Marc Van Eeghem postuum in 'Loslopend wild & gevogelte'

Als een erehaag voor de overleden Marc Van Eeghem werden de voorbije weken herhalingen in het zendschema gezet van ‘Terug naar Oosterdonk’ en ‘Amateurs’, reeksen waarin hij schitterde. Eén van de laatste programma’s waarvoor de acteur bij leven en welzijn opnames heeft gedraaid, is het nieuwe seizoen van ‘Loslopend wild & gevogelte’. Vier collega-acteurs uit die humoristische reeks kijken voor- en achteruit. ‘Marc was champagne en muziek.’

'Het is heftig om hem terug te zien op het scherm. Maar: hoe meer herinneringen, hoe beter'

HUMO Tevreden met het nieuwe seizoen?

Inge Paulussen «Ik was blij verrast toen ik de afleveringen onlangs zag. De opnames zijn al even achter de rug en de meeste sketches was ik vergeten – ik heb enkele keren héél hard moeten lachen.»

Steve Geerts «Ik heb zelfs de indruk dat de reeks steeds beter wordt.»

Els Dottermans «Ik heb nog maar één of twee kleine dingetjes gezien. Maar toen we aan het draaien waren, dacht ik al: ja, dit zit goed. Als je een tijdje met een ploeg samenwerkt, kun je steeds beter het kaf van het koren scheiden, denk ik.

»Ik vond het vroeger af en toe wel iets gedurfder. In het eerste seizoen zat een scène met een vrouw die met haar auto net voor de crèche stopte en haar baby met maxicosi en al letterlijk naar binnen smeet. Geweldig! Zoveel verborgen agressie! En zo herkenbaar: elke moeder heeft toch momenten dat ze niet meer weet wat ze met haar kind moet aanvangen?»

HUMO Enkele catchphrases uit de reeks – zoals ‘Wit wijntje?’ – zijn een eigen leven beginnen te leiden.

Dottermans «Inderdaad. Je hoort ze overal. De serie wordt stilaan een hype. In de scènes met de mannen is het nu een barbecue die te pas en te onpas bovengehaald wordt, zeker? Dat vond ik iets minder grappig.

»Toen men enkele seizoenen geleden besliste om ook mannelijke acteurs bij ‘Loslopend wild’ te betrekken, was ik eigenlijk een beetje boos. Ik dacht: ‘Allee, nu hébben we eens een vrouwenprogramma.’ Aanvankelijk was de essentie van de reeks toch net: vrouwen die zichzelf kunnen relativeren en zichzelf te kakken durven te zetten. Nadat de mannen er waren bijgekomen, zat de balans van het programma ook even niet meer zo goed, vond ik. Maar ondertussen is dat al veel beter geworden.»

HUMO Is ‘Loslopend wild & gevogelte’ een programma waar jullie vaak op aangesproken worden?

Geerts «Als ik tegenwoordig op straat herkend word, is het bijna altijd dankzij ‘Loslopend wild’. Ook fijn: ik ondervind dat echt iedereen – ook collega-acteurs die altijd superkritisch zijn – het goed vindt.»

Dottermans «De mensen vinden het herkenbaar, hè. Vooral de vrouwen, merk ik. Bovendien komen veel vrouwen ons ook vertellen over dingen die ze zelf hebben meegemaakt: ‘Dat zou een goede sketch zijn.’»

Paulussen «Onder collega’s is het ook een begrip: ‘Ik heb weer een loslopend wildje voorgehad.’»

HUMO Geef eens een voorbeeld?

Paulussen «Stel: je bent met de fiets aan het rijden, maar uit verstrooidheid denk je vijf seconden lang dat je in de auto zit, waardoor je onbewust pal in het midden van de weg begint te fietsen. (Denkt na) Het zou kunnen dat dat vooral in mijn hoofd goed materiaal is voor een sketch.»

HUMO Nieuw dit seizoen: in elke aflevering komt een BV zichzelf spelen.

Dottermans «Het zijn maar korte cameo’s, hoor. Ik heb zo’n scène opgenomen met Erik Van Looy en één met Wendy Van Wanten. Ik vond dat Wendy dat wel goed deed.»

HUMO Hebben jullie zelf een voorkeur voor een bepaald type sketches?

Paulussen «Ik vind de ‘Efkes poepen?’-scènes heel tof geworden. De mensen moeten maar kijken om te weten wat ik bedoel.»

Klotekanker

HUMO Slaag je er als professional ook in om grappig te zijn op een dag dat je je slecht voelt?

