Marouane Fellaini & co. in Manchester: 'In België is het altijd wat'
De bloedbanden zijn ijzersterk bij de familie Fellaini. Toen Marouane op zijn 16de naar Luik verhuisde, verhuisde het hele gezin mee. En nu ze met z’n allen in Manchester zijn aanbeland, is er geen haar veranderd.
Een maandagavond in Wemmel. Het loopt tegen het jaareinde en Abdellatif Fellaini (67) maakt zich klaar om naar zijn geboortestad Tanger af te reizen. De buurvrouw ontfermt zich over de papegaai, een fraai, groen exemplaar uit Gabon. ‘Hij heeft me 2.000 euro gekost, maar wat een slim beest: hij wast zich door het schaaltje met water over zich heen te kieperen, en daarna plaatst hij het mooi in het andere schaaltje, alsof hij de afwas doet. En spreken kan hij als de beste.’ Dit is vader Fellaini ten voeten uit: Abdellatif – Tifo voor de vrienden – is een kleurrijke figuur en vooral een warme man, een vat vol mediterrane charme. Begin jaren 70 verhuisde hij van Marokko naar België, om het te maken als profvoetballer.
undefined
'Als ik succes heb, voelt het alsof ook mijn ouders en mijn broers slagen in het leven' Marouane Fellaini
Abdellatif Fellaini «Ik was doelman bij Raja Casablanca, en kon tekenen bij enkele Belgische ploegen. Maar de Marokkaanse voetbalbond maakte mijn papieren niet in orde. Uiteindelijk ben ik buschauffeur en trambestuurder geworden in Brussel. Toen ik in België aankwam, was ik verbaasd dat het toilet hier nog gewoon in de tuin stond, er was niet eens een douche. In Tanger was ik anders gewoon. Ik ben van goede komaf: mijn vader had een atelier waarin hij sacochen maakte, één van mijn broers studeerde zelfs aan de Sorbonne. Ik ga nog graag terug naar Marokko, ik mis de zon en de zee. Over Tanger zeggen ze: ‘Tanger, danger: on entre comme catholique, et on sort comme alcoolique.’ En dat kan ik niet ontkennen: ik drink graag een glas, een mens moet van alle goede dingen in het leven proeven (lacht). De stad was lange tijd een internationale zone, multicultureel, met veel excentriekelingen en kunstenaars zoals de Franse schilder Henri Matisse. En ik herinner me ook nog de beroemde Engelse en Amerikaanse schrijvers die er rondliepen.»
HUMO Begin jaren 80 verhuisde u van Brussel naar Bergen.
Abdellatif «Ik wilde weg uit Brussel, de sfeer werd me te grimmig. Ik zag te veel criminaliteit en drugs opduiken, en ik wilde niet dat mijn kinderen daarmee in aanraking zouden komen. Elke ochtend om halfvijf ’s spoorde ik van Bergen naar mijn werk in Brussel, samen met de facteurs. (Zucht) Ik heb Brussel zien veranderen: aanvankelijk werd er nog veel gepraat of gediscussieerd op de tram, maar op een dag werd ik aangevallen door iemand met een mes. Die smeerlap brak mijn kaaksbeen. De rijkswachter die erbij kwam, wilde niet getuigen omdat ik een Marokkaan ben. Uiteindelijk moest hij het toch doen, maar voor zijn gedrag kreeg hij alleen een blaam.»
HUMO Heb je veel racisme ervaren?
Abdellatif «In de sport heel veel. Jonge, Marokkaanse voetballers moesten zich veel meer bewijzen dan hun Belgische ploegmaats – pas als ze tien keer beter waren, kregen ze een kans. Zo is er veel talent verloren gegaan. Maar gelukkig wordt er nu veel beter met de jongeren gewerkt: ze hebben het begrepen.
»Marouane speelde eerst bij Anderlecht, maar daar wilden ze de verplaatsingskosten niet meer betalen, terwijl ik hem elke dag naar de training bracht – 200 kilometer heen en terug. Nadien is hij naar Sporting Charleroi gegaan, waar we volgens Raymond Mommens te veel geld vroegen – een leugen, dat verzeker ik je. Ze wilden ook daar gewoon zijn verplaatsingskosten niet betalen, en ook zijn schoenen niet. Uiteindelijk kwam hij bij Standard terecht, en daar kwam zijn carrière in een stroomversnelling. We zijn met het hele gezin naar Luik verhuisd, Marouane had te veel last van heimwee. Voor ons was dat vanzelfsprekend: ik ben altijd bij hem, ik bén Marouane. Ik volg hem tot in de eeuwigheid.»
