Jonge leeuwen
Milan, de kleinzoon van Johan Boskamp: ‘Als ik één druppel aanraak, mag ik niet meer binnen bij opa’
Het is tevergeefs zoeken naar een familiegelijkenis: zelfs op foto’s van de allerjongste Johan Boskamp heeft hij niet de gebeeldhouwde kaaklijn van zijn kleinzoon Milan. De één spreekt zwierig Rotterdams, de ander simpel Gents. Alleen in hun obsessie voor het spelletje lijken ze perfect op elkaar: Milan speelt bij FCV Dender in eerste nationale — als hij tenminste niet met zijn grootvader in de tribunes van FC Barcelona en Feyenoord zit — en ádemt voetbal. Twee ambassadeurs, één fier geslacht.
Boskamp de Oudere, pater familias en grote baas, is er niet bij wanneer ik in Melle aankom; te druk in de weer met een reiskantoor om de komende maanden Champions League te plannen. Zijn wel aanwezig: Milans ouders Ingrid en Jan Boskamp, die laatste onmiskenbaar de zoon van zijn vader.
HUMO Milan, het kan haast niet anders of jij bent geboren met een acute voetbalinfectie.
MILAN BOSKAMP «In mijn herinnering is voetbal er nooit níét geweest. Toen ik een peuter was, gingen mijn broer, mijn neven en ik – de vier kleinzoons – naar de zolder van opa, waar hij een groot tapijt had liggen. We zetten vouwkratten van Carrefour aan weerszijden van het tapijt als doelen: ons eerste voetbalveld. Intussen zat opa beneden in zijn zetel.
»Mijn broer is twee jaar ouder dan ik. Toen hij op zijn 6de begon bij Tenstar Melle stond ik al te trappelen naast de zijlijn. Uiteindelijk ben ik al op mijn 5de mogen beginnen, een jaar voor de officiële minimumleeftijd. Sindsdien is er niks dat ik liever doe dan simpelweg op het veld staan.»
HUMO Jij spreekt niet met dezelfde Rotterdamse tongval als je grootvader. Begrijp je hem altijd?
MILAN «Natuurlijk (lachje). Mijn papa is ook opgegroeid in Rotterdam, en dat hoor je nog een beetje. Zelf ben ik volop Belg. Als de Rode Duivels tegen Oranje spelen, zal ik de enige zijn die voor België supportert.»
HUMO Hij lijkt me een leuke grootvader, één en al warmte en gezelligheid.
MILAN «Het is enorm leuk om in zijn buurt te zijn. Ik kijk naar hem op. Ook als analist. Misschien is het omdat hij mijn opa is, maar ik vind hem in alles wat hij zegt veel juister dan de rest: ik ben het altijd met hem eens. Hij heeft alles zó snel in de gaten... Hij weet al wie er gaat scoren nog voor die speler op het veld staat. En hij heeft op alles een antwoord.»
HUMO Hij beweert dat al het geld van zijn tv-optredens als analist naar zijn kleinkinderen gaat.
MILAN «Hij geeft meer uit aan ons dan aan zichzelf, dat klopt. Vooral aan de grote reizen die hij met ons maakt. We beleven telkens de tijd van ons leven. Drie jaar geleden zijn we naar Florida gegaan: Disney World, de Everglades – moerassen waar alligators zwemmen –, Miami Beach... We logeerden in een hotel, maar niet zomaar een hotel. Op een bepaald moment ging ik naar de fitness en wie zaten daar ook? Marcus Rashford en Jesse Lingard, sterren van Manchester United! Typisch voor opa om er zo’n stek uit te pikken.
»Wij proberen hem dat wel terug te betalen: als hij aan het zwembad ligt te genieten van de zon, is het aan ons om hem op zijn wenken te bedienen.»
HUMO Hij neemt je ook vaak mee naar Champions League-wedstrijden.
MILAN «Vlak voor de coronacrisis zijn we nog gaan kijken naar één van de laatste wedstrijden in een vol stadion: Manchester City tegen Real Madrid. En van daaruit zijn we doorgevlogen naar Tottenham tegen Red Bull Leipzig – zowel Leipzig als Manchester City speelt dit seizoen tegen Club Brugge. Maar de ploeg waar opa me al het meest naartoe heeft genomen – behalve Feyenoord, natuurlijk – is Barcelona: af en toe móét je gewoon de grote Lionel Messi bezig zien. Ik ben eens benieuwd wat opa vindt van zijn transfer naar PSG.»
