Meer boemboem dan blabla: Jonathan Jeremiah & Lady Linn
Zij belde hem om haar teksten eens onder de loep te nemen, en hij werd de producer van haar plaat. Lady Linn vond een vriend en sparringpartner in de Britse singer-songwriter Jonathan Jeremiah, en dat leidde tot een samenwerking die verder ging dan ze zelf hadden zien aankomen. ‘Terwijl de rest van de band zich in het uitgaansleven stortte, trokken wij ons terug op café.’
'Belgische artiesten verkopen geen onzin, en daar hou ik van'
In de bar van een Brussels hotel zien Lady Linn – Lien De Greef voor de burgerlijke stand – en Jonathan Jeremiah elkaar voor het eerst weer sinds de mix van ‘Black Swan’, de bigbandplaat die ze samen in mei opnamen. Even terugspoelen.
HUMO Hoe komen een Britse songsmid en een Gentse jazzzangeres met elkaar in contact?
LIEN DE GREEF «We zijn gekoppeld (lacht). Ik was op zoek naar mensen om samen mee te schrijven, en mijn promodame suggereerde Jonathan.»
JONATHAN JEREMIAH «Ik werkte in Amsterdam aan ‘Good Day’, mijn recentste plaat, en hoorde dat Lien met me wilde werken. Dat trof: ik heb altijd al in de studio willen zitten met een vrouw met een sterke stem, Dusty Springfield maar dan levend (lacht). Het klikte meteen. De eerste ochtend schreven we al ‘Everlasting’, bij een kop koffie. Dat moet de snelste song ooit gemaakt zijn. De tweede keer spraken we af in Gent, en toen hebben we ‘Afraid to Lose You’ gemaakt, misschien wel het rustigste nummer van de plaat: enkel de stem en héél weinig instrumentatie. Terwijl de rest van de band zich in het uitgaansleven van Gent stortte, trokken wij ons terug op café om de tekst af te werken. Dat moet een zicht geweest zijn: twee muzieknerds die woorden over en weer schoven.»
DE GREEF «Jonathan heeft me hard doen nadenken over mijn teksten. ‘Everlasting’, waarin ik terugblik op mijn gelukkige jeugd, vond hij eerst veel te vaag. Mensen zouden er pas iets bij voelen als ik het specifieker maakte. Daar heb ik veel van geleerd.»
JEREMIAH «‘Jij houdt van mij, en ik van jou, shoo wap’: in de jaren 60 kon dat nog maar vandaag niet meer. Nu moet je beschrijven waarvan je houdt, of in Liens geval: in welke straat ze opgroeide, zulke details.»
HUMO Dus zing je nu over hoe je op straat de dansjes van Def Dames Dope imiteerde. Kreeg je dat aan Jonathan uitgelegd?
DE GREEF (schatert het uit) «Ik heb hem het clipje van ‘Don’t Be Silly’ laten zien.»
JEREMIAH «Ik snap nog altijd niet wat er grappig aan is, maar telkens als het over dat nummer gaat, moet Lien hard lachen.»
DE GREEF «Het thema van die song – dat je een condoom moet dragen – is toch een beetje funny?»
JEREMIAH «Ah, dat stukje informatie is nooit doorgekomen.»
HUMO Wat dacht je vooraf eigenlijk van Liens werk? Haar swingjazz is toch niet jouw soort muziek?
JEREMIAH «Neen, maar ik hoorde dat ze een goeie stem had. En ik hield van de demo’s die ik te horen kreeg. Neem nu ‘Laundry Day’: ik heb nog nooit iemand op die manier horen zingen over hoe je het huis moet schoonmaken en voor de kinderen moet zorgen. In songs gaat het de hele tijd over feestjes of de liefde, maar Lien en ik zijn allebei ook gewoon ouders. Ons dagelijkse leven bestáát uit de was en de plas, en dan mogen je songs daar ook over gaan. Ik bewonderde meteen aan Lien dat ze dat durfde. Natuurlijk is haar stem geweldig, maar dát overtuigde me.»
HUMO Wanneer is beslist dat Jonathan ook producer zou worden?
DE GREEF «Ik was eerst van plan om alles alleen te doen, zonder producer. Maar toen ik Jonathan vroeg of hij mijn teksten nog een laatste keer mee onder handen wilde nemen, voelde hij meteen wat ik nodig had.»
JEREMIAH «Haar plan was nogal, euh, ambitieus. Ze wist perfect hoe alles moest klinken, maar je kunt niet tegelijk in de studio staan zingen én in de controlekamer luisteren of het goed is. Iemand moest vertalen wat er in haar hoofd omging. Dat werd mijn rol.»
HUMO Een bigband producen schrikte je niet af?
JEREMIAH «Op ‘Gold Dust’, mijn tweede plaat, heb ik met een symfonisch orkest van tachtig man gewerkt, in vergelijking daarmee is een bigband peanuts (lacht). Ik hield ook van de groepsmentaliteit, het was een échte band. Met klassieke muzikanten is dat vaak anders. Sommigen beginnen de krant te lezen als ze even niet aan de beurt zijn, of nemen exact de pauzes die in hun contract staan. Maar de Magnificent Bigband bleef betrokken, iedereen zat dag en nacht in de studio.»
