Mikal Cronin - MCII
Er zijn op deze wereld veel jongens met een gitaar, maar er zijn er beduidend minder die kunnen wat de genaamde Mikal Cronin, op 12 mei te bewonderen op Les Nuits Botanique, kan. Met name: een degelijke popsong schrijven.
Op zijn tweede soloplaat, die aanmerkelijk zonniger klinkt dan z'n twee jaar oude debuut, trapt de Californische singer-songwriter zelfs af met twee héél degelijke exemplaren: ‘Weight’, volgens kameraad T. zonder meer een ‘lentenummer’, en ‘Shout It Out’, dat van wijlen Elliott Smith had kunnen zijn.
Daarna volgen nog eens acht knappe, traditoneel opgebouwde popliedjes waarin Cronin – zoals dat gaat in popliedjes – zingt over love en aanverwanten.
Negen keer op de tien drukt hij halverwege de song zijn distortion-pedaal dan wel fuzzbox in, wat hem misschien niet sympathiek maakt bij de programmatoren van Radio 1, maar wel bij ons: Unterschied muß sein.
Bonuspunten verdient Mikal Cronin eveneens voor het feit dat hij – op twee gitaarsolo's van zijn garagerockende kameraad Ty Segall na – alle instrumenten op ‘MCII’ zélf heeft ingespeeld. Hadden wij een hoed, we namen hem af.
Resumerend: ‘MCII’ is misschien geen meesterwerk, maar in tijden van schaarste en Netsky, moet men zich ergens tevreden mee stellen. Yep, dat moest ons even van het hart.