HUMO Maak je je zorgen over Barça zonder Messi?
MILAN «Ik ben vooral benieuwd hoe ze zijn afwezigheid gaan opvangen. Ik heb gehoord dat ze zijn nummer 10 – het heilige shirt – aan Ansu Fati hebben gegeven: een talent, oké, maar die gast is amper 18 jaar, even oud als ik! Moet je hem nu al zo’n grote verantwoordelijkheid geven? Hij volgt wel Messi op, hè. Ik kan me echt niet voorstellen hoe dat moet voelen.»
HUMO De spelers die je grootvader vroeger onder zijn hoede had als trainer voelden ontzag, en soms zelfs een beetje angst, voor de boze, luide Boskamp. Jij ook?
MILAN «Maar nee, hij is gewoon mijn opa. Hij zal me altijd steunen en liefde geven. Voor buitenstaanders ligt dat natuurlijk anders (lacht).
»Ik speel nu bij Dender, onder een trainer die nog voor hem gespeeld heeft. Ik vóél dat die man op dezelfde manier training geeft: hij heeft het vak geleerd van opa. Dan weet je hoe groot zijn impact is. Ik kan het weten, want ik ga zelf ook vaak trainen met opa, vooral op techniek en doorzetting. Waanzinnig vermoeiend: achteraf lig ik altijd steendood in het gras. Hij kan me tot het uiterste drijven en er toch voor zorgen dat ik me amuseer.»
HUMO Houdt hij zich in als jij samen met hem traint?
MILAN «Alleen qua taalgebruik (lacht).»
HUMO Je noemde hem aan de telefoon de ‘grote baas’ van de familie.
MILAN «Hij is het hoofd, zonder hem worden er geen beslissingen genomen. Ook niet door mijn vader.»
JAN BOSKAMP (vanuit de keuken) «Ik moet nog altijd luisteren naar mijn vader. Zoals jij later ook. Iets anders zou ik niet durven.»
400 LIJNTJES STRAF
HUMO Je grootvader heeft nooit alcohol gedronken. Wat jij?
MILAN «Ik ook niet. Mijn vader ook niet. Níémand in de familie! Dat is een gouden regel bij ons. Als ik één druppel aanraak, mag ik hier niet meer binnen. En dan wil opa wil me niet meer zien. Ik heb gelukkig geen alcohol nodig om plezier te maken.»
JAN «Drinken is het slechtste dat er is.»
INGRID VERBEURGT «Ik drink wel: af en toe één glaasje wijn. Maar ik ben ‘geen echte’, zeggen ze dan. Een echte Boskamp drinkt niet.»
JAN «Alcoholist!»
MILAN «Het is zo: een echte Boskamp drinkt niet. En ik ben een echte Boskamp.»
HUMO Wat is, afgezien daarvan, de beste raad die je opa je ooit heeft gegeven?
MILAN «‘Op je voorvoeten blijven als je in beweging bent.’ Onze gesprekken gaan altijd en overal over voetbal, dus het is daarover dat hij me de beste raad geeft. Als ik doodmoe ben, hoor ik zijn stem in mijn hoofd: ‘Hou die bal gecontroleerd!’ Telkens als ik erdoor zit, denk ik aan hem – en dan concentreer ik me opeens beter.
»De vader van een vriend nam me altijd mee naar het voetbal en zei: ‘Jouw grootvader was echt een goeie.’ Dan ben ik trots. Ik geloof het graag, want hij hééft wat bewezen: hij was de eerste Nederlander die de Gouden Schoen won.»
HUMO In 1975. Die Gouden Schoen zou nu op jouw slaapkamer staan.
MILAN «Ja, nog altijd. Op een bepaald moment wilde hij hem laten veilen voor het goede doel, maar Het Laatste Nieuws (de organisator van De Gouden Schoen, red.) vond dat niet leuk: zij boden het hoogste bedrag en gaven de Schoen terug aan opa, die hem dan aan mij heeft geschonken. Wellicht omdat ik de grootste voetbalgek van de familie ben.»
HUMO Kijk jij per week gemiddeld evenveel voetbalwedstrijden als je grootvader?
