Merol: ‘Iedereen heeft twee sekslevens: dat met jezelf en dat met anderen’

Na de Belgische festivalweides is Merel Baldé (31) – maar zeg gerust Merol – klaar om vanavond ook de Warmste Week te veroveren. Humo sprak haar toen het brede Vlaamse publiek haar leerde kennen tijdens de eerste passage in de oranje stoeltjes van Erik Van Looy. Haar debuutalbum moest toen nog uitkomen, maar wij neurieden al vlot mee met ‘Hou je bek en bef me’ terwijl ze te biecht ging over onkuisheid en de andere hoofdzonden.

HOOGMOED

HUMO Streelt de vrolijke zegetocht in ‘De slimste mens’ je ego?

MEROL «Natuurlijk wel. Ik deed ook al mee aan de Nederlandse versie, en daarin was het na twee afleveringen voorbij. Die kaap wilde ik deze keer dus absoluut ronden. En zodra dat gelukt was, voelde ik me plots heel ontspannen: ‘Ja, het kan beginnen!’

»Ik ben erg competitief, en ik kan ook echt niet tegen mijn verlies. Dat was al zo op de middelbare school: ik was de nerd, het strebertje dat de beste wilde zijn. En dus werkte ik heel hard en haalde ik altijd hoge cijfers. Er zit een grote bewijsdrang in me, ja, het hardnekkige verlangen om góéd bevonden te worden. En ik heb geen idee waar dat precies vandaan komt. Een beetje amateurpsycholoog wijst dan meteen naar de ouders, maar zij hebben me net altijd heel erg gestimuleerd. Ik heb nooit om liefde moeten vragen, ik ben nooit aandacht tekortgekomen – en toch ben ik er altijd naar op zoek.»

HUMO Je scoorde al veel aandacht en liefde met je liedjes, en als volgend jaar je debuutalbum uitkomt, wordt de omhelzing van het grote publiek allicht nog inniger. Ben je bang voor de klassieke artiestenval: vervreemden van wie je was?

MEROL «Niet echt, omdat ik mezelf er net heel erg voor behoed om in succes te gaan geloven. Ik wil van de appreciatie genieten, dat zeker, maar ze mag me niet naar een andere wereld tillen. Weet je, één van m’n mooiste momenten tot dusver was m’n eerste show in Paradiso in Amsterdam, in 2019. Ik had zo uitgekeken naar die volle zaal, naar die eerste mijlpaal. Maar de grote sensatie van die avond zat ’m voor mij in het moment waarop ik mijn vrienden en mijn familie in het publiek zag.

»(Denkt na) Ik geloof trouwens dat de grote cesuur in mijn leven zich al voorgedaan heeft.»

HUMO Je verhuis van Dordrecht – het stadje waar je opgegroeid bent – naar Amsterdam?

MEROL «Precies. Die was heel logisch, want ik wilde absoluut naar de toneelschool, en naar de plaats waar het allemaal gebeurt – en dat is Amsterdam. Maar het heeft er wel voor gezorgd dat ik naar mijn gevoel al twee levens geleefd heb. Er waren de jaren van de basis- en de middelbare school in Dordrecht, en daarna kwam dat volkomen nieuwe bestaan in Amsterdam – en die twee zijn op geen enkele manier met elkaar verknoopt. Bij mijn vriend is dat helemaal anders. Hij is een geboren Amsterdammer, ademt op het ritme van Ajax en ziet hier nog steeds z’n vrienden van de basisschool. Hij heeft één leven, ik ben bezig aan m’n tweede. Het maakt ook dat ik de inwijkeling ben, degene die de stad nog in de vingers moet krijgen. Amsterdam ken ik vanuit vogelperspectief – ik weet hoe de plattegrond eruitziet – terwijl ik Dordrecht vanuit kikkerperspectief ken – daar vind ik instinctief m’n weg. Ik hoop dat ik dat met Amsterdam óók krijg.»

HUMO ‘Lekker met de meiden’ en ‘Kerst met de fam’, je doorbraakhits uit 2018, waren gedoopt in een vette jus van ironie. Een prettige stijlfiguur vind ik dat, maar geen prijzenswaardige levenshouding. Je voornemen voor 2019 formuleerde je toen zo: ‘Minder ironie, meer eerlijkheid.’

