Malcolm Young voorgoed uit AC/DC

Ik moet opletten want ik word hier fucking triest van. Malcolm Young, founding father van AC/DC, zit in een tehuis waar hij permanent onder toezicht wordt gehouden op weg naar zijn einde. Dementie, in een snelle vorm.

Hij is nog hier, maar elke dag een beetje minder. Straks trekt AC/DC op tournee met Stevie Young, zijn neef, die dat in 1988 voor de ‘Blow Up Your Video’-tour al eens eerder deed. Toen bleef Malcolm thuis om komaf te maken met een alcoholverslaving en was hij er voor de volgende plaat gewoon weer bij. Vandaag lijdt hij aan een ziekte waar je nooit meer beter van wordt.

Ik herinner me een fragment ergens op een DVD (‘Family Jewels’?) dat hem perfect schetst. Malcolm die aan een cameraploeg vraagt of ze hem even willen excuseren omdat hij zijn podium-outfit moet gaan aantrekken. Waarop hij zijn witte t-shirt vervangt door een zwart. ‘Klaar’. Malcolm Young was het no-nonsense hart van AC/DC, een groep die alles was wat een vuile rockgroep moet zijn. Ik zeg was, ook al bestaan ze nog, want zonder Malcolm gaat het toch echt niet meer hetzelfde zijn. En dat was het eigenlijk al niet meer sinds 1980, toen Bon Scott stierf. Live een sensatie gebleven, maar eigenlijk nog maar één echt goeie plaat gemaakt: ‘Back In Black’. Malcolm het hart, Bon Scott de ballen. De hele dikke ballen.

In december verschijnt ‘Rock Or Bust’, de nieuwe plaat van AC/DC. Daarop is Malcolm Young al niet meer te horen. Godverdomme, toch triest.

Hier is AC/DC in 1974, een prille versie van de groep, met de piepjonge broers Angus en Malcolm Young en zanger Dave Evans:

En hier – Malcolm, we salute you – de ritmegitaar van ‘Let There Be Rock’ geïsoleerd in de mix: