Millennials willen volle, ronde billen. En dus gaan ze naar de ‘billenschool’

Door de fascinatie voor de volle, ronde bil is de billenwork-out ongekend populair. In Amsterdam zijn er zelfs speciale lessen voor het trainen van je billen. Hoe werkt dat en waar komt die obsessie eigenlijk vandaan?

Een groep Aziatische toeristen komt wat gedesillusioneerd de Chin Chin Club uitlopen, nadat ze binnen geen borrelende leeftijdsgenoten, maar twintig jonge, sportende vrouwen in strakke leggings hebben aangetroffen. En de muziek klonk nog wel zo veelbelovend.

Het is maandagavond, zeven uur, in de Chin Chin Club volgen de vrouwen een les van Booty Club. Trainster Zoï Dieters (25) staat op een verhoogd podium oefeningen voor te doen, voornamelijk squats en variaties daarop. Om de booty te ‘builden’ en ‘liften’. De vrouwen staan op de dansvloer, direct achter de immense bar. Er hangen ­gekleurde lampionnen, er is sfeerverlichting, het nummer In Da Club van 50 Cent staat zo hard aan, dat praten nauwelijks mogelijk is. Bijna een normale clubavond, kortom.

Dit is overigens geen tijdelijke coronasamenwerking tussen een noodlijdende nachtclub en een sportschool. Zo wordt al bijna twee jaar gesport in de Chin Chin Club en andere nachtclubs in Amsterdam, zoals Jimmy Woo.

June Mirit Sier, oprichter van de Booty Club, begon zo’n drie jaar geleden met ‘bootycamps’ in het Vondelpark en andere parken in de stad. Na verloop van tijd vond ze het wel welletjes. Het werd winter, ze wilde iets huren, maar had daar geen geld voor. Ze bedacht: clubs staan op maandag, dinsdag en woensdag toch vaak leeg, zou ik daar niet kunnen lesgeven? Gelijktijdig ontstond het idee voor de naam ‘Booty Club’: je billen trainen in de club.

Het was meteen een hit. De eerste twee weken had elke les een wachtlijst van tussen de 100 en 150 vrouwen, te boeken via de eigen website en een fitnessplatform. Sier: “Het was ontploft, insane. Ik dacht: wat gebeurt hier? Ik dacht ook: ik laat veel geld liggen. Ik moet zo snel mogelijk uitbreiden.”

Millennials

Sier begon eind 2018 met Booty Club. Daarvoor was ze ­jurist en daarna legal consultant op de Zuidas. Dat werk viel tegen. Natuurlijk, het verdiende goed en ze had een auto van de zaak. “Dat boeide me niets. Ik wilde iets voor mezelf doen, de vrijheid hebben om mijn eigen tijd in te delen. Ik sportte veel en dacht: ik word personal trainer.”

Ze begon met bootcamps in het Vondelpark, dat werden Bootycamps, omdat veel vrouwen haar vroegen hoe ze haar billen trainde. “Er waren nog niet zo veel sportklassen die zich specifiek richtten op het trainen van billen. Ik zag er wel markt in.” Nu heeft Sier zes trainsters in dienst en geven ze elke week zo’n dertig lessen op vijf locaties.

Weet Sier waarom haar lessen zo populair zijn? “Veel vrouwen, en dan vooral millennials, willen volle, ronde billen. Met een smalle taille en buikspieren en heupen. Plus: millennials willen laten zien dat ze sporten, en waar ze dat doen. Dan zijn toffe locaties belangrijk. Toch leuk om op Instagram te laten zien dat je aan het sporten bent in de Chin Chin Club. Alleen dat effect is na een paar lessen natuurlijk weg. Ze komen echt terug voor de lessen. Er hangt een goede sfeer en energie, women empowerment van vrouwen onderling, waar geen gevoel van schaamte heerst. En het werkt. Je ziet resultaat.”

En het is alleen voor vrouwen? Sier: “Ja, in het begin meldden zich weleens mannen aan, die dan achterin gingen staan kijken en nauwelijks meededen. Ik dacht: jullie zijn hier niet met de juiste intenties. Ik wil een veilige omgeving creëren voor vrouwen.”

