Wie zijn cd vernoemt naar de beste roman van schrijver John Fante (we komen hier een slordige achthonderd lijnen te kort om uit te leggen waarom dat boek ons zo lief is) krijgt van ons een sixpack kudos voor moed, wie die titel ook nog eens kan losweken van het origineel krijgt er drie fonkelende sterren in gegalvaniseerd metaal bovenop.

Kristoff Tilkinvrijdag 22 juni 2012, 09:19

Deze tweede cd van Marcus 'Lorn' Ortega ligt in het verlengde van 'Drugs', de gratis mixtape die hij vorig jaar maakte met Dolor: metalige hiphopbeats en gloomy samples waar hete woestijnwinden overheen blazen.

Tracks rollen voorbij als tumbleweeds from hell (check het vooruitgestuurde 'Ghosst', hier vlak na de opener 'Mercy' geparkeerd) of bekruipen je als radioactieve vogelspinnen ('Everything Is Violence').

'Diamond' is ronduit akelig, met die grafstem en die strak in het gelid staande strijkers; in 'The Well' valt er een straal helder licht in de duisternis (resultaat: een oorwurm met weerhaakjes). De rest klinkt als een wat speelse kruising tussen Clark en Clams Casino, en dus nooit minder dan spannend.

Meer nog: 'Ask the Dust' kruipt langzaam onder de huid, als stof dat zich tussen tandwielen nestelt, net zolang tot die gaan knarsen, tot stilstand komen en gaan roesten – tot in de eeuwigheid amen. Vink in uw hoofd gerust het vakje 'Blijven volgen' aan.