HUMO Met welke waarden heb je Marouane opgevoed?
Abdellatif «Hij moet eerlijk zijn, eerbied tonen. En uitkijken met wie hij omgaat. Zijn studies heb ik ook altijd belangrijk gevonden, ik stond erop dat hij zijn diploma van de middelbare school haalde voor hij profvoetballer werd. Uiteindelijk had hij geen studies nodig om zijn geld te verdienen. Met wat hij nu verdient, kan je wel zeggen dat we gewonnen hebben in het casino (lacht).»
undefined
Ook Frans Cobbaert is aanwezig, een voormalig verantwoordelijke interne audit bij de MIVB, de maatschappij die het openbaar vervoer exploiteert in het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. Daar werden hij en vader Fellaini vrienden, en sinds de ster van Marouane begon te rijzen, treedt hij op als diens zaakwaarnemer. Geen overbodige luxe, in de wereld van het voetbal kun je maar beter ogen op je rug hebben.
Frans Cobbaert «Ik ben drie jaar op zoek geweest naar een geschikte makelaar voor Marouane. Beter gezegd: iemand die we konden vertrouwen, en die in de eerste plaats denkt aan het belang van de spelers. Iemand waar je trots op bent dat hij je vertegenwoordigt. Met de Brit Colin Pomford hebben we zo iemand gevonden. Veel makelaars willen hun spelers tijdens hun loopbaan zo veel mogelijk contracten laten tekenen, omdat zij ook elke keer commissie ontvangen. Sommigen houden het loon van de speler daarom zelfs opzettelijk te laag, de eerste keer.»
Abdellatif «Veel makelaars zijn dieven. Ze verdienen meer dan de voetballers. Iedereen wil tegenwoordig makelaar worden, het is wel duidelijk waarom. Ons hebben ze ook eerst gerold, maar we hebben er onze lessen uit getrokken en hebben een andere makelaar gezocht.»
Cobbaert «Je mag er niet aan denken wat al die jonge spelers overkomt. Ze zijn 18 jaar, ze kennen de wereld van het voetbal niet en worden overstelpt door beloften. Ook hun familie is niet voorbereid, en onder druk van de agent en de club worden ze overgehaald om veel te jong naar het buitenland te gaan. Mijn raad: kies een agent die je bijstaat bij de opbouw van je carrière. Al die oneerlijkheid kunnen we niet verdragen.»
Het gesprek waaiert uit, zelfs de oorlogen en de terreur in de Arabische wereld worden uitvoerig besproken. Abdellatif Fellaini is niet vies van een pittige discussie en houdt iedereen graag een spiegel voor. ‘Hier draait alles rond respect,’ vertrouwt Cobbaert me op het einde van de avond toe. ‘Vanuit hun cultuur zijn de Fellaini’s er nog veel gevoeliger voor dan de gemiddelde Belg. Marouane ook: hij zal niet snel iets zeggen of eisen, behalve als hij zich niet gerespecteerd voelt.’
Stressen op Old Trafford
Het is zondagmiddag, 15 maart. ‘Ik ben gestresseerd,’ zucht Abdellatif. ‘De wedstrijd tegen Tottenham Hotspur is van levensbelang als we nog een ticket voor de Champions League willen halen.’ We rijden naar Old Trafford, het stadion van Manchester United. Aan het stuur zit Mansour, de jongere broer van Marouane. Straks aan het stadion zal hij een kap over zijn hoofd trekken: de gelijkenis met zijn broer is te groot om niet door opdringerige supporters te worden opgemerkt.
In de kranten zegt Louis van Gaal dat hij wacht op ‘die ene grote zege die zijn team bevrijd zal doen spelen’. Sinds het vertrek van Sir Alex Ferguson twee jaar geleden lijkt de club het spoor bijster; ze herstelt maar moeizaam van het rampseizoen van vorig jaar, waarin ook Fellaini het uitzonderlijk hard te verduren kreeg van pers en supporters.
undefined
'Voor ons was het logisch dat we met hem mee verhuisden. Ik bén Marouane. Ik volg hem tot in de eeuwigheid' Vader Abdellatif
Op het veld naast Fellaini ook Tottenham-Belgen Jan Vertonghen, Nacer Chadli en Moussa Dembélé, maar zij beseffen heel snel dat het niet hun dagje wordt. De thuisploeg lijkt als herboren en speelt haar beste wedstrijd van het seizoen, met Marouane Fellaini in een glansrol. De vreugde kan niet op als hij al in de negende minuut scoort, maar ook nadien heerst hij over het hele veld en bepaalt hij het spel. Geen enkele Tottenham-speler krijgt vat op hem.
