Lost Under Heaven: 'Dit is onze eerste echte plaat'

‘WU LYF is dead to me’, postte Ellery James Roberts in 2012, en wijlen was inderdaad de spannendste rockgroep in tijden. Na vier jaar in de woestijn vond de frontman de liefde bij de Nederlandse kunstenares Ebony Hoorn, en dat leidde tot een nieuwe groep. Vrijdag stelt Lost Under Heaven z’n tweede plaat voor in Trix: ‘Love Hates What You Become’.

HUMO Ik hoor alvast één groot verschil met jullie debuut ‘Spiritual Songs for Lovers to Sing’: de songs lijken me live gemakkelijker te spelen.

Ellery James Roberts «Ja, je kunt vandaag hele platen maken op je computer, maar er komt altijd een punt waarop je je afvraagt hoe je het in godsnaam op een podium brengt als je géén tienkoppige band hebt. Ik was dan ook niet gelukkig tijdens onze eerste tournee, en dat had zo zijn invloed op hoe we aan ‘Love Hates What You Become’ begonnen. Het is nooit de bedoeling geweest dat Lost Under Heaven een rockbandje zou worden, maar ik begon toch opnieuw op gitaar te schrijven. Daardoor lijkt dit inderdaad meer op een traditionele rockplaat.»

HUMO Als ik eerlijk mag zijn: je klinkt niet helemaal tevreden.

Roberts «Dat valt mee, hoor. Ik ben zeker niet ongelukkig. Wat mij betreft móét een plaat de neerslag van een bepaalde periode zijn. Dat is ‘Love Hates What You Become’, en verder trek ik er de nodige lessen uit voor de toekomst.»

HUMO Dit is eigenlijk de eerste échte Lost Under Heaven-plaat, zei je tijdens het schrijven.

Roberts «Dat vind ik nog altijd. ‘Spiritual Songs for Lovers to Sing’ was min of meer begonnen met wat intieme solodingen die ik na WU LYF schreef. Ebony werkte ook toen al mee, maar ze had nog geen idee hoe een song werkte, dus het was vooral aftasten. Pas toen we gingen touren, kreeg ze gevoel voor muziek schrijven. Dus ja, ergens is dit pas onze eerste echte plaat. Lost Under Heaven voelt nog altijd als een experiment. Misschien zal pas bij onze derde plaat alles op zijn plaats vallen.»

HUMO Hoe kijk je terug op de jongen die drie jaar terug nog ‘To the powers of old, to the powers that be, you fucked up this world but you won’t fuck with me’ krijste?

Roberts «Er zit veel naïviteit en idealisme in dat statement. Ebony en ik hebben een groot verlangen om zelfvoorzienend te kunnen leven, ver weg van alles wat de wereld zo slecht maakt. Maar of we nu willen of niet: we zijn deel van de machine. Ook wij zijn mee verantwoordelijk voor hoe de wereld eraan toe is. Dus ja: the powers of old vegen nog dagelijks de vloer aan met ons en de rest van de maatschappij.»

HUMO ‘The Breath of Light’, dat jullie al een jaar geleden als single uitbrachten, is eigenlijk een dijk van een soulsong. Welke soulstrot mag hem eens coveren?

Roberts «Eigenlijk was die versie meer bedoeld als demo, maar de breekbaarheid ervan werkte zo goed dat we ’t nummer min of meer zo gelaten hebben. Ik weet dat er ergens een blue-eyed soulzanger in me schuilt, en die kant wil ik zeker verder verkennen. Maar Charles Bradley had het wel mogen zingen. Ebony en ik zijn grote fan van wie hij was, die ongelofelijk liefdevolle, warme podiumpersoonlijkheid.»