MEROL «Inderdaad: ironie is een leuke vluchtheuvel, een manier om wat lucht en humor te pompen in wat je wilt zeggen, maar het mag de boel niet overnemen. Onderweg begon ik het almaar belangrijker te vinden om ook eens iets oprechts te vertellen – ‘Hou je bek en bef me’ was daar het eerste voorbeeld van, besef ik nu. Op mijn album zal nog één nummer staan dat helemaal gemarineerd is in die ironie, maar voor het overige zullen het echte, oprechte liedjes zijn. Hoe bevrijd je jezelf van de angst om te mislukken? Hoe kom je in relaties voor jezelf op, in plaats van jezelf steeds weg te cijferen? Hoe vind je autonomie in een wereld vol verwachtingen? Hoe troost je jezelf? Dat zullen de thema’s zijn. En er zal nog steeds humor in zitten, hoor, maar ik verschuil me niet langer achter de ironie. Want die kan ook…»

HUMO ...lafheid zijn?

MEROL «Ja. In die val wilde ik niet trappen. Je kunt alles ironiseren, en dat is ongetwijfeld heel geestig, maar wat ráákt je dan nog? Ik wil nooit bij onverschilligheid uitkomen, want dát is pas een hoofdzonde. Nee, je eigen kwetsbaarheid opzoeken vind ik veel spannender – en de spannende weg is interessanter dan de veilige.»

HUMO Welke vormen van hoogmoed storen je bij anderen?

MEROL «Ik ben heel autoriteitsgevoelig, en dus is het tijdens de pandemie nooit in me opgekomen om m’n eigen setje van aannames en overtuigingen samen te stellen. Als mensen die daar lang en grondig voor gestudeerd hebben me uitleggen wat corona precies is en hoe ik mezelf en de hele samenleving daartegen kan beschermen, dan volg ik dat op. Dat is een kwestie van bescheidenheid, of nee: van realiteitszin. Al die mensen die zichzelf na drie Google-searches plots een viroloog wanen, die denken dat ze wetenschappelijke rapporten vlotjes kunnen interpreteren, die de maatregelen en de vaccins verwerpen omdat die hun persoonlijke vrijheid zouden bedreigen…»

HUMO Er spreekt ook een hoogmoedige definitie van vrijheid uit, eentje waarin je geen rekening moet houden met anderen.

MEROL «‘Pas iets mogen als je iets moet, is dát vrijheid?’ las ik laatst ergens online – het ging over de covidpas en dies meer. Alsof dat niet het hele principe is waar de kapitalistische samenleving op gebaseerd is! Je betaalt eerst je appel, en dan pas mag je ’m eten. Je haalt eerst je rijbewijs, en dan pas mag je een auto besturen. Dat is toch niets nieuws?

»Nog zo’n gevalletje van moderne hoogmoed vind ik het hele ‘Tegenwoordig mag je niets meer zeggen’. Dat komt dan doorgaans uit de mond van mensen die luid verstaanbaar zijn in de maatschappij – die toegang hebben tot alle platformen, en daar dan gaan schreeuwen dat ze niets meer mogen zeggen.»

HUMO Maar meestal wordt dat niet letterlijk bedoeld, toch? Eerder als: uitspraken en formuleringen worden alsmaar sneller geproblematiseerd.

MEROL «En is dat erg? Vrijheid van meningsuiting betekent dat je niet de bak in gedraaid wordt omwille van wat je zegt, niet dat je geen weerstand mag verwachten als je iets kwetsends uitkraamt.

»Onlangs hoorde ik het iemand zo formuleren: ‘Je mag alles zeggen, maar wíl je alles zeggen?’ Dat vind ik een goed principe. Wil je een racistische opmerking maken als je weet dat je daarmee mensen zult kwetsen? Het perspectief verandert: een boodschap wordt beoordeeld op het effect bij de ontvanger, niet op de intentie van de afzender. Ik juich die verschuiving toe. Je kunt het heel goed bedoelen, en toch een heel vrouwonvriendelijke opmerking maken. Dan is het toch prima dat je daarop gewezen wordt?»

HUMO Maar er mag toch een hiërarchie bestaan tussen intentioneel en niet-intentioneel kwetsen?

MEROL «Ook dat onbewuste moet aangepakt worden. Mensen mogen erop gewezen worden dat ze van goeie wil zijn, en toch kwalijke stereotypen en structuren in stand houden. Wat is er ook zo erg aan je gedrag wat aan te passen? Dat beperkt jou toch niet? Er wordt je toch niets afgepakt?»

