Millionaire (AB)
Een jaar was voorbij gegaan sinds die mooie aprildag waarop een doodvermoeide boodschapper na een kilometerlange voettocht op onze deurmat zijn laatste adem uitblies. Zijn laatste woorden: ‘Millionaire is terug!’ Hoe, met wie - en vooral: waarom de boodschapper niet gewoon de bus genomen had - daar hadden we het raden naar. Maar één ding was zeker: het zouden heuglijke tijden worden.
Iets later stonden we in de Botanique de beruchte wederopstanding aan den lijve te ondervinden. Voorwaar, het wàren heuglijke tijden. Voor ons stond een groep die niets weg had van een lijk dat voor marketingdoeleinden snel in een microgolfoven gepropt was ter opwarming, maar een band van vers vlees en kokend bloed, met Tim Vanhamel die weer Tim Vanhamel was: scherper dan een scheermes met gevoel voor sarcasme.
Er kwamen veel nummers uit lazarusplaat ‘Sciencing’ voorbij die avond. Uit ‘Outside the Simian Flock’ en ‘Paradisiac’ was toen alleen het meest noodzakelijke meegevlogen in de handbagage. In de Ancienne Belgique, de bevestiging en de Grote Poort waar Vanhamel bijna een jaar lang naar had uitgekeken, lagen de kaarten anders: Millionaire blikte nog altijd vooruit, maar had intussen ook achteruitkijkspiegels laten installeren waarin zelfs iets minder voor de hand liggende details uitvergroot werden. Zo kwam het dat ‘Ballad of Pure Thought’ in de AB aan het onthaal stond: Vanhamel, helemaal alleen met zijn gitaar in het donker. Een stemmige pleziervaart door duistere liefdestunnels, maar eens ook de rest van de band het podium gevonden had stuurde hij het bootje zonder aanmeren de malariarivier op die ‘Under a Bamboo Moon’ heet. Klammig, broeierig, met muggen die steken maar nooit verzadigd raken. Dan - plof - de waterval en de rotsen: ‘A Lust Unmatched’ en ‘Street Life Cherry’, een linkse en een rechtse hoek uit ‘Paradisiac’.
Tijd om uw tanden op te rapen kreeg u niet, u moest immers toekijken hoe die van Vanhamel vervaarlijk stonden te blikkeren in ‘I’m Not Who You Think You Are’: van het Millionairste op ‘Sciencing’, gevolgd door ‘Busy Man’, het beste bewijs dat de formule van Vanhamel dan wel gelijke delen Sturm en Drang telt, maar dat het geheime ingrediënt, het schuim op de pint, nog altijd gewoon lol is. In hetzelfde ziekbed verwekt: de kilometerslange groove van ‘Body Experience Revue’. Maar zoals Goedele Liekens weleens durft te beweren: twee hoogtepunten zijn nog altijd beter dan één, en dus kwamen ‘I’m on a High’ en ‘Champagne’ in een handig setje verpakt. In die eerste probeerde een crowdsurfer trouw aan de songtitel de kroonluchters aan het plafond van de AB te raken - hij was er bijna - terwijl in die tweede de gitaren van Vanhamel en Sjoerd Bruil een meer dan fraaie choreografie met elkaar dansten - denk aan die langdradige tv-spot van Ikea van tegenwoordig, maar dan nooit saai en al helemaal niet goedkoop. En over snaren gesproken: in ‘Love Has Eyes’ deed Vanhamel voor de gitaarsolo, een bedreigd instituut, wat ‘Temptation Island’ deed voor chlamydia.
Bisronde? En of. ‘Back in You’ verkocht zonsverduisteringen en jeukende maar warme dekentjes, het schuimbekkende ‘Petty Thug’ had stenen op zak, was met de bus van Anderlecht gekomen en ging op zoek naar een VRT-cameraploeg om te molesteren, en het baardhaarverschroeiende ‘Alpha Male’ leidde naar ‘Wake up the Children’: stampij, teringherrie, witte ruis, zwart beest, en het antwoord op de eeuwige vraag ‘Hoor, wie klopt daar kinderen?’ Het was Millionaire natuurlijk, wie anders. Geen verrassing - al was dat een jaartje geleden nog wel even anders. Millionaire speelde in de AB een concert waarvan we wilden dat we het op repeat konden zetten. Op weg naar huis hebben we een dankgebedje gericht aan Dotan, de zingende zwendelaar die z’n carrière vorige week zodanig zag wegzinken dat hij zijn podiumtijd op de eerstvolgende Werchter vrijwillig teruggaf. De Schuer nam die aan, en schonk ze aan… Millionaire. Iets fake zien verdwijnen en er iets waarachtig voor in ruil krijgen: zulke geweldige deals kan zelfs Herbert Flack niet beloven in zijn radiospotjes. Allen daarheen in juli. En daarna winnen we het WK.
