Luka Cruysberghs over haar hemel en hel: 'Een hekel aan mensen die over je roddelen terwijl ze je niet kennen'

Papa Alex Callier en bompa Raymond Geerts mogen trots zijn: Luka Cruysberghs, de piepjonge Hooverphonic-chanteuse, heeft zopas met glans haar laatste middelbaar weten af te ronden, en kan zich nu dus voor de volle honderd procent concentreren op de lopende tournee door Italië. Com’è bella la vita!

Luka Cruysberghs «De hemel op aarde, dat is op dit moment mijn wereld. ’t Is heerlijk om zonder herexamens van de zomervakantie te kunnen genieten, en al helemaal wanneer je ook nog eens in Rome en Assisi mag optreden. Alles in mijn leven valt op dit moment op zijn plaats. Ik voel me ongeveer net zo gelukkig als in mijn kindertijd, toen ik nog geen zorgen had en gewoon mijn leven leidde zonder me ooit iets af te vragen.»

HUMO Mocht ik 18 zijn en weten dat ik op een podium in Rome moest gaan zingen, ik zou het besterven van de zenuwen.

Cruysberghs «Ik bén ook zenuwachtig, dat ben ik voor ieder concert. Maar toch al een stuk minder dan vorige zomer, voor onze shows in in New York, Los Angeles en San Francisco. Ik was toen nog maar pas bij Hooverphonic, en ineens stond ik daar in dat gigantische land, dat ik tot dan toe alleen op televisie en in films had gezien. Mogen optreden aan het Empire State Building, en zingen in het Engels voor native speakers: su-per-stressy! Maar alles viel heel goed mee, en het publiek was erg enthousiast. Noem het een droom die werkelijkheid werd.»

HUMO Wat beschouw jij als de hel op aarde?

Cruysberghs «Goh… Eigenlijk heb ik geen idee hoe ik me de hel op aarde zou moeten voorstellen, om de simpele reden dat ik nog nooit een helse periode heb meegemaakt. Ja, ik heb al weleens liefdesverdriet gehad, en het is ook al eens lastig geweest op school, of ik had thuis ruzie. Dan voelde ik me een paar dagen of hooguit een week down, en dat was het. Maar een echt diepongelukkige periode? Nee.»

HUMO Waar heb je een hekel aan?

Cruysberghs «Aan mensen die over je roddelen terwijl ze je eigenlijk niet kennen. Een tijdje terug hoorde ik dat een meisje dat me vóór Hooverphonic amper kende, vond dat ik in negatieve zin veranderd was. Daar kan ik me boos om maken. ‘Hoe kun jij dat nu weten?’ denk ik dan. Ik vind dat vooral erg omdat mijn vrienden en familieleden, mensen dus die me wél kennen, me vaak vertellen hoe mooi ze het vinden dat ik mezelf ben gebleven.

»En ik kan me ook ergeren aan fake mensen, mensen die zich anders voordoen dan ze zijn. Vroeger keken ze nooit naar je om, maar nu opeens zijn ze je beste vriend: dat type. Ik weet dan al met-een dat dat niets met echte vriendschap te maken heeft.»

HUMO Kunst verzacht de zeden. Waar ligt jouw artistieke top?

Cruysberghs «In Amsterdam heb ik eens een museum bezocht – de naam ben ik kwijt (lacht) – dat veel indruk heeft gemaakt. Er was daar onder andere een expositie van een fotograaf die overal ter wereld aan willekeurige voorbijgangers gevraagd had of hij een portretfoto van hen mocht maken. Die foto’s hingen daar allemaal aan de muur, met ernaast een kort fragment uit het levensverhaal van die mensen. Schitterend gedaan! Maar in dat museum zag ik ook kunstwerken waarvan ik dacht: ‘Dat kan iedereen toch maken?’ Een doek met een paar strepen, of een paar verfspatten die de zogenaamde kunstenaar erop had gekwakt: ik vind dat onnozel. Geef mij maar kunst waarbij iets van ambacht is komen kijken. Mijn broer kan bijvoorbeeld keigoed tekenen en schilderen: hij zou nóóit zomaar wat verfspatten op een doek gooien en dan zeggen dat het werk af is.»

HUMO Wat bezorgt je geestelijk genot?

Cruysberghs «Het gebeurt weleens dat ik een bepaalde noot in een liedje niet goed gezongen krijg. Ik blijf dan net zolang oefenen tot het me lukt. Dat moment komt vaak totaal onverwachts: heel satisfying is dat. Neem nu ‘Amalfi’, één van onze bekendste nummers: ik heb daar lang problemen mee gehad, omdat de zangpartij wat aan de lage kant is voor mijn stem. Weken en weken heb ik erop geoefend, tot ik het op een keer plots hád, tijdens een show dan nog. Dat was echt een ‘Yés!’-gevoel. Sindsdien heb ik met dat nummer nooit meer problemen. Ik hoop dat ze zich er in Italië vereerd mee zullen voelen (lacht).»

