Magazine: Man over boek

‘Een boek is een magisch voorwerp: je kunt erbij wegdromen, je steekt er iets van op en als je ooit met een te korte tafelpoot geconfronteerd wordt, zorgt het gegarandeerd voor stabiliteit.’

Kijk, het is dat geforceerd grappige dat ons weleens stoort aan ‘Man over boek’. Vorig seizoen al, en nu ook weer. Al van in de persmap doet presentator Stijn Van de Voorde alsof het nu ook weer niet zó belangrijk is, een boekenprogramma.

‘Och,’ nuanceert Guido Belcanto, die in de eerste aflevering zijn liefde voor Oscar Wilde zal belijden. ‘We mogen allang blij zijn dat er überhaupt een literair programma bestáát. (Twijfelt) Toch?’

HUMO ‘Man over boek’ wil elke zweem van ernst en elitarisme omtrent literatuur vermijden. Kon je je vinden in die lichtvoetige aanpak?

Guido Belcanto «De makers bewandelen een dunne lijn, dat klopt. Ik had het programma vorig seizoen al gezien, en toen heb ik vaak gedacht: ‘Ze moeten toch oppassen dat het geen entertainment wordt.’ Maar ik vind mijn medewerking best voor herhaling vatbaar. De ploeg is een halve dag bij mij thuis geweest, en we hebben een goed gesprek gehad. ’t Was zeker geen haastklus. Ze zijn ook naar Londen geweest, onder meer om met de kleinzoon van Oscar Wilde te gaan praten. Ik moest optreden, anders was ik graag meegegaan.»

HUMO Guido Belcanto over Oscar Wilde: mogen we dat een geval van typecasting noemen?

Belcanto «Hoezo?»

HUMO De dandy, de estheet, het verwijfde: ver moeten we het niet gaan zoeken.

Belcanto «Hmm... Tja, ik snap wel wat je bedoelt. Ik ben vroeger ook een dandy geweest. En ik heb altijd veel aandacht besteed aan decorum. Net als Wilde, die in een anachronistisch universum leefde dat hij voor zichzelf had uitgetekend. Hij heeft ooit gezegd: ‘Ik ben tegen deze tijd.’ Dat heb ik ook vaak gedacht, dat er ergens een universum moest zijn waarin ik beter zou passen. Ik zou graag op het einde van de 19de eeuw geleefd hebben, ergens in Parijs. Wie weet zou ik Wilde daar zijn tegengekomen.»

HUMO Weet je nog wanneer de liefde begonnen is?

Belcanto «Zeker: met ‘The Picture of ­Dorian Gray’, het boek – zijn enige roman – dat in 1991 naar aanleiding van zijn honderdjarige bestaan opnieuw werd uitgegeven, in een uitstekende vertaling trouwens. Toen ik dat las, was ik onmiddellijk bekeerd. Het is geniaal en overrompelend hoe Wilde in één zin het leven kan vatten. Hij is de koning van de oneliners. (Declameert) ‘We are all in the gutter, but some of us are looking at the stars.’ Of nog: ‘There is only one thing in life worse than being talked about, and that is not being talked about.’»

HUMO Ook een mooie: ‘I like to do all the talking myself, it saves time and prevents arguments.’

Belcanto «Ha, die kende ik nog niet! ’t Is geen toeval dat ook Morrissey een grote Wilde-fan is. Ik zal je iets bekennen: ik heb ooit een paradox van Wilde in één van mijn songs verwerkt. In ‘Waarom altijd dat katholieke denken’ zing ik: ‘Hoe meer men roddelt over u, des te groter is uw faam.’

»De tragiek van Wildes leven heeft mij trouwens ook enorm aangegrepen. Hoe hij het noodlot met open armen tegemoet liep: fascinerend.»

HUMO Je hebt het nu over zijn verdoken homofilie.

Belcanto «Hij is er verdorie zelfs voor in de gevangenis gevlogen én nadien verbannen uit Engeland! Enkele jaren later is hij in Parijs gestorven, als een veredelde clochard. (Zucht) Ja, Wilde heeft echt alles meegemaakt: de rise and fall, en alles ertussenin.»

HUMO Wat ik niet wist: hij heeft ook sprookjes geschreven.

Belcanto «O, ja! Hij heeft misschien maar één roman op zijn naam staan, maar wie de complete works in huis haalt, mag zich aan een serieuze stapel verwachten: hij schreef essays, toneelstukken en poëzie bij de vleet.»