Miles Kane - Coup de Grace
Drie maanden nadat Arctic Monkeys een opvolger van hun ‘AM’ uit 2013 hebben uitgebracht met ‘Tranquility Base Hotel & Casino’ – de favoriete plaat van uw lokale loungebar – is daar Miles Kane, die óók een vervolg breit aan zijn vorige plaat, óók uit 2013. Wat vond Miles van de nieuwe van z’n The Last Shadow Puppets-kameraad en opperaapje Alex Turner? ‘Alex ging naar links en ik ging naar rechts.’ Wie gitaren miste op ‘Tranquility Base Hotel & Casino’ spitst nu z’n met tinnitus belaste oren.
‘One, two, one-two-three-four!’ schreeuwt Miles, en met een drietal Buzzcocks-gitaren trapt hij zijn derde plaat op gang. Na de verdomd verleidelijke stomper ‘Cry on My Guitar’ hebben we ons gewoonlijk al tot op ons ondergoed uitgekleed, en dan moet Miles nog z’n innerlijke James ‘Sex Machine’ Brown op ons loslaten in ‘Wrong Side of Life’. ‘Cold Light of the Day’ en ‘Coup de Grace’ doen dan weer denken aan The Clash, en ah, wat denken wij toch graag aan The Clash.
undefined
Tijdens de gitaarballad ‘Loaded’ neemt Miles – in zijn eigen woorden – een Adele-momentje. ‘Ik heb in mijn hele leven nog nooit zoveel woorden gebruikt,’ verklaarde hij. ‘Gelukkig heeft Lana Del Rey me een handje geholpen.’ ‘Loaded’ is het beste liefdeslied uit zijn solocarrière geworden.
Tijdens ‘Shavambacu’ schiet het ons opeens weer te binnen: Miles Kane heeft samen met Matthew Bellamy van Muse onlangs een Beatles-coverband opgericht, genaamd Dr. Pepper’s Jaded Hearts Club Band. Miles’ favoriete lied? ‘I Want You (She’s So Heavy)’, wat had u anders gedacht.
U steekt uw vinger op? ‘Welja, de plaat heet ‘Coup de Grace’, kent onze Miles dan Frans?’ Natuurlijk niet. Miles spreekt ‘coup de grâce’ dan ook consequent als ‘coup de gras’ uit, wat iets als ‘een klap van vet’ moet betekenen. In de afsluiter ‘Shavambacu’ lacht hij met u mee: ‘My French is bad / Some say je t’aime beaucoup / I say my darling shavambacu.’
Schoven Alex Turner en z’n aapjes een kilometer naar links, dan nam Miles Kane drie kleine stapjes naar rechts. Nee, Miles Kane zal nooit een revolutie ontketenen. ‘I’m too fickle and set in my ways,’ geeft hij toe in het openingslied. Who cares? Zolang hij maar plezante plaatjes als ‘Coup de Grace’ blijft afleveren.