MILAN «Natuurlijk niet! (lacht) Tegenwoordig is hij selectiever, maar vroeger keek hij echt naar álles, 24/7. Hij zou nog in het midden van de nacht zijn opgestaan om naar San Marino – Litouwen te kijken. Zó erg heb ik het nu ook niet te pakken.»
HUMO Lijken jullie op elkaar qua speelstijl?
MILAN «Opa was een verdedigende middenvelder, ik ben een rechtsvoor: dat is sowieso een heel andere positie. Het grootste verschil is volgens mij dat ik sneller ben en hij harder was. Ze vertellen me dat opa nogal een vuile speler was, en dat ben ik nooit geweest. Pas op, ik laat me niet doen. Op iemands voet gaan staan bij een corner, dat hoort erbij.»
HUMO Eric Dumon, die nog met hem gespeeld heeft, vertelde eens: ‘Boskamp was een beer. Ik heb op training eens tegen zijn schenen gestampt en ik dacht dat mijn voet kapot was.’
MILAN (lacht) «Ik kan er me iets bij voorstellen. Ooit heeft hij Philippe Albert tegen de muur geplakt, wat naar het schijnt een prestatie is. Ik hoef niet zo sterk te zijn als hij, omdat ik vinniger ben.
»Nog iets dat we volgens mijn papa gemeen hebben, is dat we allebei blíjven gaan op het veld.»
HUMO Je grootvader haalde zijn levenswijsheid van de straat. Hij was een straatschoffie en werd op zijn achtste voor het eerst opgepakt door de politie omdat hij lood gestolen had van huizen die gebombardeerd waren tijdens de Tweede Wereldoorlog. ‘Om voor lekkere centjes te verkopen aan de lorrenboer.’ Hij moest achteraf 400 lijntjes straf schrijven: ‘Ik mag geen lood pikken.’
MILAN (lacht) «Dát heb ik nooit meegemaakt, maar wij waren als kinderen ook echte boefjes. Bij de eerste reis die we samen met opa maakten, toen we piepjong waren, lag hij te slapen toen we een chipszak vol water over zijn buik uitgoten. Hij sprong bulderend wakker en smeet ons één voor één in het water.
»Op een andere vakantie had mijn neef het water zó warm gezet dat we de kraan niet meer konden toedraaien, waarop heel onze hotelkamer overstroomde. En we hadden ook eens een opblaasbare boot die we gebruikten om zand naar strandgangers te gooien. Al die mensen waren pisnijdig op opa (lacht). Hij was kwáád. We haalden veel streken uit, maar alles maar één keer: zijn reactie volstond telkens om het daarbij te laten.»
DROMEN VAN DE KUIP
HUMO Je hebt net het zesde middelbaar achter de rug, in de richting lichamelijke opvoeding en sport. Heb je de middelbare school naar behoren kunnen afronden in deze coronatijden?
MILAN «Veel viel er niet te beleven: we hebben geen honderddagenfeest gehad, geen afstudeerreceptie, geen eindejaarsreis...
»Ik had stress, maar dan vooral omdat het erop of eronder was (lachje). De laatste drie weken voor de examens heb ik wellicht nog nét voldoende doorgezet. Ik ben daar wel trots op. Ik vond het moeilijk om mijn aandacht te houden bij die onlinelessen. Mijn discipline is groter als het over voetbal gaat, vrees ik. Soms moeten mijn ouders me achter de veren zitten.»
INGRID (schraapt de keel) «Sóms?»
MILAN «Van de psychologische gevolgen van corona heb ik dan weer weinig last gehad. Het was moeilijk om te ontspannen, dat wel. Wat ik het liefst doe van al – mijn sport – werd me afgepakt. Ik dacht weleens: waar is mijn plezier naartoe? Nog een geluk dat ik geen fuifbeest ben, of ik was helemaal gek geworden.»
HUMO Vanaf oktober kan er weer volop gefeest worden: jij gaat daar, als kersverse student, écht geen gebruik van maken?
MILAN «Goh, dat weet ik niet. Ik ben een kalme jongen. Ik kijk er vooral naar uit om weer volop te sporten.»
HUMO Wat zijn je ambities?
MILAN «Simpel: ik wil het maximum uit mijn carrière halen, zolang het maar leuk blijft. Meer hoeft dat voor mij niet te zijn.