HUMO Veel mensen vinden het leven op zich complex en overweldigend, denk ik, en zijn niet bereid om elke stap die ze zetten tegen de meetlat van de moraal te leggen.

MEROL «Ik wil zelf ook niet iemand zijn die de anderen voortdurend de maat neemt. Ik sta niet de hele tijd met een boos vingertje te zwaaien. Maar mensen moeten niet doen alsof de wokebeweging iets heel moeilijks vraagt. Hou rekening met de wereld, leer te zien waar je anderen omverloopt, en zeg gewoon sorry als blijkt dat je iemand gekwetst hebt. Zet jezelf niet altijd zo centraal. Dat is toch geen hogere wiskunde?

»Een voorbeeldje: als non-binaire mensen vragen om aangepaste voornaamwoorden, lijkt me dat een prima kans om eens te luisteren naar die mensen, naar hoe zij de wereld ervaren. Maar meteen krijg je dan die pletwals van voornamelijk heteronormatieve mannen die klagen dat hen een gigantisch onrecht wordt aangedaan. En gaat het vervolgens weer alleen over die dominante groep.»

HUMO ‘Het heeft al lang genoeg over jou gegaan,’ zong een beroemde filosofe eens.

MEROL (glimlacht) «Da’s een zinnetje uit ‘Hou je bek en bef me’ waarin ik probeer duidelijk te maken waar het me om te doen is in dat liedje: het patriarchaat. Maar het wordt zelden geciteerd.»

ONKUISHEID

HUMO Dat heeft vast te maken met de titel, die alle aandacht vangt. Een vrouw die luid het recht op orale seks opeist, dat was nieuw in de Nederlandstalige popmuziek.

MEROL «En net daarom vond ik het belangrijk om het te doen. De basisgedachte was: laat ik als vrouw eens een liedje maken waarin ik expliciet uit wat ik op het vlak van seks van een man wil. Mannen doen dat wel in de muziek – maar vaak bedekt, ingebed in iets poëtisch. Om als vrouw gehoord te worden moest het expliciet zijn, redeneerde ik, wat brutaal.»

HUMO Heb je het gevoel dat we opener worden over seksualiteit, en dan vooral de vrouwelijke?

MEROL «De 15-jarigen van nu zullen het minder moeilijk vinden om over seks na te denken, erover te praten en het gewoon te doen. Maar in onze generatie zit toch nog veel krampachtigheid, niet? Zelf had ik het er in mijn puberteit haast nooit over met vriendinnen – en als het wel gebeurde, was het op een lacherig toontje. En toen mijn moeder me de dingen wilde uitleggen, wuifde ik dat ongemakkelijk weg. Nu vind ik dat behoorlijk jammer, want daardoor werd mijn beeld van seks grotendeels bepaald door films. En die geven je vooral mee dat het mannelijk orgasme het einddoel is. Zodra de man is klaargekomen, is de seks voorbij. Pas later ben ik erover gaan lezen, en ging ik beseffen dat er voor het vrouwelijk orgasme moet gestreden worden.»

HUMO Jongeren hebben nu bijvoorbeeld de geweldige Netflix-serie ‘Sex Education’. Dat is winst, toch?

MEROL «Zeker, al hoop ik wel dat de 16-jarigen van nu ook effectief kijken. Dat het niet alleen een dingetje is voor dertigers die elkaar – ‘Kijk eens hoe breeddenkend we geworden zijn!’ – schouderklopjes geven omdat ze het gezien hebben.

»Je omgang met seks heeft natuurlijk niet alleen maar te maken met de generatie waartoe je behoort, maar ook met waar je woont en met wie je je omringt. In Amsterdam heb ik veel feministische vrienden die boeken schrijven over het onderwerp en me in contact brengen met allerlei inzichten en gedachten, en dat zorgt ervoor dat ik er zelf ook meer over begin te praten. Maar als puber was seks toch vooral een taboe. Ik beschouw mezelf zeker niet als preuts, hoor, maar gewéldig open ben ik er toch niet over. Seks blijft ook één van de meest kwetsbare dingen die we doen, natuurlijk. Maar net omdat het is wat ons allemaal bindt, zouden we het er meer over moeten hebben.

