Met Cath Luyten door één deur: 'Ik stel mezelf geen grote doelen'

Voor u zich afvraagt waar Cath Luyten zich de laatste tijd toch schuilhoudt: vanaf volgende week donderdag presenteert ze ‘Vandaag over een jaar’, een studioshow waarin gewone Vlamingen ‘moedige verhalen’ komen vertellen.

Cath Luyten «In januari 2017 zijn ongeveer vijftig mensen in de studio komen uitleggen welk probleem ze wilden aanpakken, omdat het hun geluk in de weg stond. Ze wilden hun vliegangst overwinnen, bijvoorbeeld, of opnieuw leren praten na een zwaar hersenletsel. Ik stuur hen vervolgens door een deur, en een paar seconden – die in werkelijkheid een jaar duurden – later komen ze door een andere deur weer naar binnen, om te vertellen of ze geslaagd zijn in hun opzet.»

HUMO Die twee deuren deden me denken aan ‘De soundmixshow’ met wijlen Henny Huisman.

Luyten (lacht) «Het is een Brits format – ‘This Time Next Year’, heet het daar – en toen we in Londen naar een opname gingen kijken, dacht ik precíés hetzelfde. Maar de truc met die deuren wérkt wel, hè? Vóór de opname zag ik mijn gasten er nagelbijtend voor staan wachten, maar wanneer de deur dan openging – tadáá! – stonden ze plots midden in de spots, en zag je hen ontzettend glunderen.

»Als je trouwens ziet wat een levenskracht die mensen hebben! Neem nu de jonge vrouw die aan thaiboksen deed, en die had beslist om haar been te laten amputeren, omdat ze er al jaren ondraaglijke pijn aan had. Ik denk dat voor de meeste mensen de wereld zou stilstaan, maar zij wilde binnen het jaar aan een triatlon deelnemen, met één been. Ik vind dat fantastisch, jezelf zo’n immense uitdaging opleggen.»

HUMO Over immense uitdagingen gesproken: voor de laatste aflevering van ‘Bartel in het wild’ ben jij samen met Erik Van Looy Fins Lapland onveilig gaan maken. Iets zegt me dat dat voor Erik een zwaardere beproeving was dan voor jou.

Luyten «Ik heb medelijden gehad met Erik, echt waar. Hij was wat ziekjes toen we vertrokken: ga dan maar eens twee nachten in een hutje slapen bij min 26, hè? En hij zag het ook niet zitten om te eten van het vers geschoten rendier dat Bartel aan het roosteren was – ik denk dat Erik echt wel honger gehad moet hebben, ocharme. Nu, ik ben ook niet zo’n survivalexpert, hoor. Erik en ik hebben daar vooral zoals Quick en Flupke staan kijken op wat Bartel aan het doen was. Zo van: ‘Het zal wel goedkomen, zeker?’»

HUMO Voor de hand liggend slotvraagje: waar wil je zelf vandaag over een jaar staan?

Luyten «Hmm, weet ik niet. Ik stel mezelf geen grote doelen: het zit allemaal goed in mijn leven. Als vrouw van veertig ben ik mijn eventuele midlifecrisis al voorbij, en over een jaar zal ik ’m nóg meer voorbij zijn. The only way is up.»