Milieubewust verwarmen: Dr. De Zeulder adviseert
Er woedt een burgeroolog in milieuland. De inzet is de houtkachel. Is zo'n ding een zegen voor het milieu of net de bron van alle kwaad? De emoties laaien op als een kuub dennenhout met een liter aanmaakpasta eroverheen. Humo ziet het als een plicht om wat nuance in de discussie te brengen.
'Gooi een Oud-Vlaams dressoir in de open haard'
HUMO Is een houtkachel nu goed of slecht?
Dr. Koen De Zeulder «Een open haard is nog beter, als je hem tenminste milieubewust gebruikt. Ik heb er zelf één, en als het begint te vriezen bel ik naar de kringloopwinkel. Nee, ik ga daar niet langs, die rit zou onnodige vervuiling teweegbrengen. ‘Lever mij eens een massief eiken eetkamer,’ beveel ik dan. ‘OudVlaamse stijl is uitstekend, dank u!’ Voor een paar eurootjes zit je dan wekenlang goed.»
HUMO Is dat niet vervuilend?
De Zeulder «Nee, want ik stook geen zetels op. Die kussens, dat geeft veel fijn stof af, maar zo’n dressoir stoot net zoveel CO2 uit als de boom waaruit het is gemaakt ooit opsloeg. Perfect klimaatneutraal, dus.»
HUMO En kan zo’n dressoir niet in een houtkachel?
De Zeulder «Zeker, maar dat vraagt meer voorbereiding. Ik ruk ’s avonds rustig een paar deurtjes van zo’n kast, indien nodig gooi ik er nog wat legplanken bij, en het blijft urenlang behaaglijk warm. Bij een kachel moet je dat hout eerst klein hakken, dat is een gedoe. Bovendien kun je bij een haardvuur beter mijmerend in de vlammen staren.»
HUMO En dat vindt u belangrijk?
De Zeulder «En of! Met een goed cognacje erbij borrelen dan de geniaalste ideeën op. Voel je het subtiele woordspel? Borrel, opborrelen? Goed, hè?»
HUMO Is dat één van die geniale ideeën?
De Zeulder «Nee, dat was maar een spiegeleitje.»
HUMO Wat was een spiegeleitje?
De Zeulder «Zei ik dat? Ik bedoelde natuurlijk een spielereitje. Een kleine Duitse speelsheid dus. Maar nu stel je mij een verdomd ingewikkelde vraag!»
HUMO Welke vraag?
De Zeulder «De vraag: ‘Wat was een spiegeleitje?’ Het is de vraag naar het verleden van iets. Moeten we dan eerst definiëren wat een spiegeleitje is, en er vervolgens aan toevoegen: ongeveer hetzelfde, maar dan in het verleden? Dat lijkt mij onbevredigend, want een versgebakken spiegeleitje is iets totaal anders dan eentje dat ooit werd opgevreten. Ik denk dat een correct antwoord op deze vraag mij nog ettelijke eetkamers aan gemijmer gaat kosten. Plus een krat cognac.»
HUMO Sommige groenen pleiten ervoor om opnieuw hout te gaan sprokkelen in duurzaam beheerde bossen. Voor hun kachels.
De Zeulder «Ik ga daar twee dingen over zeggen. Ten eerste: ik ga mijn goede vriend Bernard Dewulf vragen een paar bladzijden te wijden aan de vraag ‘Wat was een spiegeleitje?’ De man is tenslotte een beroepsmijmeraar, ik niet, en als er een orgaan moet worden vervangen of een botbreuk hersteld, zeg ik ook niet: ‘O, vraag dat maar even aan Bernard Dewulf!’ Ieder zijn vak, nietwaar. Bernard zal misschien geen afdoend antwoord geven op de vraag, maar wel één dat uitvoerig en poëtisch is. Daar zijn we ook al een eind mee verder.»
HUMO En ten tweede?
De Zeulder «Wat ten tweede?»
HUMO U zou twee dingen zeggen, en u kwam niet verder dan ‘ten eerste’.
De Zeulder «Dat heb je goed gezien. Welnu, ten tweede ben ik niet van plan om aan mijn ‘ten eerste’ nog iets toe te voegen. Ik zou dat uiteraard kunnen, maar ik heb daar toevallig geen zin in. Dat overkomt mij wel vaker. Onlangs had ik een discussie over de wachtlijsten in de zorg: ‘Ik kan daar drie dingen over kwijt,’ zei ik. ‘Ten tweede: dat probleem had al lang van de baan moeten zijn!’ En daar hield ik het bij. Het is niet omdat ik ook een ten eerste en een ten derde had, dat ik die moest uitspreken. Niemand kan mij daartoe dwingen, wij leven immers in een vrij land! Knoop dat maar goed in de organen die zich aan weerskanten van je hoofd bevinden.»
HUMO Mijn oren?
De Zeulder «Inderdaad! Je weet dus maar al te goed waarover het gaat! Waarom stel je mij dan al die ingewikkelde vragen?»