»Iemand zei eens dat je twee sekslevens hebt: dat met jezelf en dat met anderen. En dat klopt, denk ik. Zoals het moeilijk is om van iemand te houden als je niet van jezelf houdt, zo wordt seks iets problematisch als je zelf niet in het reine bent met je lichaam, en beschaamd bent over wat je fijn en niet fijn vindt. Mijn seksleven met anderen liep eigenlijk voor op dat met mezelf. Ik was helemaal nog niet klaar met m’n eigen ontwikkeling, en met wat ik zelf wilde. Het gebeurt vaak, geloof ik: te vroeg met seks beginnen omdat je niet wilt achterblijven. Terwijl het toch helemaal niet erg is als je er nog niet aan toe bent?

»De afgelopen jaren ben ik op alle vlakken in mijn leven beginnen opbloeien – ook op het seksuele. Ik heb aan zelfvertrouwen gewonnen, ik weet beter wat ik wil, ik vind het allemaal veel leuker dan toen ik een prille twintiger was. En dat heeft natuurlijk alles te maken met het verdwijnen van schaamte. Met het aanvaarden van wie ik ben. Goeie seks is: eerlijkheid. Niemand anders willen zijn dan wie je werkelijk bent.»

GRAMSCHAP

HUMO Heb je voor jezelf bepaald hoe je zal reageren als er in ‘De slimste mens’ een seksistische grap wordt gemaakt?

MEROL «Als iemand een seksistische opmerking maakt, hoop ik natuurlijk dat ik daar meteen iets van zeg. Maar ik weet ook dat ik meedoe aan een quiz en dat mijn focus bij het spel ligt. Ik wil dus niet te streng zijn voor mezelf. Soms heb je ook pas later door dat er een onprettige opmerking is gemaakt, dan kun je erna altijd het gesprek aangaan, weg van de camera’s. Ik zat eens in een Nederlands programma waarin een klierige opmerking werd gemaakt. Ik vond het moeilijk om daar meteen ad rem op te reageren – je bent wat beduusd op zo’n moment, en zo’n show gaat zo snel. Maar nadien ben ik achter de schermen het gesprek wél aangegaan, en dat bleek een veel veiligere omgeving om dat te doen.»

HUMO Ben je in het algemeen iemand die de lieve vrede bewaart, eerder dan voor het conflict te kiezen?

MEROL «O, ja. Ik ben een pleaser.»

HUMO En is dat erg?

MEROL «Laatst merkte mijn vriend op dat we haast nooit ruzie hebben. En hij vroeg zich net hetzelfde af: is dat een probleem? We hebben het er toen over gehad, en kwamen tot de conclusie dat het toch net fijn is om niet voortdurend conflict te zoeken. Ik denk dat dat best een mooie eigenschap is. Alleen moet je ervoor opletten dat mensen niet over je grenzen gaan. Dat gevaar ligt op de loer: dat je te veel gaat doen wat anderen leuk vinden, en zo jezelf vergeet.

»Ruzie komt toch vaak voort uit onredelijkheid. Je moet daarvoor heel sterk in je schoenen staan, stellig geloven in jezelf. Terwijl ik nogal snel de neiging heb om het standpunt van de ander te begrijpen. Ik kan weleens boos zijn, maar dan eerder op dingen – de patriarchale samenleving waar we het net over hadden, bijvoorbeeld – dan op mensen. En schreeuwen en met servies gooien doe ik al helemaal nooit. Zoveel ruimte durf ik simpelweg niet in te nemen.»

AFGUNST

MEROL «Ik zei je al dat m’n winst van de afgelopen jaren in zelfaanvaarding zit: ik kan me steeds beter neerleggen bij wie ik ben. Dat maakt ook dat ik almaar minder jaloers ben. Vroeger wilde ik vaak iemand anders zijn. En op de toneelschool kreeg die afgunst nog meer humus: ik zat er met alleen maar knappe, getalenteerde mensen in de klas, in een omgeving waarin competitie heel erg gestimuleerd werd. Toen was ik om de haverklap jaloers. Tot ik een kunstje vond waar ik alleen in was: liedjes schrijven. Plots had ik een eigen territorium.

