Met Channel Zero naar Los Angeles

Het is een zevenkoppig gezelschap dat midden maart in Zaventem op een vlucht richting LA stapt: Franky De Smet-Van Damme (zanger), Phil Baheux (drummer), Marlon Waghemans (manager), Tom De Meijer en Billy Torney (afgevaardigden van de platenfirma), Pascal Baillien (regisseur van de clips) en Humo.

Een fragment uit het artikel
Zaterdag 19/3: 'Bomaanslag'

Zaterdag, werkdag. Na anderhalf uur rijden zie ik naast de weg een bord met daarop 'Barstow', en moet ik denken aan de geweldige openingsregel van 'Fear and Loathing in Las Vegas' van Hunter S. Thompson: 'We were somewhere around Barstow on the edge of the desert when the drugs began to take hold.' Zou het zo'n dag worden?

We zijn op weg naar de woestijn en er is ons gevraagd om een hoofddeksel tegen de brandende zon mee te brengen, maar around Barstow ben ik vooral blij met mijn trui en jas: op zon hoeven we vandaag niet te rekenen, de temperatuur schommelt rond de drie tot vijf graden, en de ex-militair die ter plekke de veiligheidsbriefing doet, heeft extra slecht nieuws: het is slangenseizoen en er sluipen drie giftige soorten rond in de woestijn - wie gebeten wordt moet meteen naar het ziekenhuis. En of we een beetje willen doorwerken, want er is een ijskoude stortregen op komst. De bijtende wind is er al.

Een karavaan van elf auto's trekt de woestijn in naar het afgehuurde stuk vliegtuigkerkhof. Hier worden wel meer films en clips gedraaid. 'Take My Breath Away' van Berlin bijvoorbeeld, om maar meteen één van de meest iconische te noemen.

Kleedkamers en catering zijn gehuisvest in één en dezelfde luxueuze airlinerbus. Mikey blijkt de enige te zijn die is gaan shoppen. Zwart vest, zwart hemd, zwarte das met witte doodskoppen - yeah! De zwarte gitaar had hij al.

Vier ingehuurde fotomodellen studeren naast de bus de choreografie in. Nu nog in trainingspak, straks moet het in bikini, topless, van kop tot teen met modder ingesmeerd. Terwijl we het kwik in de thermometer kunnen zíén zakken. 'Hot Summer' our ass.

Pascal ziet er opvallend relaxed uit. 'Perfecte locatie, iedereen aanwezig, alles marcheert: túúrlijk ben ik relaxed.'

Ik maak een korte wandeling over het terrein, op mijn hoede voor de red racer en de sidewinder, twee van de drie giftige slangen waarvoor we gewaarschuwd werden. Van de derde ben ik de naam vergeten - ik was toch al niet van plan er een gesprek mee te beginnen. De deels ontmantelde vliegtuigen geven een akelige aanblik. 'Die daar mogen we niet filmen,' roept Pascal, en hij wijst naar een nagenoeg intacte Boeing: 'Zie je die grote bluts boven de cockpit? Bomaanslag.' Dat we over drie dagen weer meer dan elf uur in zo'n ding zullen hangen, is geen geruststellende gedachte.

In de bus oefent Franky de tekst van 'Hot Summer' op halve en dubbele snelheid. Is nodig voor latere special effects waarvan we u de technische uitleg besparen. Phil komt van het toilet met een vies gezicht: 'WC verstopt.' Tegen de buschauffeur: 'Someone took a heavy shit.' De chauffeur gaat kijken en komt geamuseerd weer buiten: 'That shit smells like cappuccino.' Iemand heeft de gebruikte koffiebonen in het toilet gekieperd.

Terwijl de temperatuur naar beneden blijft gaan, wordt Mikey even later met een vorklift in een doormidden gezaagde Boeing getakeld. 'Take one, and... Action!' Achteraf komt hij glunderend naar me toe: 'Ik ben in de cockpit gaan pissen. Heb ik altijd al eens willen doen.'

De scène met bassist Tino De Martino, van oorsprong Siciliaan, wordt opgenomen boven op het enige stuk Alitalia dat op de vele hectaren kerkhof te vinden is: een stuk staart met daarop de Italiaanse vlag. De shoot gaat extreem vlot. Iedereen tevreden.

Wij spurten ter opwarming naar de bus, waar we met de chauffeur/uitbater aan de praat raken. 'Vroeger, toen ik nog geen bus had, had ik een job. Ik ben nog producer van videoclips geweest. Voor Alice in Chains, onder anderen. Hated the songs, hated the band. Zanger Layne Staley zaliger was één van de grootste eikels die ik ooit ben tegengekomen. Hij is erin geslaagd om tijdens zijn eigen shoot twee uur spoorloos te verdwijnen. 'Twice As Hard' van The Black Crowes heb ik ook gedaan. Heerlijke kerels, maar hun manager was ook een eikel.'

Ik ga weer naar buiten voor de shoot met de volledige groep en de meisjes. De temperatuur moet intussen rond het vriespunt liggen, en de wind legt er steeds harder de zweep op. 'Hot Summer!' brult De Smet-Van Damme, en hij ziet eruit alsof hij het meent, maar de brandende zon zullen ze er in postproductie moeten bijzetten. Ik draag een T-shirt, pullover en een jas tot bovenaan dichtgesnoerd, en nog voel ik de wind langs mijn ribbenkast snijden. De meisjes zijn, op een minuscuul slipje na, naakt. Twee van hen staan bovendien met de blote voeten in het water. Tussen de shots door worden ze in warme dekens gewikkeld, waarin ze staan te rillen als rietstengels. Maar als Pascal 'And... Action!' roept en de muziek uit de gettoblaster knalt, gaan de dekens eraf en gaan ze tekeer als rasechte professionals die schijnbaar met een vingerknip een lentezonnetje in hun hoofd tevoorschijn kunnen toveren. 'Aloha! Let's do this shit!' wordt er tussendoor geroepen.

Pascal roept: 'Nog een halfuur daglicht te gaan, we got to hurry.' Het moneyshot moet nog ingeblikt worden: één meisje dat in close-up een emmer water over zich heen krijgt. 'En dan zo snel mogelijk inpakken en wegwezen, want als het hier donker wordt, wordt het héél donker.'

Omdat Franky in de laatste take door de meisjes onder handen wordt genomen en bijgevolg ook hij vol modder hangt, mag hij achter de bus mee onder de douche. Allen in slip, geen full frontal nudity hier. Het weerhoudt hem er niet van met volle teugen te genieten.

Als we wegrijden, krijgen we nog één allerlaatste moneyshot waarvoor de iPhones en BlackBerry's worden bovengehaald: een massieve, gloeiende oranje maan die boven die zwarte woestijn hangt. De hardrockers worden er week van.

Iedereen is moe als de karavaan in het donker langsheen de vliegtuigwrakken naar huis trekt, maar de sfeer is opperbest. Het gevoel hard gewerkt te hebben doet duidelijk deugd.

Franky krijgt wat jaloerse plaagstoten vanwege zijn douchebeurt met de meisjes. 'Heb je er ook mee gepraat of alleen maar naar gekeken?' wil Mikey weten. 'Gepraat, alleen maar gepraat,' aldus Franky. 'Dat ene meisje, je weet wel, met die forse boezem: she was from New York. But her tits were from LA.' Hilariteit.

Channel Zero speelt op vrijdag 8 juli op Rock Zottegem, op donderdag 14 juli op Dour Festival en op zondag 31 juli op de Lokerse Feesten.

U leest het volledige artikel op dinsdag 7 juni in Humo 3692/23.