Mercury Rev - Snowflake Midnight
In 1992, toen Extreme 'More Than Words' uitkakte en de jeugd gecorrumpeerd werd door een ABBA-revival, was Mercury Rev een tikkende tijdbom. Een collectief dat grossierde in podiumwaanzin, en muziek maakte die hen werd gedicteerd door volstrekt niet voorgeschreven gemoedsmedicijnen.
David Baker, de legendarische eerste zanger van de Rev, stapte regelmatig halverwege een optreden de zaal in om - pint in de linkerhand, tiet in de rechter - zijn hulpeloos om zich heen blikkende bandleden vanuit het publiek te volgen.
In vergelijking daarmee zijn Jonathan Donahue en co. anno 2008 softies geworden, muzikale veggies die hun nummers titels meegeven als 'Snowflake in a Hot World' (!), 'October Sunshine' (!!) en 'A Squirrel and I' (wtf?). Hun teksten staan bol van het soort belegen boterbloemromantiek waar zelfs Luc Versteylen voor zou passen, en God weet dat hem dat nog niet vaak is overkomen. Maar dat is slechts de eerste laag. Wie een beetje doorgraaft vindt op 'Snowflake Midnight', want daarvoor zijn we vandaag samengekomen, minstens twintig lagen.
Voorwaar: 't was bepaald geen onnozele zet om de persexemplaren van 'Snowflake Midnight' ruim drie maanden voor de release te verspreiden. Luister één keer en je krijgt het vermoeden dat Ingeborg tegenwoordig in de Catskills resideert. Zit de plaat vijf keer uit en je denkt aan een flauwe mop. Maar zet door tot luisterbeurt tien en je beseft dat je - wij schrokken er ook even van - een psychedelische semiklassieker te pakken hebt.
Begin bij 'People Are So Unpredictable' en 'Senses on Fire'. Donahue zingt alsof niet alleen zijn zintuigen in de fik staan, maar hoe uitzinnig hij ook klinkt: je gelooft 'm, en je kippenvel laat weten voortaan geen vrede meer te nemen met minder. Nog meer voltreffers: de intro van 'Snowflake in a Hot World', de ingeboterde groove van 'Dream of a Young Girl as a Flower' en de hyperkinetische progrock van 'Runaway Raindrop'.
Tegelijk met 'Snowflake Midnight' heeft Mercury Rev ook 'Strange Attractor' gelanceerd op hun website: gratis, maar met nog meer risico om te verdwalen tussen de ongeleide projectielen. Het heeft allemaal nog maar weinig met rawk te maken én 't is compleet onsexy: wie hierop de horizontale tango wil dansen, kan maar beter over het ritmegevoel van een kolibrie beschikken. Maar wie deze herfst de lelijke werkelijkheid wil ontvluchten en geen geld heeft om naar Barbados te verkassen, heeft er een vriend bij.
Toptracks: 'Senses on Fire', 'People Are So Unpredictable'