HUMO Komen jouw muzieksmaak en die van Alex enigszins overeen?

Cruysberghs «Meestal wel. Van Hooverphonic houden we uiteraard allebei, en ook Billie Eilish vinden we allebei cool. Maar van Ariana Grande, één van mijn favorieten, moet Alex niets hebben. Ik heb dan weer weinig met sommige van die niet-elektronische, oubollig klinkende dingen waarvan ik de naam niet ken, en die Alex goed vindt. Saai! (lacht) Maar dat ligt vooral aan het generatieverschil, denk ik.»

HUMO Lees je graag?

Cruysberghs «Euhm… Is het heel erg als ik ‘nee’ zeg? Het laatste Harry Potter-boek heb ik wel met plezier gelezen, en ik heb ook genoten van ‘The Wave’ (van Morton Rhue, red.), dat we dit jaar voor Engels moesten lezen. Maar verder lees ik zelden boeken.»

HUMO Lees je Humo?

Cruysberghs «Ook niet. Sowieso lees ik amper tijdschriften.»

HUMO In Humo’s satirische rubriek Het Gat van de Wereld wordt al eens de draak gestoken met het feit dat jij zoveel jonger bent dan Alex en Raymond.

Cruysberghs «Jaja, ik heb ze allemaal gezien.»

HUMO Kon je ermee lachen?

Cruysberghs «Hmm. Niet dat ik ervan wakker heb gelegen, maar echt grappig vond ik het nu ook weer niet. Maar goed, ik weet dat dat erbij hoort. Ik probeer het maar van me af te laten glijden.»

HUMO Laten we troost en vergetelheid zoeken in de alcohol, Luka. Wat drink je?

Cruysberghs (lacht) «Een biertje. Al lust ik ook weleens een cocktail, als ik met vrienden op een terras zit.»

HUMO Hang je weleens aan de toog met Alex en Raymond?

Cruysberghs «Op tournee gaan we regelmatig iets drinken, ja, vooral na een optreden en op vrije dagen. Eén keer, in Istanbul, hebben de uitbaters van de zaal ons na ons optreden meegenomen naar een club. Dat werd een heel toffe avond: ik ben aan de praat geraakt met een stel jonge meisjes die fan van ons waren, maar eerlijk gezegd heb ik toen ook wel iets te veel gedronken. De volgende ochtend heb ik dat moeten bekopen op het vliegtuig: niet dat ik moest overgeven of zo, maar ik voelde me wel flink mottig. Niet voor herhaling vatbaar, als het van mij afhangt.»

HUMO Wat is je plat préféré?

Cruysberghs «Macaroni. En het maakt me echt niet uit met welke saus: zolang het maar macaroni is, is het voor mij goed. Wat ik ook ongelooflijk graag eet, is de schotel die mijn mama vroeger altijd maakte wanneer we in Portugal op vakantie waren. ’t Was een soort paella, met kip, mosselen, kokkels, aardappelen en tomatensaus, maar dan op z’n Portugees bereid: zonder rijst, en in een cataplana, een grote pan die je kunt dichtklappen. Wij noemden dat hele gerecht ook altijd gewoon cataplana.

»Eigenlijk hou ik van bijna alles, zolang het maar niet te speciaal is. Zo van die toastjes met iets raars erop die ze je op familiefeesten weleens aanbieden, daar ben ik echt niet voor te vinden.»

HUMO Wat is voor jou het hoogste lichamelijke genot?

Cruysberghs «Oei! Euh… Ik weet niet goed wat ik daarop moet antwoorden.»

HUMO Volgens mij weet je het wel. Alleen denk je: ‘Zal ik het wel zeggen?’

Cruysberghs «Ja (lacht). Dat is precies wat ik denk.»

HUMO Meteen over naar de slotvraag dan maar?

Cruysberghs «Graag!»

HUMO Stel dat je vriend er geen graten in zou zien, met welke hunk zou jij dan weleens een nachtje willen je-weet-wellen?

Cruysberghs «Met Leonardo DiCaprio, maar dan de jongere versie: superknappe gast. Net als Shawn Mendes trouwens (Canadese singer-songwriter, red.), alleen ziet die er me een tikje te lief uit.»

HUMO Je valt voor bad boys?

Cruysberghs «Dat kun je wel stellen, ja (lacht). Daarom is mijn ultieme onenightstand Jughead Jones, het personage uit ‘Riverdale’ dat wordt gespeeld door Cole Sprouse. Een echte bad boy, én razend knap natuurlijk.»

HUMO Buona fortunain Italië, Luka.

Cruysberghs «Grazie mille.»