M. Ward - Post-War

Probeert u zich iets voor te stellen bij John Lennon die een song heeft geschreven voor Ween, en u weet ongeveer hoe 'Magic Trick' klinkt: een gewéldige song op 'Post-War', de nieuwe cd van M. Ward.

Waarop nog wel meer geesten rondwaren dan die van Lennon: in 'To Go Home' laat Ward The Triffids van David McComb zaliger in een Californische garage jammen met The Arcade Fire, en in afsluiter 'Afterword/Rag' laat hij niemand minder dan Robert Johnson uit de doden opstaan. Dat had niemand hem ooit voorgedaan, zelfs Clapton niet. Wat zeggen wij: vooral Clapton niet.

undefined

Ward heeft de ietwat ongelukkige naam een lofi'er te zijn, maar laat u zich daar vooral niet door afschrikken. Een song als 'Requiem' ('He was a good man but now he's gone') bevat wel degelijk keteldrums, maar dan wel keteldrums in een prachtige stereomix.

Opener 'Poison Cup' is misschien nog het mooiste liedje op 'Post-War', waar overigens niets ondermaats op staat: zo had Grandaddy heel misschien over tien jaar geklonken kunnen hebben, mochten Jason Lytle en de zijnen de handdoek niet veel te vroeg in de ring hebben gegooid.

M. Ward gaat al langer mee dan vandaag ('Post-War' is zijn vijfde), en mensen die het veel beter weten dan wij hadden hem ook al langer geleden ontdekt. Jason Lytle was producer van 'Swing Like a Metronome', Wards allereerste plaat met zijn groepje Rodriguez, en Howe Gelb bracht Wards solodebuut 'Duet for Guitars #2' uit op zijn Ow Om Recordings. En gelieve ons nu te excuseren: wij moeten dringend onze achterstand gaan inlopen.