»Ik vergelijk me nu nog altijd met andere artiesten – ‘Verdorie, die staat wél op Lowlands’ – maar het gaat niet meer met me aan de haal. Want het zuigt allemaal energie en aandacht op die ik beter ergens anders voor zou gebruiken. Ik weet natuurlijk wel dat ik nooit honderd procent zal samenvallen met wie ik wíl zijn. Maar waar ik vroeger dacht dat ik het op m’n 30ste allemaal netjes voor elkaar zou hebben, dat ik dan helemaal zou weten hoe te leven, besef ik nu dat het zo niet werkt. En vooral: dat dat niet erg is. Dat je je almaar beter gaat voelen bij wie je bent, en je je niet voortdurend laat opslokken door de gedachte aan wie je níét bent, dat is wat je moet nastreven.»

TRAAGHEID

HUMO Voor je album had je een honderdtal nummers klaarzitten. Van luiheid kun je alvast niet beticht worden.

MEROL «En toch zit er iets gemakzuchtigs in me. Ik zou bijvoorbeeld dolgraag een instrument kunnen bespelen. Ik heb drumles gevolgd, pianoles, gitaarles, basles. Maar met niets heb ik doorgezet. Ik wil iets snél onder de knie krijgen. Als ik er lang in moet investeren, haak ik af. Zo ben ik in veel dingen best goed, maar in niets súpergoed.»

HUMO Wat beschouw je zelf als je grootste talent?

MEROL «Mijn creativiteit. Ik heb veel ideeën, ik bedenk vlot concepten. Daar ligt mijn sterkte, denk ik, want op andere vlakken excelleer ik niet. Ik kan acteren, maar ik zou mezelf geen Gouden Kalf geven. Ik kan zingen, maar er zijn in de Benelux minstens honderd betere zangeressen. En ik kan schrijven, maar er zijn zoveel betere stilisten.

»Ik ben ook heel ondernemend, altijd bezig – dat helpt me ook wel vooruit.»

HUMO Zoals op Down the Rabbit Hole, in 2019. Op het festival werd de finale van het wereldkampioenschap voetbal voor vrouwen op een groot scherm uitgezonden. Je was er als bezoeker en bood zelf aan om tijdens de rust van die wedstrijd op te treden. Het resultaat: een extatisch onthaald miniconcert.

MEROL «Soms moet je gewoon durven. Het was groot en gewaagd wat ik daar deed, maar ik voelde helemaal geen angst. Terwijl ik voor onbenullige dingen in het dagelijks leven vaak wel heel bang ben.»

HUMO Wat vrees je dan precies?

MEROL «Dat mensen me niet aardig zullen vinden. Dat ik als een kluns door het sociaal verkeer van elke dag struikel. Het dagelijks leven zit toch vol doodenge dingen? Het podium is de enige plek waar ik nooit bang ben. Eigenlijk is dat mijn safe space. De rolverdeling is er duidelijk: ik ben de baas, ik bepaal. (Denkt na) Ik wil mezelf empoweren, ik wil graag een krachtig iemand worden. En om dat te bereiken, heb ik mijn muziek. Ik vind het in het algemeen moeilijk om op te komen voor mezelf, maar in een liedje lukt dat wel. Want daarin kan ik heel beslist en stoer zijn, terwijl ik in het echte leven een ongelooflijke schijterd ben.»

HUMO Wat heeft de traagheid van de lockdown je geleerd?

MEROL «Ik weet nu helemaal zeker dat ik veel meer een performer dan een zolderkamerartiest ben. Ik doe het toch echt voor het publiek. Ik wil dingen laten zien aan mensen, en daar dan applaus voor krijgen. Laatst stond ik weer op een podium, voor een rechtstaand publiek, en besefte ik dat ik dat zo gemist had. De adrenaline, het contact, het geluk.»

HEBZUCHT

HUMO Klopt het dat je niet heel erg bezig bent met geld? Dat je wat je verdient het liefst meteen weer investeert in je muziek?

MEROL «Ja. Zodra er wat binnenkomt, denk ik: laten we de band uitbreiden, of een extra technicus meenemen naar concerten. Ik werk niet om rijk te worden. Maar dat komt natuurlijk voort uit mijn bevoorrechte positie: ik heb nog geen grote financiële verplichtingen, en er is het vangnet dat mijn ouders me in geval van nood kunnen bieden. Dan is het natuurlijk makkelijk om te zeggen dat je niet zo met geld bezig bent.»

HUMO Sinds kort woon je samen met je vriend.

