'Mrs. Fletcher': een meer dan gezonde appetijt voor pornografie en platgetreden paden

In de nieuwe HBO-serie ‘Mrs. Fletcher’ wedijveren vruchtbare familierelaties met seksuele begeertes en pornoverslavingen: een ongelijke strijd.

Tom Perrotta, romanschrijver en Oscarwinnende scenarist van ‘Little Children’ en de HBO-reeks ‘The Leftovers’, puurde uit zijn succesvolle roman ‘Mrs. Fletcher’ een script voor een gelijknamige miniserie. Kathryn Hahn, die na jaren van (wisselvallige) comedy (‘How to Lose a Guy in 10 Days’, ‘Bad Moms’) meer en meer voor serieuzer werk kiest (‘Captain Fantastic’), vertolkt de titelrol. Op Play zijn momenteel al de eerste drie afleveringen te zien en de komende vier zondagen wordt daar telkens eentje aan toegevoegd.

De reeks vangt aan met een vermakelijke scène waarin een gezapige spelletjesnamiddag in een rusthuis abrupt wordt verstoord door de luide, moeilijk te negeren geluidsband van een pornovideo, waarnaar één van de senioren stoïcijns zit te kijken. Eve Fletcher moet als directeur van het tehuis het ongemakkelijke gesprek aangaan met de zoon van de levensgenieter. Een meer dan gezonde appetijt voor pornografie en een op zijn zachtst gezegd stroeve communicatie: dat worden de rode draden door de reeks.

Moeder en zoon

Qua moeizame communicatie spant de moeder-zoonrelatie tussen Eve en haar zoon Brendan de kroon, en dat is volledig toe te schrijven aan het balorige gedrag van die laatste. Brendan lijkt vastberaden om de meest ondankbare vlegel van de planeet te worden en laat geen kans onbenut om de mensen rondom hem, zijn alleenstaande moeder in de eerste plaats, te schofferen met zijn arrogante onverschilligheid. Op de laatste avond vóór zijn universitaire avontuur laat hij haar zonder scrupules zitten met een liefdevol klaargemaakt dessert. Hij trekt er liever op uit om op een homeparty zijn kunstzinnige klasgenoot te pesten en een meisje dat hij maandenlang heeft genegeerd ongevraagd te trakteren op een dickpic – met success, nota bene.

Wanneer zijn moeder, de emotionele inzinking nabij, hem de dag erop naar de campus brengt, neemt zijn kersverse kamergenoot zowaar nog inniger afscheid van haar dan hijzelf. De eerste dagen van zijn langverwachte college life vult hij met het beledigen van zijn trajectbegeleider en het spuien van bedenkelijke alt-right-ideeën, vaak in een bizarre poging tot flirten. De appel viel overigens niet ver van de boom, want zijn opportunistische vader is van het type dat zelden beloftes nakomt, en dat dan zonder veel overtuiging probeert goed te maken met een knullig, misplaatst cadeau.

Bloot maar braaf

Omringd door dergelijke figuren zou een vrouw voor minder haar toevlucht zoeken in de troostende wereld van de pornografie. Haar zoon is nog maar vertrokken of Eve besluit uit eenzame verveling een portie porno te nuttigen, en voor ze het goed en wel beseft, kan ze zelfs geen koekjes bakken zonder onderwijl expliciete video’s te bekijken. Nu ze toch bezig is haar seksualiteit de vrije loop te laten, lijkt ze in één beweging ook haar verborgen lesbische kant te ontdekken (en dra weer te vergeten) én ontwikkelt ze een erotisch beladen vriendschap met de voornoemde leeftijdsgenoot van haar zoon.

‘Mrs. Fletcher’ is op z’n HBO’s expliciet in zijn seksualiteit, maar het clichématige en vrijblijvende single mom goes wild-verhaaltje is in wezen erg conventioneel en vertelt niks nieuws over het complexe leven van veel alleenstaande moeders. Ook Brandons arrogantie – daar durven we na drie afleveringen gif op in te nemen – zal uiteindelijk smelten als sneeuw voor de zon; als een brave puppy zal hij tot het merkwaardige besef komen dat vrouwen ook mensen zijn en dat er op de keper beschouwd niks mis mee is van je moeder te houden. Ook in de beeldtaal is er geen plaats voor experiment of ambiguïteit: Eve’s ontdekkingstocht en Brendans strapatsen worden netjes ondersteund door niet mis te verstane visuele aanwijzingen. Zo krijgen de ontmoetingen van Eve met behulp van zeer suggestieve close-ups steevast een erotische lading, terwijl we Brendan vaak op zijn eentje door de campus zien struinen omdat hij niet kan aarden onder zijn veel rijpere medestudenten.

‘Mrs. Fletcher’ diende zich in de eerste aflevering nog aan als een niet overdreven diepzinnige, maar onderhoudende dramaserie, maar afleveringen twee en drie verloren zich in platgetreden paden. De personages zullen zich in de komende afleveringen ongetwijfeld herpakken, maar het is maar zeer de vraag of de reeks dat ook zal doen.