Als Marouane in de tweede helft onbaatzuchtig de bal afspeelt naar Wayne Rooney, sakkert Abdellatif: ‘Hij speelt altijd voor de ploeg, maar hier mocht hij voor eigen kans gaan. Al wist ik voor de wedstrijd dat hij ging scoren. Hoe ik dat weet? Gewoon, hij is mijn zoon.’ Even later volgt er een staande ovatie van zo’n 75.000 supporters, als Fellaini vervangen wordt. Manchester United wint uiteindelijk met 3-0 en lijkt herrezen.
Aan de poort van Marouane Fellaini’s huis in een buitenwijk van Manchester hangt een papier van een vriendelijk buur: ‘Played brilliant, fantastic goal.’ Het doet hem zichtbaar deugd, en nadat hij in de zetel is neergeploft, toont hij trots zijn officiële trofee van Man of the Match. Iedereen is tevreden, en ik bespeur ook opluchting: zou de moeilijke periode definitief voorbij zijn? Het huis oogt ruim, maar niet enorm. Opvallend: centraal in het huis, waar de living zou kunnen zijn, staat een pingpongtafel opgesteld. ‘Het ontspant me, we spelen de hele tijd. Ik heb mijn vader gisteren nog verslagen, voor een, euh, fiks bedrag, zeg maar. Ik gaf hem 20 punten voorsprong, en met zijn grote mond dacht hij te winnen. Toen het plots gelijkstond, sloeg hij maar bleek uit.’
Leve de pers
Als we de avond verderzetten in een Italiaans restaurant, waar aan de foto’s te zien alle grote namen van de Premier League over de vloer komen, komen we nog eens terug op vorig seizoen.
Marouane Fellaini «Ze hadden een zondebok nodig, en omdat ik een transfer was van trainer David Moyes, die me had meegebracht uit Everton, kwamen ze bij mij uit. De kritiek in de pers stopte niet, de schuld van ons slechte spel werd voortdurend bij mij gelegd. En dat deed pijn: ook verliezen doe je samen. Ik verloor mijn zelfvertrouwen, maar dankzij het WK in Brazilië en de Rode Duivels kwam het terug. Weet je, voor een voetballer moet alles goed zitten in zijn hoofd voor het kan goed zitten op het veld – dat is echt het allerbelangrijkste.»
Abdellatif (knikt) «Het was alsof Manchester United door Marouane het kampioenschap had verloren. Onterecht, natuurlijk. En dan kom je in België, en krijg je in de pers dezelfde berichten als in Engeland – ze schrijven alles klakkeloos over. Ik snap niet waarom ze zich niet beter informeren: tegen Real Sociedad, bijvoorbeeld, speelde hij in de Champions League een schitterende wedstrijd. De Spaanse kranten prezen hem de hemel in, terwijl de Engelse kranten hem een 4/10 gaven, onbegrijpelijk. En wat doen de Belgen? Die nemen dat gewoon over.»
HUMO Je hebt de reputatie timide te zijn, en de pers te mijden. Niemand kent je echt, misschien ligt het daaraan?
Marouane «Ik wil mij niet te veel openstellen, ik vermijd de pers omdat ik er niet zo van hou om te praten. De mensen die me kennen, weten hoe ik in mekaar zit.»
Abdellatif «Zouden we niet beter een beetje fier zijn op de spelers die het zo goed doen in het buitenland? Op Hazard zijn kap hebben ze ook al genoeg gezeten.»
Cobbaert «De media is een pletwals, maar beseft dat zelf niet. Ze vergeten dat spelers ook mensen zijn. Geen probleem met gegronde sportieve kritiek, maar met uit de lucht gegrepen roddels moeten ze voorzichtiger zijn. Ze weten in veel gevallen niet hoe de vork echt in de steel zit: Moyes zette Marouane soms op de bank om hem te beschermen voor die kritiek. Maar in de Belgische pers klonk het dan: nu mag hij zelfs niet meer meedoen bij een zwalpend Manchester.
