Mister Bean
'Een lichtkegel waarin het lot, ongetwijfeld met enig leedvermaak, een min mannetje werpt; het mannetje scharrelt overeind en wankelt nietsvermoedend het licht uit, de ongewisse wereld in. Ecce homo. Zo begint telkens weer 'Mr. Bean', de beste en ook de meest navrante comedy sinds jaren.'
Zo en niet anders omschreef Humo's Dwarskijker achttien jaar geleden 'Mister Bean', het tamelijk onweerstaanbare murmelende mannetje in het tweedjasje dat huiskamers overal ter wereld in lichterlaaie zette, en Rowan Atkinson van een onbekommerde oude dag verzekerde.
'Een min mannetje'
Bij de televisie krijgen ze er niet genoeg van: op Eén staat vanavond een aflevering van de serie geprogrammeerd, en vtm haalt 'Bean: The Ultimate Disaster Movie' (de eerste van twee Beanfilms) nog eens uit de mottenballen.
- Zie je een groot verschil tussen de serie en de twee films?
Rowan Atkinson «Toch wel: in een film kan je je personage niet reduceren tot één opvallende karaktertrek. In een sitcom lukt dat wel. Blackadder (die andere topreeks van Atkinson, red.) is het beste voorbeeld: da's gewoon een meedogenloze, cynische man, maar wel op een ontzettend grappige manier.
»Bean heb ik altijd gezien als een egoïst die zich nooit om andermans geluk zou bekommeren, maar voor een film is dat te simpel: daarin moet zo'n figuur plots gevoelens hebben. Je moet hem een evolutie laten doormaken: hem eerst de boel om zeep laten helpen en hem dan tot inkeer brengen, zodat hij op het eind alles wil rechtzetten.
»Met die laatste etappe had ik het altijd een beetje moeilijk. Omdat ik zo hield van dat non-conformistische mannetje dat totaal niet tot empathie in staat leek.»
- Een beetje een idioot, ook.
Atkinson «Vind ik niet. Ik geloof net dat Bean héél intelligent is. Maar hij is nu eenmaal zo zonderling en zo excentriek in de manier waarop hij de dingen aanpakt... In wezen gaat het om een soort kinderlijke anarchie.»
- Je bent hem nooit beu geraakt?
Atkinson «Na de eerste film: toen had ik hem zes of zeven jaar zonder pauze gespeeld. Maar later ging ik hem toch weer missen. Vandaar die tweede film.»
- Zijn er mensen uit je omgeving die Bean maar niets vinden?
Atkinson «Ik heb nooit veel rekening gehouden met wat mijn omgeving ervan vond. 't Ging altijd over het grote publiek. Weet je, ik heb een simpele smaak. Ik geloof dat mijn aanvoelen van wat grappig is heel nauw aansluit bij dat van de grote massa. Ik wil niet per se de slimme jongen zijn die een hippe minderheid aan het lachen brengt.
»Enkele jaren geleden zat ik op een vliegtuig en draaiden ze een ouwe aflevering van 'Blackadder' die ik zelf nooit gezien had. Ik kon me geen enkele scène nog herinneren, laat staan dat ik m'n lines nog herkende, maar ik moest toch weer lachen. Onbescheiden, ik weet het.»
- Mister Bean is voor veel reizigers een trouwe metgezel op intercontinentale vluchten.
Atkinson «We hebben de serie verkocht aan een hoop luchtvaartmaatschappijen, ja. Logisch: je moet niks ondertitelen, mensen rennen niet gechoqueerd het vliegtuig uit, en iedereen kan ermee lachen.»
Bekijk een fragment:
