kaalkop in 1999 met 'Play' op de proppen kwam, had Skip McDonald alias Little Axe dat kunstje al bijna vijf jaar eerder geflikt.

Waarbij die als extra verdienste kon aanvoeren dat hij zijn nummers grotendeels zelf zong, speelde en schreef, en dus niet zoals Moby uit de bluesarchieven jatte.

undefined

Skip McDonald was zijn tijd al vaker vooruit. Als huisgitarist van het Sugarhill-label legde hij het fundament voor hiphopklassiekers als 'The Message' en 'White Lines' van Grandmaster Flash, met Mark Stewart & The Maffia stond hij aan de wieg van de triphop, en als lid van Tackhead kruiste hij rock met dance toen dat nog allesbehalve hip was. Zo vernieuwend als vroeger is hij niet meer, maar de nieuwe Little Axe-plaat is desondanks een schoonheid. Twee sterke covers telt 'Stone Cold Ohio' - 'Hard Times' (Skip James) en 'Same People' (is 'On Your Way Down' van Allen Toussaint) - en de rest is minstens zo goed. Er is gospel in vraag-en-antwoordvorm (het bloedmooie 'Rockin' Shoes') en gospel op een soepele, funky groove ('Let Me Ride'), er is een zompige antioorlogssong met de grijns van Howlin' Wolf ('If I Had My Way') en een opwindende clash tussen een dameskoor en een loeiharde industriële beat ('Almighty'). En verder horen we door goden en demonen opgejaagde zangpartijen, akoestische slidegitaren en ronkende mondharmonica's die afkomstig lijken uit gevangeniscellen en godshuizen in het zwarte Amerika van 1906. De dubeffecten en nieuwerwetse productietechnieken van McDonald en producer Adrian Sherwood zal niet iedereen smaken, maar de essentie laten ze ongemoeid: de blues van Little Axe is muziek met een hart en een ziel, die troost biedt in donkere tijden. Geniet en dank de Heer!