Match Point

'Match Point' is de vrucht van de Britse ballingschap die Woody Allen zichzelf oplegde toen de Amerikaanse studio's niet langer met centen over de brug wilden komen. De andere lucht deed hem deugd: het was geleden van 'Hannah and Her Sisters' uit 1986 dat één van zijn films nog eens winst had gemaakt aan de Amerikaanse kassa's. Al zal de mooie Scarlett Johansson daar ook wel voor iets tussen zitten.

Het had nochtans niet veel gescheeld of 'Match Point' had het zonder de blonde (tegenwoordig brunette) bom moeten stellen. Om belastingredenen had Allen aanvankelijk een volbloed Britse cast gekozen, met Kate Winslet aan het roer. Pas toen die afhaakte mocht Johansson het overnemen als Nola Rice, een gerateerde actrice die een affaire begint met een Ierse ex-tennisspeler (Jonathan Rhys Meyers) die zich net comfortabel heeft binnengehuwelijkt in een steenrijke Britse familie.

SCARLETT JOHANSSON «Maar denk nu niet dat het een romantische komedie is. Eigenlijk gaat de film over de rol die geluk en noodlot in ons leven spelen. Is het schuldgevoel waarmee een affaire je opzadelt ook een soort boetedoening? Dat soort vragen. Heel donker, en allesbehalve wat je van een Woody Allen zou verwachten.»

- Zie je jezelf als een geluksvogel?

JOHANSSON «In mijn carrière: zeker. Al besef ik wel: acteren is niet bepaald hartchirurgie. Ik ben net zo vervangbaar als een ander.

»Misschien is mijn grootste hoerenchance dat ik nog vrij was toen Woody me belde om in te springen voor 'Match Point'. Het was zomer en ik stond op het punt om op vakantie te gaan, maar die heb ik meteen afgeblazen. Natuurlijk is het romantisch om te geloven in het lot, maar 'op het juiste ogenblik op de juiste plek' gaat veel vaker op, vermoed ik.»

- 'Match Point' was de eerste van voorlopig drie films die jullie samen al gemaakt hebben. Nog altijd leuk samenwerken?

JOHANSSON «'Wrijf er tijdens interviews maar goed in wat voor vreselijke vent ik ben,' had Woody me opgedragen. Maar ik zou nog een miljoen keer met 'm kunnen werken. Alleen vervelend dat hij je altijd de pieren uit de neus vraagt over je liefdesleven: alle details wil hij weten, de curieuzeneus.»

- Naar Woody Allen-normen zit er ook een behoorlijke portie seks in 'Match Point'. Naar verluidt had je wat last van hooikoorts tijdens de rollebolscène in het korenveld.

JOHANSSON «Om één of andere reden is Woody ervan overtuigd dat ik een hypochonder ben. Waar haalt-ie het? Ik ben overgevoelig, da's alles. Maar daar had hij absoluut geen oren naar. 'Kom nog eens terug als je ogen de grootte hebben van mijn vuisten, dan krijg je van mij twee dagen ziekteverlof,' zei hij. Einde discussie. 't Is dan misschien geen kolos van een vent, maar heb je zijn knuisten al gezien? Geen kleintjes, da's zeker.»