MEROL «Ja, we huren iets waarvan we weten dat we er niet binnen afzienbare tijd weg moeten. Dat voelt comfortabel, want voorheen was het op dat vlak bij mij een beetje rommelig. Ik woonde op kamers, of ergens waar ik niet ingeschreven kon worden, of in een antikraakpand zonder eigen badkamer. Dat was leuk voor een tijdje, maar op een gegeven moment miste ik toch privacy, en het gevoel van echt thuis te komen.

»Nu mijn vriend en ik samenwonen, blijkt eens te meer dat ik niet zo bezig ben met materiële dingen. Moet je heel veel geld uitgeven aan een mooie lamp? Ik ben daar nogal prozaïsch in: als er maar licht schijnt. Het vormgeven van mijn leven doe ik in mijn werk, in de dingen die ik doe en maak. Niet in hoe ik mijn huis inricht.»

GULZIGHEID

HUMO Wat drink je wanneer je uitgaat?

MEROL «Ik hou van wijn, maar dat is niet echt iets voor in een club. Dus: vooral bier. En ik ben het type dat tussendoor komt aanzetten met een rijtje tequilashots voor het hele gezelschap.

»Ik ben geen thuisdrinker: alcohol is voor mij gelinkt aan uitgaan. En dan mag het weleens stevig, ja. Ik ben vaak in overwegend mannelijk gezelschap – jongens die dankzij hun lichaamsbouw kunnen blijven hijsen. Er komt dan altijd weer een moment waarop het verstandig zou zijn om spa rood te drinken, maar dat doe ik dan niet. Het is heel erg alles of niets bij mij.»

HUMO Het leverde je al goeie dronken verhalen op. Zoals die keer toen je bij je bovenbuurman in bed kroop.

MEROL «Ik was thuisgekomen, naar bed gegaan, en vervolgens in m’n slaap weer opgestaan en een verdieping hoger bij de buurman in bed gekropen. Ik kende hem gelukkig wel, zodat het geen onveilige situatie was, maar toch… Het is wel een beetje een zorgwekkend verhaal, niet? Maar net zo goed kan ik er wel nog altijd uitbundig om lachen.»

HUMO Over het leven na de lockdown zei je in de Amsterdamse krant Het Parool iets moois: ‘Ik wil ook weer een beetje het lelijke van het leven terug, alles is zo schoon nu. Ik mis dat plakkerige en zweterige.’

MEROL «Uit de bocht vliegen, van het paadje gaan: dat mis ik nog altijd. Corona heeft ons tot zoveel voorzichtigheid gedwongen. En terecht, natuurlijk. Maar het begint wel te wegen. Een stad heeft een dag- én een nachtleven nodig. En zelf vind ik het lekker om af en toe niet binnen de lijntjes te lopen, om even de lelijkheid in mezelf op te zoeken. Niet dat ik leef van uitspatting naar exces, hoor. Ik word in alles net veel matiger. Vroeger had ik intense vreetbuien, die zijn er nu nog zelden. En ook met drank doe ik vooral voorzichtig.

»Ik heb ook een groot verantwoordelijkheidsgevoel. Als ik de volgende dag een optreden heb, ga ik niet uit – dat zou ik ontzettend egoïstisch vinden tegenover de mensen die een kaartje gekocht hebben om mij aan het werk te zien. Om dezelfde reden sport ik ook, en verzorg ik mijn stem. Dat is wel echt de basis voor een artiest, vind ik: ervoor zorgen dat het publiek de best mogelijke versie van jezelf te zien krijgt.»

HUMO Ben je tomeloos in de abstracte zin van het woord – gulzig naar het leven?

MEROL «Ik wil er graag alles uithalen, ja. Dingen doen, vriendschappen vieren, m’n impulsiviteit bewaren. In mijn goeie periodes spring ik het bed uit, klaar voor weer een nieuwe dag. Tijdens de lockdown was dat anders. Er hing een sluier over me heen, iets dat alle emoties wat dempte. In mijn omgeving zag ik veel mensen tot rust komen en de dingen erg gaan uitpuren, maar zelf voelde ik me vooral vlak, alsof er een vlies tussen mezelf en m’n gevoelens zat. Ik heb ook wel een beetje aanleg voor zelfmedelijden, voor zwelgen in slachtofferschap – echt geen mooie eigenschap. Maar mijn vriend slaagt er heel goed in om me daar dan uit te trekken. Weg met de melancholie, weer het volle leven in! (Lachje) Kijk, als dát geen liefde is.»