»Als ik hardop mag fantaseren, is mijn ambitie: bereiken wat mijn opa bereikt heeft. Hij is echt mijn grote voorbeeld, samen met mijn papa. Het is ongelofelijk hoezeer mijn vader in mij gelooft. Hij is mijn grootste, beste vriend. Hij is er altijd voor me.
»Ah, weet je wat ook wel mooi zou zijn? Dat ik mijn carrière zou kunnen eindigen bij Feyenoord.»
HUMO Ah, Feyenoord: nog liefde die je met de paplepel is ingegeven.
MILAN «Dat zit er een beetje in, ja.»
INGRID «Een beetje? Zelfs ik kan het zingen: ‘Feyenoord! Niets is sterker dan dat ene woord!’ Niet op de juiste toonhoogte, maar toch.»
MILAN «Een keer of vijf per jaar ga ik met opa mee naar Rotterdam, zeker voor de clash tegen Ajax. De sfeer in De Kuip is niet normaal: volstrekt nergens mee te vergelijken, al heeft het er misschien mee te maken dat ik zo’n fan ben. De sfeer in Camp Nou (het stadion van FC Barcelona, red.) is, toegegeven, ook niet kwaad.»
HUMO Ben jij niet ooit een weekje gaan meetrainen met Feyenoord?
MILAN «Dat is uiteindelijk niet doorgegaan vanwege corona. Maar dat is niet erg. Ik ben ervan overtuigd dat ik nog kansen zal krijgen. Ik ben al blij dat ik ben opgepikt door Dender.
»Zolang ik kan voetballen, vind ik het best. Je amuseren op het veld is het belangrijkste. Wat blijft er anders over? Het enige wat mijn vader zegt als ik het veld oploop, is: ‘Have fun!’»
JAN «Als jonge speler is het belangrijker dat je je goed voelt in een ploegje, niet dat je het één na het ander najaagt om er een carrière uit te persen. Milan weet dat.»
HUMO Ben je het altijd gewend geweest om de beste van de ploeg te zijn?
MILAN «Toen ik nog bij Tenstar Melle speelde wel. Dan ben ik door Wetteren gevraagd, en daarna door Deinze. Daar was het Peter Verbeke die me opmerkte, een heel goeie jeugdtrainer die nu sportief directeur van Anderlecht is.»
HUMO Als zich een mooi profcontract aandient, zou je dan met je studie mogen stoppen?
MILAN «Ik zou het wel willen, maar school is ook belangrijk, hè. Voetbal is geen zekerheid, school wel.»
JAN (spitst de oren) «Wat hoor ik daar?»
INGRID «Het is september. En heeft hij het al gezegd? Hij weet nog altijd niet wat hij wil studeren!»
MILAN «Já-ha! Maar zou ik het mogen, volop gaan voor zo’n profcontract?»
INGRID «Een profcontract à la Messi, met het loonbriefje dat daaraan vasthangt, zeker wel. Maar bij een kloeke Belgische middenmoter zou je moeten blijven studeren: na je voetbalcarrière heb je nog altijd een job nodig.»
MILAN «Ik zal er de komende dagen en weken eens werk van maken. Wat doe ik graag? Wat zijn mijn interesses? Ik moet dat nog altijd fatsoenlijk uitzoeken.»
INGRID «Ik vind dat de echte voorbereiding op school door corona is uitgebleven: ‘Kies nu maar iets.’ Begin er maar aan, als je al sinds januari niet meer in de klas bent geweest.»
DE BERUCHTE PÉTS
HUMO Terug naar je grootvader: praten jullie werkelijk over niets anders dan voetbal?
MILAN «Amper. Een gesprek begint vaak zo: ‘Messi gezien?! Hij was weer mooi hè, dat ventje!’ (lacht)»
HUMO Komt zijn andere grote passie, de Tweede Wereldoorlog, nooit ter sprake?
MILAN «Alleen indirect. In onze kwajongensdagen hebben we zijn spaghetti ooit vol – maar echt vól – tabasco gekieperd. Na twee happen werd hij zo rood als een tomaat, hij begon te roepen en te briesen... Maar hij heeft dat bord wél leeggegeten. Want, zei hij, hij wist wat zijn ouders in de oorlog hadden meegemaakt, en hoeveel mensen vandaag nog eten tekortkomen. Zat hij daar koppig alles binnen te duwen. Ik denk dat hij ons toen allemaal een pak slaag heeft gegeven (lacht).»
