Magistraal Melancholisch

Meisjes (en jongens): problemen? Onoverkomelijk verdriet? Dan helpt maar één ding: slaapkamerdeur op slot en uithuilen bij hyperdramatische nummers van sexy, strak in het zwarte pak zittende rockgroepen. Diepe stemmen, machtige melodieën en barokke arrangementen: melancholie klonk nooit zo magistraal als in deze tien klassiekers.

De iMix is nog niet beschikbaar op iTunes waarvoor onze excuses

1. 'Death', White Lies (2008)

Duizelingwekkende synths ondersteunen een even meezingbaar als zwartgallig refrein. Drie Londense jongens van twintig maakten het stadion-anthem van het jaar, met de minst subtiele songtitel aller tijden.

Lees het interview met White Lies vanaf dinsdag 10 maart in Humo 3575

2. 'In Shreds', The Chameleons (1982)

Triomfantelijk in duigen liggen: The Chameleons uit Manchester deden vijfentwintig jaar geleden al voor hoe het moet. Eén van de favoriete (cult)groepen van Ben Goldwasser van MGMT.

3. 'Take You on a Cruise', Interpol (2004)

De meest sinistere song van de rat pack van de New Yorkse muziekscene - even poëtisch als dreigend: 'I see that you've come to resist me / I'm a pitbull in time'... Sexy as hell.

4. 'Estuary Bed', The Triffids (1986)

Onze favoriete song op 'Born Sandy Devotional', één van de essentiële platen van de jaren tachtig. Over strandherinneringen die maar niet willen vervagen.

5. 'Shine On', The House Of Love (1989)

The House Of Love werd ooit met veel enthousiasme gelanceerd door Alan McGee (de man die later Oasis zou ontdekken), maar deze in gitaargrandeur gedrenkte pijnscheut zou hun enige hit blijken.

6. 'Shadowplay', The Killers (2007)

Met Joy Division op de koptelefoon lag Brandon Flowers als puber in de woestijn rond Las Vegas te dagdromen over het regenachtige Manchester. Jaren later vroegen de overgebleven leden van Joy Division hem om hun 'Shadowplay' te coveren voor de soundtrack van 'Control'.

7. 'There Is a Light That Never Goes Out', The Smiths (1986)

'And if a double-decker bus / Crashes into us / To die by your side / Is such a heavenly way to die': 'Dood in Venetië' volgens Morrissey.

8. 'Under the Milky Way', The Church (1988)

Dé song om opgerold in een deken weg te kwijnen onder een denkbeeldige sterrenhemel: dromerig en etherisch, van Sehnsucht doordrongen onehitwonder uit Australië.

9. 'Seven Seas', Echo & The Bunnymen (1984)

Eén van de beste nummers van de zelfverklaarde Beste Groep Aller Tijden. Te vinden op 'Ocean Rain', een plaat die - echt waar - destijds werd gepromoot als Beste Album Aller Tijden. Verdrink in de sierlijke tempowisselingen en de ongeëvenaarde stem van Ian McCulloch.

10. 'The Sun Ain't Gonna Shine Anymore', The Walker Brothers (1966)

In de jaren zestig waren de mensen niet per se gelukkiger dan nu. Het hyperbombastische arrangement, compleet met koorgezang, strijkers, tromgeroffel en klokken, zet de boodschap van Scott Walker kracht bij: niets komt ooit nog goed.

11. Bonustrack: 'It's My Own Cheating Heart That Makes Me Cry' - Glasvegas (2008)

James Allans antwoord op Hank Williams' 'Your Cheating Heart': een extreem openhartige ontboezeming over ontrouw en zelfverraad, gehuild tegen een verpletterende wall of sound. Nu al een anthem in de UK, maar nog steeds niet te krijgen in België (met dank aan Sony BMG!).