Macy Gray

Altijd oppassen wanneer platenfirma's beweren dat artiest X op plaat Y terugkeert naar 'de ware ziel' van zijn of haar 'kunst'. Marketing! Dat alarm ging ook af toen ik de bio las bij 'The Sellout', de nieuwe van Macy Gray: ze zou daarop om vergiffenis vragen voor de al te gladde R&B op haar vorige worp, 'Big' uit 2007.

Dat is natuurlijk met een korreltje zout te nemen: zelfs haar ruwste song, de met een Grammy bekroonde doorbraaksingle 'I Try' van tien jaar geleden, heeft al een behoorlijk hoog fm-gehalte. Maar 'The Sellout' is wel degelijk een terugkeer naar een iets minder glad geföhnde Macy.

Enkele quotes van Macy Gray

«Na de flop van 'Big' heb ik me teruggetrokken in mijn cocon, en ik heb teruggegrepen naar de platen die destijds mijn leven hebben gered. 'Songs in the Key of Life' van Stevie Wonder, alles van Sly Stone, veel van Janis Joplin en een hoop Bob Marley-stuff. Abnormaal hoe ik vergeten was dat het daarom draait: mensen raken met je diepste zielenroerselen. En niet: in de juiste outfit op het juiste feestje met de juiste mensen staan babbelen.»

«Als lelijk eendje was ik privé al genoeg afgewezen, en dan ben ik ook nog eens in een business gestapt waarin je uiterlijk minstens zo belangrijk is als je talent. Eigenlijk was dat om problemen vragen. Pas op, ik ben niet antiglamour of zo. Ik vind alleen dat andere vrouwen beter geplaatst zijn om met hun lichaam te pronken dan ik.»

«Wat is dat toch met al die zwarte R&B-mannen van tegenwoordig? Ze zingen niet meer voor de meisjes, hè. 't Is altijd van 'Laten we naar de club gaan' of 'Kijk eens hoeveel geld ik heb'. Er komt geen romantiek meer bij kijken, zeker niet zoals vroeger bij Marvin Gaye of Luther Vandross.»

Het volledige interview leest u in Humo 3642 van dinsdag 22 juni 2010.