Marble Sounds (Vooruit)

Gat in de markt: muziekdoosjes van Marble Sounds.

Marble Sounds. In Japan zijn ze er zot van. Alleen in de winkelrekken van het land van de rijzende zon ligt hun verzamelde werk ‘A Collection’. Niet dat Pieter Van Dessel en z’n not so merry gang u vergeten zijn. Vorige week verscheen in ons Belgenlandje namelijk hun vierde plaat ‘The Advice To Travel Light’: een koerswijziging in de zin dat er élf nummers in plaats van de gewoonlijke tien op staan. Verder blijft Marble Sounds kleine, gelaagde en haardvuurwarme popliedjes maken.

De herfst was dit jaar pas écht begonnen toen de twee violisten met vallende, verkleurde bladeren leken te strooien in ‘Fire In The Lake’, een nieuwtje die de set in de Vooruit met verve opende. Mogen ook in de setlist blijven: ‘Keep Repeating’, dankzij die heuse post-rockfinale met – waarlijk! – een gitaarsolo; en ‘Anyhow (Even Now)’, een hitje op Radio 1 en het dichtst dat Marble Sounds al bij een anthem is gekomen. Terneergeslagen maar opzwepende strofes, een refrein om met open armen mee te zingen: Chris Martin nam een buiging.

Ook het koddige ‘Speeches’ bleek een keeper: na Van Dessels oudste dochter (‘Leave A Light On’) kreeg nu ook zijn jongste een liedje aan haar gewijd. Hij zingt er over haar levenstraject van zeepbubbelmachine tot een kleine entertainer en concludeert: ‘I don’t believe in intelligent design/ But somehow she is divine.’ Een slidegitaar, zachtjes gezongen tututu’s en een lachend kinderstemmetje op tape maakten het geheel af.

Elke song in de set was mooi: voor minder doet Marble Sounds het niet. Al mocht het in de Vooruit allemaal wat losser. Pieter Van Dessel, voor de gelegenheid vermomd als uw boekhouder, kwam soms gekunsteld over. De stiltes tussen de nummers waren vaak ongemakkelijk. Het kleine bisliedje ‘About You’, alleen Van Dessel en zijn akoestische gitaar in de stijl van Mister E, had veel intiemer geweest als hij zijn ogen niet om de zoveel tijd op zijn tekstblad had. Natuurlijk was dit een van de eerste shows met hun nieuwe plaat: tegen de festivalzomer is de groep weer in bloedvorm.

Maar ah, het was sowieso fijn om eens aan de rat race te ontsnappen. Tijdens een optreden van Marble Sounds tikt de klok iets trager en frustreert het u opeens minder dat uw lief de vaatwasmachine wééral niet geleegd had. Met dat aandoenlijke Frans en die verdwaalde koperblazer in ‘Tout Et Partout’ stuurde Marble Sounds ons met een fleecedeken rond het hart de frisse straten van Gent in.

Nice is good, zo weten we sinds Marble Sounds’ debuut. Nice.

Het moment

Hét knuffelmoment: op het eind van afsluiter ‘One Last Regret’ stapte Van Dessel weg van zijn microfoon, ging op de rand van het podium staan en zong verder. Hij, zijn gitaar en een volle Balzaal.

Het publiek

Buiten lagen feestende studenten dronken op straat, binnen was iedereen bijzonder bedeesd en respectvol.

Quote

‘Dank u vriendelijk.’