»Ik kan er vooral niet tegen dat een vooraanstaande Vlaamse krant een 22-jarige journalist zonder kennis van zaken uitstuurt, en dat die in zijn eerste artikel dan meteen kritiek heeft op de tactische looplijnen van Marouane en Hazard.»
Marouane «Ach, ik heb het vorige week nog tegen mijn vader gezegd: ‘Na alles wat ik vorig jaar over mij heen heb gekregen, denk ik maar één ding: er kan mij niks meer gebeuren.’ Ik heb het een plaats gegeven.»
De stemming blijft opperbest. Marouane rolt met zijn vinger door zijn zwarte kroeshaar, en vraagt of we de recent aangebrachte bruine tinten mooi vinden. Meteen daarna schakelt hij over op die ene trage verdediger van Tottenham, en op Louis van Gaal en diens bezetenheid en voorliefde voor tactische analyses.
HUMO Naar het schijnt is hij in werkelijkheid een warme man?
Marouane «Hij lacht graag, en je kan met je problemen bij hem terecht. Ik zou hem vooral omschrijven als eerlijk: hij zegt de dingen in je gezicht, goed of slecht. Je weet zeker wat hij van je denkt, en dat is belangrijk voor een speler, anders loopt het verkeerd. Ik apprecieer hem.»
HUMO Heeft hij in het begin van het seizoen wel of niet gezegd dat je moest vertrekken bij de club?
Marouane «Helemaal niet. Hij zei me: je maakt deel uit van de kern, het is aan jou om ervoor te zorgen dat je speelt of niet. Na een week of twee heeft hij me al opgesteld, ik ben helaas een paar keer geblesseerd uitgevallen, en heb zelfs een keer mijn rib gebroken.»
undefined
'Bij elke transferperiode weet je als speler niet meer of je zal blijven of vertrekken' Marouane
Enkele mensen komen Marouane bedanken voor het geluk dat hij hen deze namiddag geschonken heeft, en hij krijgt sms’jes van voormalige trainers: ‘Zie je wel dat je een echte speler voor Manchester United bent. We hebben altijd in jou geloofd!’ Met zijn vader bespreekt hij nog eens de wedstrijd, daarna worden anekdotes bovengehaald, zoals die ene over de transfer van Standard naar Everton, die pas op het allerlaatste moment in orde kwam.
Marouane «De onderhandelingen, de beslissing, het tekenen van het contract: alles is op dezelfde avond gebeurd, in minder dan een uur. Ik was op afzondering met de nationale ploeg en moest stante pede naar het Sheraton-hotel in Zaventem komen. Luciano D’Onofrio, die het toen nog voor het zeggen had bij Standard, had de onderhandelingen vooraf gedaan. Ik mocht ook gewoon bij Standard blijven wat hem betrof, maar ik moest wel meteen beslissen, het liep al tegen middernacht. Tegen een aanbod uit Engeland kon ik geen nee zeggen, vond ik, ook al was ik nog maar 19: misschien zou er nooit meer zo’n voorstel komen. Toen alles getekend was, bleek de fax niet meer te werken. Plots liep het er vol met mensen, en zag ik de paniek in ieders ogen. Nog het meest bij David Moyes, die zijn transfer zag mislukken.»
Abdellatif «Iedereen liep daar maar in en uit, sommigen met een pak papier in hun handen. Wij geraakten er niet meer aan uit: wie is hier wie, eigenlijk?»
Marouane «Eén minuut later en de documenten waren niet meer op tijd in Engeland aangekomen. Vijf jaar later kregen we een gelijkaardig scenario toen ik naar Manchester vertrok. Deze keer lag de mailserver van Everton plat, en moest alles opnieuw per fax.»
HUMO Mijnheer Cobbaert, jij was er ook bij?
Cobbaert «Ja, en ik had het gevoel dat zowel Tifo als Marouane die laatste keer niet meer wisten wie ze waren of waar ze zich bevonden. De uitputting was enorm.»
Marouane (knikt) «Bij elke transferperiode weet je als speler niet meer of je zal blijven of vertrekken, tegenwoordig. Zo eenvoudig is het.»
Agressief, niet gemeen
De dag nadien zetten we het gesprek verder. In de stad en de kranten deze keer niks dan lof over Fellaini, die Manchester United opnieuw naar verhoopte successen zal brengen. We hebben het over de snelle weg naar de top.
