Mauro in de mist: 'Starship'

Buig deemoedig jullie smakeloze kapitalistenhoofd, want de hippies hebben gesproken.

Mijn beste vrienden kennen mijn muzikale obsessies. Omdat ik er altijd over begin zonder dat men erom vraagt. Dat heb je met obsessies. Na een paar rondjes aan de toog doorbomen over die ene song, met net iets te luide stem en veel herhalingen, zodat de andere cafégangers er ongevraagd ook wat van kunnen opsteken. Het valt meer voor dan goed is voor mijn waardigheid.

Zo ben ik al jaren compleet in de ban van een bepaalde wereldhit. Eén seconde ervan volstaat al om mijn neurologische status volledig te doen omslaan, alsof een hypnotiseur met zijn vingers heeft geknipt. Ik vind het een slim in elkaar gestoken, overdreven catchy topnummer. ‘We Built This City’ van Starship.

Volgens echte kenners, te herkennen aan hun doffe blik en mineurakkoordenfetisj, is het de ergste song aller tijden. In een Rolling Stone ‘Readers’ Poll: The 10 Worst Songs of the 1980s’ stond het met ruime voorsprong op 1. Het maakte me eventjes benieuwd naar wat volgens Rolling Stone dan wel de béste plaat van de jaren 80 was. Dat bleek dan ‘London Calling’ van The Clash. Geeuw.

Maar wat ook blijkt, is dat de meeste deelnemers aan deze ‘Worst Songs’-poll uit de Woodstock-generatie stamden. En die vonden het natuurlijk absoluut niet groovy dat Starship vroeger het echt wel helemaal far oute Jefferson Airplane was. ‘De ultieme nagel aan de doodskist van hun jeugd’, volgens iets als een Rolling Stone-juryrapport. Een opinie om dus voor altijd gratis en welwillend over te nemen door de rest van het vrije westen. Buig deemoedig jullie smakeloze kapitalistenhoofd, want de hippies hebben gesproken.

Voor mij stijgt zangeres Grace Slick hiermee alleen maar hoger in mijn achting. Niet enkel is zij de stem van zowat het meest gehate deuntje uit de eighties, maar dus ook die van ‘White Rabbit’: misschien wel het meest sinistere drugslied van de hele sixties. Een spookkasteel van een song die de bad trip waarin het love and peace-tijdperk wegzakte precies al wat voorspelde. Met ruime voorsprong op 1 in mijn Occulte Goud van Oud-hitparade.

undefined

Werkelijk alles aan ‘We Built This City’ wordt verguisd, zo ook de tekst. Het nummer zou een kritiek op de platenindustrie suggereren. ‘Someone’s always playing corporation games’. ‘Who counts the money underneath the bar’. Totaal ongepast volgens echte kenners, te herkennen aan hun schaamte voor dansbewegingen. Euh, omdat Starship er nu eenmaal niet uitziet als Crazy Horse? En uit de gehele tekst werd de zin ‘Marconi plays the mamba’ dan nog unaniem tot idiootste zin aller tijden verkozen. Volgens sommigen bedoelden ze feitelijk ‘mambo’. Ik denk het niet, hoor. De mamba is de gevaarlijkste gifslang ter wereld. Hier is de Grace Slick van ‘White Rabbit’ opnieuw aan het woord.

Via de radio, Marconi’s uitvinding, wist Starship telkens weer een ultrasonisch hallucinogeen gif af te scheiden. Wereldwijd. En ik zit mee in het complot. Het spijt me. Maar jullie zijn bij deze allemaal verdoemd: (met grafstem) ‘We built this city... built this city... on rock ‘n’ roll... you faithless slime!