Madonna. Krolse copycat. Gelijke delen viezentist en visionair. Bitch met pedigree.

Frederick Vandrommedinsdag 18 juni 2019, 14:30

Een straffe sjarel die haar wanprestatie op Joerovizjon kan vergeten, maar ‘Madame X’ helpt, vreemd genoeg. De veertiende van Madonna is een bescheiden retour de forme, een grabbelton van goede melodieën, rare kronkels en verwijzingen naar haar eigen verleden. Afwisselend geïnspireerd en (bijzonder) slap, en dus een kloeke sprong voorwaarts van ‘MDNA’ en ‘Rebel Heart’. De grijsblonde ambitie weet dat wereldmuziek in 2019 klinkt als Kali Uchis, Ibeyi, Neko Case en Rosalía, en elders beent ze Migos en Ariana Grande bij.

In ‘God Control’, een gregoriaanse ‘Bohemian Rhapsody’ van de Lidl, zit een halve goede song. ‘Crave’ is hipperdehop van en voor white chicks, ‘Faz Gastoso’ Braziliaanse lentekolder. Maar als ze in ‘Killers Who Are Partying’ zingt van ‘I will be gay, if the gay are burned / I will be Africa, if Africa is shut down / I will be poor, if the poor are humiliated’, is dat genoeg om onze tenen alle kanten op te laten krullen. Madonna kan het nog, maar ze moet willen.