HUMO Je familie verhuisde destijds speciaal voor jou naar Luik. Realiseerde je je dat hun toekomst in jouw handen lag?
Marouane «Goh, dat weet ik niet meer zo goed. Ik was 17, ik had nooit gedacht dat het zo enorm zou worden. Mijn ouders wisten inderdaad niet of ik zou slagen.»
Abdellatif «Ik wist het wel, ik zweer het! Waarom ben ik anders zo in het diepe gesprongen, denk je? Ik geloofde er veel meer in dan Marouane zelf. Toen hij me vertelde dat hij de volgende dag bij Johan Boskamp, toen trainer bij Standard, moest komen, wist ik dat hij zou spelen. Een paar weken later speelde hij al mee in de voorronde van de Champions League – tegen Steaua Boekarest trouwens, en hij was uitstekend.»
HUMO Je was als kind al onvermoeibaar: je vader reed met de fiets en jij liep erachter.
Abdellatif (onderbreekt) «Marouane heeft altijd van werken gehouden. Hij kon ook nooit stil blijven zitten. Hij deed alles: lopen, voetballen, pingpong (lacht). En alles is een wedstrijd voor hem. Wist je dat hij zelfs op een vrije dag naar de club gaat om te trainen?»
Marouane «Ik ben nu verplicht om wat meer te rusten, en daarom doe ik minder andere sporten. Maar ik verzorg me goed: elk seizoen weeg ik 1 kilo minder: zo hou ik mijn snelheid, die je met de jaren toch verliest. Luciano D’Onofrio heeft me dat geleerd.»
undefined
'Zelf heb ik met de tabloids leren omgaan, maar voor mijn moeder is het wel erg. Zij ziet die titel in de krant: 'Fellaini and his porn star'. Terwijl ik die vrouw nooit onmoet heb' Marouane
HUMO De Nederlandse assistent van Van Gaal zei dat hij nog nooit een speler van Marokkaanse origine heeft gezien die zo veel discipline heeft.
Marouane «Ja, discipline is een deel van mijn kracht. Ik werk hard, en altijd voor de ploeg. Veel Marokkaanse spelers zijn meer op hun techniek gefocust.»
Abdellatif «Ze houden te veel van dribbelen, zo simpel is het. En hun mentaliteit zit ook niet altijd even goed. Jammer, want Marokko heeft heel veel goede spelers.»
HUMO Word je een ander mens als je het veld opkomt?
Marouane «Ja, maar dat is toch normaal? Als je een match wil winnen, moet je agressiever zijn dan de tegenstander. Dat bleek ook gisteren: het verlangen van Manchester United om te winnen was groter dan dat van Tottenham – om dat verlangen draait het net in het voetbal.»
HUMO Op je allereerste training bij Manchester United hebben ze je naar het schijnt meteen serieus getest.
Marouane «Ja, zowel Rio Ferdinand als Nemanja Vidic hebben me zwaar onder handen genomen. Stevige jongens, maar ik heb de fysiek om hen te weerstaan. Laten we het erop houden dat ik het pleit gewonnen heb (lacht).»
HUMO Veel mensen beschouwen je wel als een gemene speler.
Marouane «Ik bén niet gemeen, maar in het voetbal moet je wel agressief zijn.»
Abdellatif «Heeft Marouane ooit al iemand geblesseerd? Ik dacht van niet, en hij is al negen jaar profvoetballer. Hij is het net die altijd geblesseerd raakt. Hij heeft maar twee rode kaarten gehad, en de Engelse arbiters floten in het begin nochtans in zijn nadeel.»
Duivels genoegen
HUMO Hoe kijk je terug op het WK in Brazilië?
Marouane «We hebben goed werk geleverd tot de kwartfinale. De nederlaag tegen Argentinië is zeker blijven hangen, daar hebben we allemaal spijt van. Er was de vermoeidheid, en de Argentijnen waren gewoon efficiënter: in het voetbal moet je scoren, hè. Bon, het was onze eerste ervaring op een groot toernooi, en in die zin vond ik dat we het lang niet slecht gedaan hebben. We moeten ons nu kwalificeren voor het EK, en daar nog beter doen dan op het WK.»
HUMO Wat moet er nog verbeteren om een nieuwe stap te kunnen zetten?
Marouane «Verder blijven werken.»
