Mad Men: Jon Hamm
Roken, zuipen en scharrelen op kantoor, en van tijd tot tijd, bij voorkeur bij een rijkelijk met wijn besprenkelde lunch, een slogan uit de mouw van je maatpak schudden om je riante salaris te rechtvaardigen: welke vent zou niet tekenen voor het luizenleventje van reclamejongen Don Draper, de golden boy met het duistere verleden uit het geweldige 'Mad Men'?
Hoewel: in het derde seizoen krijgt Don het hard te verduren. We schrijven het jaar 1963, en ook bij reclamebureau Sterling Cooper sijpelen de nieuwe tijden mondjesmaat binnen. Vrouwen met een mening, de burgerrechtenbeweging, enfin: allemaal dingen waar je hem niet mee moet lastigvallen.
Bovendien loopt het werk niet op rolletjes - een overname door die verfoeide Britten zit eraan te komen - en ook privé krijgt hij een opdoffer wanneer zijn vrouw de echtscheiding aanvraagt. Don incasseert het allemaal zonder een krimp te geven, zoals we hem kennen, en blijft één van de meest enigmatische tv-personages uit de recente tv-geschiedenis.
We wedden dat zelfs acteur Jon Hamm hem niet echt kent. Of wel?
Jon Hamm (Don Draper) «Ik zie Don doorgaans als een goeie kerel die van tijd tot tijd de verkeerde beslissingen neemt. Maar af en toe twijfel ik: dan lijkt hij me een gepatenteerde klootzak die af en toe stomweg iets goeds doet. Die twee Dons leveren een constant gevecht om de bovenhand te halen.»
- Hij is in ieder geval binnen de kortste keren een icoon geworden. Ben je niet bang dat je voor de rest van je leven aan hem vasthangt?
Hamm «Ik heb het geluk dat we slechts dertien afleveringen per seizoen draaien - bij de meeste series zijn dat er twee- tot zesentwintig. 'Mad Men' neemt per jaar vierenhalve maand in beslag: ik heb dus nog ruim de tijd om me met andere dingen bezig te houden.
»Zodra ik de kans krijg, hang ik de clown uit in '30 Rock' of 'Saturday Night Live', of ik draai een film. Het idee is om personages te spelen die mijlenver af liggen van wat het publiek van me verwacht. Concreet: ik vermijd rollen waarin ik op kantoor zit cool te wezen met een das om (lacht).»
- Er is al veel gezegd en geschreven over het maniakale kantje van bedenker Matthew Weiner, die wil dat het decor van de serie - de vroege sixties - tot in de kleinste details klopt. Eist hij van zijn acteurs dat ze zich met diezelfde overgave onderdompelen in de tijdgeest?
Hamm «We hebben wel een referentiekader voor Don samengesteld: Gregory Peck, Glenn Ford, dat soort venten. Het prototype van de sterke, zwijgzame man - een type dat op het einde van de jaren vijftig, na de Golden Age, uit Hollywood verdwenen is.
»Ik weet ook op welke bronnen Matthew zich baseert: films als 'The Man in the Gray Flannel Suit', en auteurs als John Cheever en Saul Bellow. Maar verder gaat het niet: ik heb niet de behoefte een boekenwurm te worden. Ik ga al het werk toch niet in zijn plaats doen?»
Bekijk een fragment »