Dottermans «Die twee dingen hebben niets met elkaar te maken. Grappig spelen is een ernstige zaak. Het zijn lange, zware dagen op de set. Als we eens met zijn allen de slappe lach krijgen – wat voorvalt – is dat eigenlijk vooral vervelend. Want dan weet je dat het nóg langer zal duren voor de scène erop staat.»

Lucas Van den Eynde «Vooral als ik met Elske een bedscène moet doen, is de slappe lach nooit ver weg. Ik vind het altijd prettig om er bij dat soort humorprogramma’s – of het nu ‘Loslopend wild’, ‘In de gloria’ of ‘Het eiland’ is – samen met de collega’s eens goed in te vliegen.

»Zelf heb ik nog maar enkele nieuwe afleveringen bekeken, maar het ontroerde mij enorm om daar Marc (Van Eeghem) in terug te zien.»

HUMO Is het een troostende gedachte dat hij de mensen op die manier ook nog postuum aan het lachen kan brengen?

Geerts «Ik vind het fantastisch! Het doet zo ongelooflijk veel deugd. Dat ze Marc nog maar heel vaak postuum laten opdraven. Met hem hebben we een fantastische acteur, een warme, lieve mens en een geweldige gangmaker op de set verloren. Hij was ook iemand die nog een soort mysterie over zich had, vind ik. Altijd super als acteurs dat mysterie kunnen bewaren.»

Dottermans «Ik vind het ook wel heftig om hem terug te zien op het scherm. Ik zat toevallig net nog naar ‘Amateurs’ te kijken, en... zijn dood heeft er bij mij echt héél erg in gehakt. Wat ik nu voel, gaat veel verder dan alle sterfgevallen die ik in mijn leven al heb meegemaakt. Maar goed, hoe meer herinneringen aan Marc, hoe beter, zeker?»

HUMO Straks komt ‘Gevoel voor tumor’ op televisie. Dat is een fictiereeks waarin jij en Marc eigenlijk samen zouden spelen, maar waarvoor hij uiteindelijk moest passen.

Dottermans «‘Gevoel voor tumor’ is afgelopen zomer opgenomen; hij was toen al te zwak om zo’n lange serie aan te kunnen. Voor zoiets moet je je ook laten verzekeren voor zes maanden, maar daarvoor moet je kunnen aantonen dat je gezond en wel bent. En ja, dat was hij niet, hè.»

HUMO Zijn er ‘Loslopend wild’-opnames met Marc waarvan je de herinnering in het bijzonder koestert?

Van den Eynde «Ik heb gigantisch veel fijne herinneringen aan Marc. Door zijn humor, en de manier waarop hij die bracht, was hij toch een beetje de Vlaamse Tommy Cooper, hè.

»(stil) Ja, jong, wat kan ik erover zeggen? Ik wist dat het eraan kwam – dat had hij zelf wel laten blijken – maar ik ben vooral aangedaan door de snelheid waarmee het is gebeurd. Hij is zelf in snelheid gepakt door die klotekanker.»

HUMO Op de uitvaart van Marc zong je ‘De volle maan’ van Wannes Van de Velde.

Van den Eynde «Ik hoopte dat ik niet te emotioneel zou worden, want dan wordt zingen heel moeilijk. Marc en ik hebben nog samen op kot gezeten. We waren allebei zot van muziek, en we hebben altijd veel gezongen. En we waren allebei zware Wannes-fans. ‘De volle maan’ is een heel poëtisch lied. Was het moeilijk om dat daar te zingen? Ik weet het niet. Ik weet alleen dat ik heel blij ben dat ik dat heb kúnnen doen voor hem.»

Dottermans «Marc had mij gevraagd om Remco Camperts ‘Lamento’ voor te dragen, en ik ben ook blij dat ik dat heb gedaan. Ik was tijdens het afscheid blij met álles, eigenlijk. Het eerbetoon aan Marc is prachtig geworden. Echt prachtig.

»We hebben wel lang gezocht naar de juiste toon. Marc had ontzettend veel vrienden. Veel échte, dichte vrienden ook. En velen wilden graag iets komen zeggen op de uitvaart. Of een liedje zingen, een dansje doen... We hebben dan een paar dagen samengezeten – hier, bij mij thuis – om te praten over hoe we het zouden aanpakken. Daar was wat discussie over, tot iemand met het juiste idee kwam: een bigband!

»Het vrolijke, het spetterende, het gevende en het gulle van een bigband: dát was Marc. Marc was champagne en muziek. En terwijl die bigband tijdens de uitvaart aan het spelen was, was er op een scherm een compilatie van beelden van Marc te zien, gemaakt door Tom Lenaerts. Het was fantastisch.»

Geerts «Het was Marc Van Eeghem-waardig: dat vat het goed samen.»