Abdellatif «Alle spelers moeten in de eerste plaats voor de ploeg spelen, pour le drapeau belge. Voetbal is een collectieve sport, dat moet iedereen onthouden.»
HUMO Wat verwacht je van de matchen tegen Israël en Cyprus?
Marouane «Ik heb geen van beide ooit zien spelen, geen idee eigenlijk hoe goed ze zijn. Als we op afzondering zijn, zullen er wel voldoende beelden worden getoond.»
undefined
'In elke voetbalbond gebeurt er weleens iets, maar in de Belgische is het altijd wat. Het is triest, maar ook vooral hún probleem' Marouane
HUMO Onze tegenstanders spelen meer en meer defensief, ze graven zich in. Zijn we op tactisch vlak wel voldoende gewapend om daar een antwoord op te bieden?
Marouane «Vraag dat aan de coach, hè (lacht). Nee, hij heeft zijn systeem, zijn filosofie. We wilden Marc Wilmots allemaal als trainer, en hij heeft goed werk geleverd. Het klopt dat de andere ploegen bang zijn van ons, want we hebben een uitstekende ploeg.»
HUMO Als ik je zo zie zitten, heb ik het gevoel dat hij die extra beenruimte op het vliegtuig voor jou heeft gevraagd.
Marouane «Zie je wel dat hij met tactiek bezig is? Zelfs op het vliegtuig (lacht).»
HUMO Het lijkt alsof sinds het WK de rust nooit meer is weergekeerd. Niet bij de voetbalbond, en ook niet bij de nationale ploeg.
Marouane «Om eerlijk te zijn, ik weet niet wat er allemaal gebeurt.»
HUMO Houdt het ontslag van Steven Martens en anderen je bezig?
Marouane «Ik weet niet of ze hun werk goed of slecht gedaan hebben. Ik ben maar een speler, wij zijn slechts pionnen.»
HUMO Lieven Maesschalck vertrok zelf. Hij was toch heel belangrijk voor jou?
Marouane «Ja, dat klopt. Lieven heeft me altijd veel vertrouwen gegeven.»
Abdellatif «We hebben een jonge, sterke ploeg met een mooie toekomst. Maar alles rond de ploeg moet klaar en duidelijk zijn. De puntjes moeten opnieuw op de i bij de voetbalbond.»
Marouane «In die negen jaar dat ik bij de nationale ploeg speel, zijn er altijd al problemen geweest. In elke voetbalbond gebeurt er weleens iets, maar in België is het altijd wat. Het is triest, maar ook vooral hún probleem. Bij ons is de sfeer altijd goed.»
HUMO Heeft die malaise dan geen weerslag op de nationale ploeg?
Marouane «Misschien, we zullen zien na de matchen tegen Cyprus en Israël.»
HUMO Na de wedstrijd tegen IJsland maakte Thibaut Courtois zich kwaad omdat bepaalde defensieve taken niet werden uitgevoerd. Ook jij zou nadien heel ontevreden geweest zijn.
Marouane «Dat is sportief, het is goed dat die dingen meteen worden uitgesproken. Als er niet wordt gewonnen, is iedereen kwaad. Logisch, de motivatie en de concentratie moeten intact blijven.»
HUMO Waarom schittert Eden Hazard bij de nationale ploeg nog niet zoals bij Chelsea?
Marouane «Omdat hij daar wel honderd keer per match de bal raakt, bij de Rode Duivels maar dertig keer.»
Abdellatif «Bij Chelsea speelt heel de ploeg in functie van Hazard: ze geven hem allemaal de bal, omdat ze vertrouwen in hem hebben. Kijk naar Barcelona, daar doen ze hetzelfde met Messi. Bij de Rode Duivels niet, en dat zegt genoeg.»
HUMO Moeten de Rode Duivels hetzelfde doen, en volledig in functie van hem spelen?
Marouane «Ik zeg niet dat we hetzelfde moeten doen, maar hij is wel een speler die het verschil kan maken. Iedereen in de ploeg weet dat Eden uitzonderlijk is, we moeten er ook van profiteren. Hij is ook geen tricheur, hij geeft altijd het maximum. Wees gerust, hij zal belangrijk worden voor de nationale ploeg.»
Abdellatif «We hebben veel goede spelers, maar hij steekt er bovenuit. Hazard is de star.»
HUMO Je bent goed bevriend met Hazard en Christian Benteke, we zien jullie ook bij de nationale ploeg altijd samen, meestal aan het lachen.
