Miezerende popdeuntjes met Mura Masa op Pukkelpop 2019
Ik reconstrueer: vrijdagavond, 20.40 uur, de zon had zich heel de dag meer dan behoorlijk van haar taak gekweten, er was geen vuiltje aan de lucht. En net tóén begon het te druppelen. De schuldige, edelachtbare? Vast Mura Masa, en z’n miezerende popdeuntjes.
Niet dat het om te huilen was. ‘Messy Love’ beloofde het soort loungy pop waarbij lui die genoeg bonnetjes hebben voor een cocktail aangenaam bij achterover kunnen leunen. ‘Nuggets’ introduceerde vaste tourzangeres Fliss, die de energie had van een Nokia 3310 (gaat dagen mee!) en de vocale range om gastzangeressen als Charli XCX, Bonzai en Nao kundig op te vangen. ‘1 Night’ beloofde zelfs iets dat leek op een gestrekt beentje voor de Main Stage.
Maar dan werd ‘Complicated’ plots ‘All Around the World’, dat dan weer - voor ik er erg in had - ‘Lotus Eater’ en dan weer ‘Low’ werd: het zullen wel uitermate verscheiden nummers zijn, maar ik dacht na vijfentwintig minuten vooral dat ‘t allemaal érg lang duurde. ‘Night Swimmers’ van Foals riep sowieso nooit om een cover, laat staan één met een in een synthesizer ingeplugde gitaar. En, godjezusmina, hoe saai was ‘Move Me’? De titel verwees vermoedelijk naar alle mensen die tegen dan - zelfs vlak voor het podium gingen er maar érg weinig armpjes naar boven - waren ingedut.
Twee pleisters op de wonde. Ten eerste: het is sowieso onrealistisch om te verwachten dat een 23-jarige, goedbedoelende Brit de hele Main Stage kan dragen op een headliner-uur - hij had veel beter in de Dance Hall gestaan, waar hij ongetwijfeld wél had gescoord - met amper één plaat en een half handvol hitjes onder z’n arm. Neem het hem maar eens kwalijk.
Ten tweede was er het slot. Knalden nog even los om de meubelen te redden, en u eraan te herinneren dat hier nog een héle festivalavond diende te worden gesjeesd: ‘Love$ick’, waarbij geen enkele melding werd gemaakt van de onlangs schuldig verklaarde A$Ap Rocky, en vooral de botsende, knotsende, verlossende afsluiter ‘Firefly’, waarbij er éíndelijk beweging kwam in de massa - beter gezegd: de Mura Masa, haha! Jammer dat ‘t de slotsong was.
‘Thank you guys, good night,’ mompelde de podiumschuwe Alex Crossan nog, alsof hij net uit een coma kwam. Goede timing: ik gleed net af in het mijne.