HUMO Hij zegt veel strenger te zijn voor zijn kleinzonen dan voor zijn kleindochters: ‘Tegen die jongens kun je roepen: ‘Pas op, of ik geef je een klap op je kanis! Maar hoe doe je dat met meisjes?’’
MILAN «Zijn klap voor de kop is berucht – péts, tegen je achterhoofd (lacht). Maar met zijn kleindochters weet hij niet hoe hij het moet aanpakken: boefjes zijn op dat vlak toch gemakkelijker dan prinsesjes.»
HUMO Nog iets wat hem kwaad maakt: als iemand iets zegt over zijn moeder of over zijn familie, dan wordt alles hem zwart voor de ogen. Heb je hem al eens écht boos gezien?
MILAN «Nooit, en al helemaal niet op ons. Tieren en roepen, dat wel, maar verder?»
HUMO Heeft hij je ooit advies in de liefde gegeven?
MILAN «Hij vraagt altijd: ‘Hoe is ’t met je mokke?’ Maar als ik zeg dat ik geen vriendin heb, laat hij het rusten.»
HUMO Praat hij ooit over zijn grote liefde Jenny, jullie grootmoeder, die twintig jaar geleden overleed?
MILAN «Nee, en ik vraag er ook niet naar. Zelf begint hij nooit over haar, en dat respecteer ik. Respect is belangrijk. Opa geeft aan waarover de babbel moet gaan. Ik spreek hem niet tegen: wat hij zegt, is evangelie.»
HUMO Zou jij het kunnen: net als hij op je 14de voor een vaste relatie kiezen en het leven tegemoet gaan?
MILAN «Als ik echt van iemand hou? Ja.»
HUMO De Boskampen zijn trouwe mannen?
MILAN «Altijd.»
INGRID «Dat is waar. Maar ook: eigenwijs.»
MILAN (lacht) «Wij zeggen allemaal dat onze eigenwijsheid een generatie overslaat. Mijn vader zegt dat opa en ik eigenwijs zijn, maar hijzelf niet. Ik vind mezelf ook niet eigenwijs...»
INGRID «Natuurlijk ben je dat wél!»
HUMO ‘Er zijn twee wedstrijden die ik nog één keer wil zien voor ik naar de andere kant ga,’ zei Johan Boskamp begin dit jaar. ‘Boca Juniors – River Plate en Rode Ster Belgrado – Partizan.’ Ga je mee?
MILAN «Ik ga mee naar elke wedstrijd waar hij me voor uitnodigt, maar ik begrijp niet goed wat hij in Belgrado verloren heeft.»
JAN «Vreemde kronkels: zo heeft hij er wel meer.»
MILAN «Maar in Argentinië is het gejoel tijdens Boca Juniors – River Plate naar het schijnt niet normaal. Vroeger kocht hij soms een retourvliegticket, gewoon voor die ene wedstrijd.»
HUMO Hij wil ook nog één keer met zijn kleinkinderen op vakantie. Waar moet dat heen?
MILAN «Onze vakantie naar Californië is in het water gevallen vanwege je-weet-wel. Het zou wel leuk zijn om dat goed te maken.»
HUMO Hij praat tegenwoordig vaak op die manier: nog één keer dit, nog een laatste keer dat... Is hij bezig met de dood?
MILAN «Zo is hij gewoon. Tegen mijn neven zegt hij vaak: ‘Ik weet dat jullie te oud zijn om met opa op vakantie te gaan, maar wat denk je: nog een laatste keer?’ Het is intussen al zo vaak de laatste keer geweest (lachje). En het lijstje met dingen die hij wil doen, blijft ook maar groeien. Elk jaar maakt hij een ‘laatste comeback’ – en elke keer komt hij nóg eens terug.»
HUMO Wat zou jij doen als je nooit meer zou mogen voetballen?
MILAN «Dat zou een nachtmerrie zijn. Ik weet het echt niet... Misschien dat ik me dan wél volop in het nachtleven zou storten (lacht). Maar nog altijd zonder pintjes.»
HUMO En als je ooit de Gouden Schoen wint, mag je grootvader hem dan hebben, in ruil voor de zijne?
MILAN «Hm, misschien niet. Hij vond dat niet belangrijk, zo’n prijs, maar ik zou hem toch liever houden. Dan zet ik die twee Gouden Schoenen netjes op de schouw: twee echte Boskampen, fier naast elkaar, zoals het hoort.»