Marouane «Christian ken ik al van bij de jeugd van Standard, met Eden klikte het meteen toen we mekaar bij de Rode Duivels leerden kennen. En als je die band buiten het veld hebt, dan krijg je die ook op het veld. Maar we komen allemaal goed overeen: we lachen veel, en als we moeten werken, wordt er gewerkt.»
HUMO Hoe is het met Adnan Januzaj? Je noemt hem je kleine broer.
Marouane «We praten veel met mekaar, en hij komt regelmatig over de vloer om pingpong te spelen. Adnan, c’est un bon gamin. Dit jaar speelt hij wat minder, maar hij mag zijn schouders niet laten hangen. Hij heeft veel kwaliteiten, hij moet de coach alleen overtuigen dat hij beter is dan de concurrentie.»
HUMO Vincent Kompany krijgt tegenwoordig de wind van voren. Verrast dat je?
Marouane «Dat maakt deel uit van het voetbal: je hebt slechte en goede momenten. En als je geen goede prestaties levert, dan krijg je kritiek. Maar hij heeft genoeg karakter om dat allemaal te kunnen verdragen.»
HUMO Heeft hij zich niet wat te veel gepermitteerd, met die hoge factuur van zijn productiehuis voor ‘Iedereen Duivel’?
Marouane «No comment.»
Mooie deal
HUMO Hoe voelt het om zo veel te verdienen?
Marouane (lacht) «Heel goed. Je leeft goed, je maakt je naasten gelukkig. Maar ik hou het allemaal heel bescheiden, het materiële is niet zo belangrijk. Ik weet wel dat er veel zijn die er een grote show rond maken, maar ik wil vooral zo discreet mogelijk leven.»
HUMO Ken je de waarde van het geld nog?
Marouane «Ik vind het belangrijk om normaal te blijven. Ik woon in een mooi huis, maar voor de rest: ik weet wat ik doe, en vooral vanwaar ik kom. Als ik zo veel verdien, is het omdat ik er hard voor gewerkt heb, het is niet zomaar gekomen. Je kan stellen dat de bedragen overdreven zijn, maar wat moet ik daar op zeggen? Het is nu eenmaal zo dat voetbal veel betaalt.»
Abdellatif «Hij heeft niet eens een sportwagen.»
Marouane «Ik rij in een gewone wagen van de club. Ach, alles wat materieel is, mooie wagens of chique kleren: je m’en fous. Mansour, ja, die houdt van mooie wagens.»
HUMO Fysiek lijkt hij dan weer zo veel op jou dat hij in jouw plaats de handtekeningen uitdeelt.
Marouane «Akkoord, maar hij krijgt er ook de aandacht van de vrouwen bij. Mooie deal, toch? (lacht)»
HUMO Over vrouwen gesproken: ik heb vernomen dat je relatie met Roxanne Jeffers, lingeriemodel en presentatrice bij een pornozender, stukgelopen is.
Marouane «Ik heb die vrouw nooit ontmoet. Ze heeft dat allemaal uitgevonden en verkocht aan de pers, zo gaat dat in Engeland. Zelf heb ik met de tabloids leren omgaan, en wij, de mannen in de familie, lachen erom. Maar voor mijn moeder is het wel erg, natuurlijk. Zij ziet die titel in de krant: ‘Fellaini and his porn star’. Ach, het maakt deel uit van de show, maar het is wel een slechte show.»
HUMO Waar ligt het geheim van je succes? Bij een goede entourage?
Marouane «Voetbal is business geworden, je moet sowieso de juiste mensen kiezen. Maar je moet zelf ook wel over de nodige intelligentie beschikken: als je geen goede kop op je schouders hebt staan, gaat het verkeerd. De speler is nog altijd verantwoordelijk voor alles. Gelukkig heb ik ook mijn familie, die me te allen tijde zal corrigeren als ik het even niet meer weet.»
HUMO De banden zijn duidelijk heel sterk.
Marouane «Ja, dat is onze kracht. Het zit in onze cultuur: mijn vader is mijn beste vriend, net als mijn broers. We zijn samen grootgebracht, hebben samen die weg afgelegd. En als ik slaag als voetballer, dan voelt het alsof mijn hele familie slaagt in het leven.»
BELGIË - CYPRUS: Eén, zaterdag 28 maart, 20.15 u.
ISRAËL - BELGIË: Eén, dinsdag 31 maart, 20.30 u.