HUMO Veel songschrijvers zijn de laatste jaren gaan samenwerken. Ontstaat zo niet het gevaar dat alles op elkaar gaat lijken?
DE GREEF «Ik was best sceptisch toen mijn management het idee opperde om samen te gaan schrijven. Ik was bang dat ik mijn eigenheid zou verliezen. Ik was het gewend om alles alleen te doen, maar ik zag wel in dat ik iets kon opsteken van anderen. Van Jonathan leerde ik hoe belangrijk teksten zijn, waardoor ik zelfs ben gaan twijfelen of het wel zinvol is om in het Engels te zingen. Houdt het niet meer steek om in mijn moedertaal te zingen?»
JEREMIAH «Heb je dat ooit geprobeerd?»
DE GREEF «Neen, daarvoor is swingmuziek té Amerikaans. Het zou vreemd klinken in het Nederlands (lacht). Ik ga het Engels niet afzweren, maar ik moet er beter in worden en daarbij kan ik wel hulp gebruiken.»
JEREMIAH «Al was het maar voor de kleine nuances waarvan je je niet bewust bent als Engels je moedertaal niet is.»
HUMO Je werkt veel met Belgische muzikanten, Jonathan. Hoe komt dat?
JEREMIAH «Dat is allemaal de schuld van Jef Neve. Je werkt één keer met hem, en voor je ’t weet ontmoet je Gabriel Ríos en van het één komt het ander. Gent is een kleine stad, hè. Plots hing ik aan de toog met Admiral Freebee, en daarna heb ik ook geschreven met de jonge zangeres Claire Laffut, en met Noémi Wolfs. Er zijn nogal wat hardworking Belgian singers, zo blijkt.»
HUMO Is er iets wat hen bindt?
JEREMIAH «Ik zie niets typisch Belgisch, behalve dat alle artiesten die ik hier ontmoet heb heel erg open zijn in hun teksten. Ze verkopen geen onzin, en daar hou ik van. Als Lien ‘Sneaking Around’ schrijft, is ze ook letterlijk ’s nachts in haar huis aan het rondsluipen.»
DE GREEF «Ik probeer eerlijk te zijn, te beschrijven hoe mijn leven écht is.»
JEREMIAH «Ik doe dat ook. En iemand als Paul McCartney verwerkt ook zijn dagelijkse beslommeringen in zijn nummers, maar ik ken weinig mensen die schrijven hoe het is om te beseffen dat het vier uur is en dat de kleine moet afgehaald worden in de crèche. Dat vind ik straf.»
DE GREEF «Het is niet echt cool, dat weet ik, maar ik probeer ook niet cool te zijn. Misschien is dat net mijn sterkte.»
HUMO Lien, deze bigbangplaat was je grote droomproject. Is ze geworden wat je ervan had verwacht?
DE GREEF «Nog beter dan ik had durven te hopen. Nu we optreden, voel ik ook hoe leuk ik dit vind. Misschien is het vreemd om toe te geven, maar als ik al even optreed met een plaat, kan ik me op het podium gaan vervelen. Met die bigband gebeurt dat niet. Dit is dus niet mijn laatste bigbandplaat geweest, al moet ik voor de volgende toch subsidies proberen te krijgen (lacht).»
HUMO Want dit was financiële zelfmoord?
DE GREEF «Dat nu ook weer niet, maar ik heb wel moeten bijpassen uit eigen zak. We hebben het wat onderschat (lachje).»
HUMO Ook jij hebt ervaring met krappe budgetten, Jonathan. Heb je tips om geld uit te sparen?
JEREMIAH «Eén heel belangrijke: zorg dat je song klaar is voor je de studio intrekt, dat scheelt heel veel tijd. Je hebt niet de luxe om zoals Fleetwood Mac in de jaren 70 een jaar in de studio te kamperen tot er muziek is, tenzij je veel geld of een eigen studio hebt. Ik had het er onlangs nog over met Frank Vander linden. Ik vroeg hem waarom hij in zijn huis geen eigen studio had gebouwd, en hij vertelde me dat hij vaak genoeg bij vrienden heeft gezien waartoe dat leidt. Plots zijn ze enkel nog bezig met technische aspecten zoals het type speakers, en niet meer met de songs.»
DE GREEF «Ik heb in mijn tuin een repetitiehok met een piano, maar dat is het dan ook. Een eigen studio is niets voor mij, dat is een andere wereld.»
JEREMIAH «Juist. Laten we maar focussen op het songschrijven.»
‘Black Swan’ van Lady Linn verschijnt op 9 november bij Caroline. ‘Good Day’ van Jonathan Jeremiah is uit bij PIAS.
Lady Linn speelt op 22 december in De Roma in Antwerpen. Info & tickets: deroma.be
