Marathon Boy
De 'Indiase Forrest Gump', zo wordt Budhia Singh (10) genoemd. Geboren in de sloppenwijken, mishandeld door z'n aan drank verslaafde vader en voor tien Britse pond aan een straatventer verkocht door z'n moeder: tot zover zijn eerste drie levensjaren.
Hij wordt uit de armoede gered door Biranchi, een lokale judocoach die een tehuis voor kinderen uit sloppenwijken runt. Biranchi ontdekt Budhia's looptalent wanneer hij hem als straf voor wat kattenkwaad enkele rondjes langs het terrein laat lopen: vijf uur later is de jongen van vier nog stééds aan het rennen.
Minder dan een jaar later heeft hij al achtenveertig marathons gelopen en is hij een icoon in India. Een Bollywoodverhaal met een Dickensiaanse ondertoon, in een documentaire gegoten door Gemma Atwal: enkele weken geleden nog te zien op Docville, vanavond al op Canvas.
Gemma Atwal «Ik las zes jaar geleden voor het eerst over Budhia op de BBC-nieuwssite en ik was meteen gefascineerd door het onwaarschijnlijke verhaal. Biranchi was zowel Budhia's coach als pleegvader, en ik vroeg me af of die jongen al die marathons liep omdat hij dat zelf wilde of omdat hij Biranchi een plezier wilde doen.
»Ik wist niet of mijn trip naar India ergens toe zou leiden, maar ik was te nieuwsgierig om het niet te doen. En uiteindelijk heb ik hem vijf jaar gevolgd.»
- Je was erbij toen Budhia's succesverhaal de proporties van een tragedie aannam.
Atwal «Biranchi was ervan overtuigd dat Budhia een Olympische medaille kon halen, en begon de jongen steeds meer af te beulen. Toen hij net voor de eindmeet van een koers van 65 kilometer ineenstortte, kwam de regering tussenbeide: Biranchi werd beschuldigd van uitbuiting en vloog de cel in. Budhia's moeder kidnapte haar zoon uit het tehuis en nam hem terug mee naar de sloppenwijken.
»Na een tijdje werd Biranchi weer vrijgelaten, maar voor er definitief over Budhia's lot beslist kon worden, kreeg Biranchi door een gangster drie kogels door z'n hoofd gejaagd. Voor de wereld leek het alsof Budhia eindelijk verlost was van z'n slavendrijver, maar voor hemzelf ligt het anders: hij is z'n mentor en vaderfiguur kwijt.»
- Is het niet moeilijk om objectief te blijven als je daar middenin zit?
Atwal «Natuurlijk, maar als westerlingen kijken wij er wel anders tegen aan. Wij vinden dat Biranchi Budhia onmenselijk behandelde, maar hij heeft er wel voor gezorgd dat die jongen nu de belichaming is van de droom om het als Indiër ver te schoppen. Bovendien wordt Biranchi in zijn eigen stad als een barmhartige samaritaan beschouwd, omdat hij straatkinderen opvangt. Ik hoop dat dat contrast duidelijk in m'n documentaire naar voor komt.»
- Hoe is het nu nog met Budhia?
Atwal «Hij heeft van de overheid een studiebeurs gekregen en wordt aangemoedigd z'n loopcarrière verder uit te bouwen: hij blijft India's wonderkind, hè. Hij is 's werelds jongste marathonloper, dus ze pakken graag met hem uit. Maar zelf mist hij Biranchi vreselijk. Telkens wanneer hij aan het lopen is, denkt hij aan hem.»