Die fascinatie voor een volle, ronde bil in het Westen is interessant. Scroll een poos door Instagram en het lijkt bijna alsof het alleen nog maar om billen draait. Liesbeth Woertman, hoogleraar psychologie aan de Universiteit Utrecht en gepromoveerd op lichaamsbeelden, ziet dat het schoonheidsideaal in het Westen de laatste jaren is ­opgeschoven. Niet meer het witte, dunne ideaalbeeld dat lang heerste, maar een lichtbruine huidskleur met grote billen. Een versmelting van Latijns-Amerikaanse en Afrikaanse invloeden met het Westerse schoonheidsideaal. Alleen: witte mensen hebben gemiddeld minder aanleg voor een grote bil dan donkere mensen, zegt Woertman. “Al wordt dat verschil, dat echt niet zo groot is, idioot uitvergroot op Instagram. Borsten, billen, lippen – bijna alles is bewerkt. Dat kan ­iedereen met een paar muisklikken.”

Het valt Woertman op dat de klassieke beelden van mannelijkheid en vrouwelijkheid terugkomen. “Waarschijnlijk omdat we leven in onzekere tijden, met name mannelijkheid staat onder druk. Het is bijna grotesk, die beelden van gespierde mannen op Instagram. Het gaat in de ­samenleving veel over de gelijkheid tussen mannen en vrouwen. Dat zijn we aan het rechttrekken. Vrouwen worden steeds hoger opgeleid, krijgen topfuncties. Mannen bekommeren zich ook om de opvoeding. Blijkbaar willen we ook een verschil zien. Lichaamsdelen die een rol spelen in de seksualiteit vergroten we uit.”

Invloed Instagram

Instagram is van grote invloed op dat schoonheidsideaal. Zie de populariteit van (de billen van) Kim Kardashian, Nicki Minaj en Beyoncé. Woertman: “Hoe meer je op Instagram zit, hoe onrealistischer je ideaalbeeld wordt. Als je naar je eigen lichaam en gezicht kijkt, kun je niet anders dan schrikken. Een generatie geleden had je een feest en trok je een leuke jurk aan en deed make-up op. Dat was dan bijzonder, die versie van jezelf vond je leuk en mooi. Nu ­gebeurt dat dagelijks. Daar is geen feest voor nodig, ­alleen Instagram. Er groeit een generatie op die denkt dat die beelden de werkelijkheid zijn. En wordt daar ontevreden en onzeker van, terwijl we feitelijk gezien steeds mooier worden. Maar niemand kan voldoen aan perfectie.”

Volwassener merk

De Vlaamse psychoanalyticus Paul Verhaeghe schrijft in zijn boek Intimiteit dat we vervreemd zijn geraakt van ons lichaam en ons lijf zien als instrument, een manipuleerbare machine. Op sociale media zien we de hele dag beelden van perfecte lichamen en we straffen onszelf met dingen als fitness om dichter bij dat ideaalbeeld te komen. Het geeft status, zoals vroeger een horloge of dure auto.

Het zijn thema’s waar Sier veel over nadenkt. Ze baalt ­ervan dat mensen bijvoorbeeld denken dat bij Booty Club alleen vrouwen met perfecte lichamen komen trainen. Misschien ook iets wat je kunt afleiden uit de ­Instagrampagina. “Maar er loopt echt van alles rond. We willen meer uitstralen: ben blij met je lichaam, zoek niet alleen maar naar zogenaamde perfectie.”

Sier wil sowieso een wat volwassener merk neerzetten de komende jaren. “We doen veel aan merchandise en gaan een nieuwe kledinglijn beginnen. Tegenwoordig loopt ­iedereen in sportkleding rond. Je wilt direct na het sporten met vriendinnen kunnen lunchen, zonder eerst thuis te moeten douchen en omkleden.”

Het plan is ook om zo snel mogelijk een eigen club te openen. “We blijven ook lessen in nachtclubs geven, als een soort rondreizend circus, alleen merk ik dat veel meiden ook willen blijven hangen, even kletsen, wat aandacht krijgen. Nu is het toch: ene groep eruit, volgende erin. Het zou tof zijn als ze kunnen blijven plakken voor een sapje en koffie, en eventueel kunnen douchen. Dan wordt het meer een community. Door corona heeft dat vertraging opgelopen, we waren bijna rond met een investeerder.”

(Het Parool)