MGMT: 'Applaus voor onszelf!'

Hun grootste hit 'Kids' schreven ze in tien minuten, maar de bijbehorende sterrenstatus beviel MGMT zodanig slecht dat ze op hun tweede plaat maar meteen een nummer van tien minuten hebben gezet. Het heet 'Siberian Breaks' en dwarrelt van folk over psychrock naar electro. Op hun debuutplaat 'Oracular Spectacular' stonden vier rockklassiekers - 'Kids', 'Electric Feel', 'Time To Pretend' en 'Weekend Wars' - op de nieuwe MGMT-plaat 'Congratulations' staat er geen enkel.

In de woorden van Tom Petty, een held wiens platen Andrew Van Wyngarden en Ben Goldwasser bij voorkeur op lsd savoureren: 'Their A&R man said 'I don't hear a single'. Wat hij en wij en iedereen die de gelekte plaat van MGMT op hun website aanklikte wél hoorde, is één langgerekte fluorescerende hallucinatie over rockmythes, poncho's, space shuttles, surfboards, Siberië, Brian Eno en Lady Gaga. Groovy!

'Surfen op ecstasy' zo omschreef Andrew Van Wyngarden in één van de eerste interviews de feel en de sound van z'n nieuwe plaat. Vandaag zit hij als een rasechte beach bum in de cafetaria van het Sheraton hotel in Brussel een hamburger met friet te eten. Hij is opvallend monter en fris, zeker vergeleken met ons vorige interview in de Gentse Vooruit, middenin een slopende tournee. Van Wyngarden zat te hele tijd stoned te giechelen, z'n collega Ben Goldwasser had griep en werd nadien afgevoerd naar de dokter. Vandaag zit Goldwasser met een nerdy bril op druk te converseren met een andere journalist terwijl een meegereisde fotograaf van het Amerikaanse rockmagazine SPIN sfeerbeelden schiet. Ik mag met Van Wyngarden praten, en die weerlegt meteen de ecstasy-quote. 'No, I would never surf while being on ecstacy, uuuh, I mean I would never even take ecstasy.' Een jaartje interviews geven heeft de jongens van MGMT duidelijk spraakzamer, maar ook voorzichtiger gemaakt.

HUMO De plaat 'Congratulations' eindigt met het titelnummer, gevolgd door applausgeluiden. Applaus voor jezelf, zoals ze bij ons zeggen.

Andrew Van Wyngarden (lacht) «Dat applaus is inderdaad alleen Ben en ik in de studio. Applaus voor onszelf, hèhè. Want we wisten natuurlijk dat heel wat mensen deze plaat zouden afkeuren. We feliciteren onszelf wel omdat we de plaat hebben gemaakt die we wilden maken, zonder wakker te liggen van wat de mensen zouden denken.»

HUMO Zijn jullie dan in de eerste plaats saboteurs die het systeem willen aanvallen, of toch muzikanten?

Van Wyngarden «Muzikanten. Bijzonder oprechte muzikanten. Maar toen we pas begonnen waren we wel absolute pranksters, daar heb je gelijk in. Alleen: gaandeweg beseften we dat we maar beter zo eerlijk mogelijk konden zijn, als we toch een soortement carrière wilden. We still mess with people's heads, maar subtieler nu. We zijn lang niet meer zo koppig als in het begin.»

HUMO Eén van jullie eerste optredens op Wesleyan University was een halfnaakte playbackshow op de extra lange versie van het thema van 'Ghostbusters'. Dat was de prankster-periode, nemen we aan?

Van Wyngarden «Het was vooral een reactie op de lessen. Iedereen die kunst of taal of zo heeft gestudeerd weet: ze slaan je op de universiteit om de oren met theorieën over postmoderniteit en intertekstualiteit, je wordt er zodanig gedwongen om alles te overanalyseren, dat je voor de rest van je leven met zo'n metaniveautje in je hoofd zit. En op den duur is het gewoon beklemmend: want of je nu films maakt of boeken schrijft of muziek speelt, alles is al een keer eerder gedaan. Dat wordt er voortdurend ingehamerd. Dus dachten we: dan kunnen we er maar beter de spot mee drijven, en ons vooral niet te veel bekommeren om de muziek. Ondertussen zijn we veel serieuzer geworden. Terwijl iedereen net denkt dat we nu met alles aan het lachen zijn. Go figure!»

HUMO Je bedoelt dat jullie gewoon eerlijk zijn geweest nu, dat jullie de muziek hebben gemaakt die jullie wilden maken?

Van Wyngarden «Precies. Ben en ik hadden sinds het prille begin al voor onszelf uitgemaakt dat we zoveel mogelijk muziekstijlen zouden uitproberen. De tournees na het succes van 'Oracular Spectacular' waren op dat gebied een streep door de rekening: we hadden nooit eens de tijd voor iets nieuws. Lastig voor mensen zoals wij. We houden niet van routine.»

Het volledige interview leest u in Humo 3631 van 06-04-'10