Muziek: Bruce Springsteen: High Hopes in Africa

En u maar vloeken dat Bruce Springsteen dit jaar op Rock Werchter, TW Classic nóch Pukkelpop staat: in Zuid-Afrika hebben ze goddomme tot in januari moeten wachten tot The Boss er voor aller-allereerste keer kwam optreden. Een uniek gebeuren – zeker omdat E Street-gitarist Steven Van Zandt de bezieler was van Artists United Against Apartheid, dat Zuid-Afrika boycotte zolang de apartheid van kracht was – met vier concerten die netjes in fraaie beelden werden gepuurd door Leon Verdonschot. Het resultaat: ‘Bruce Springsteen: High ­Hopes in Africa’.

HUMO Eerst en vooral een bekentenis, met het schaamrood op de wangen: wij zijn fan noch kenner van Bruce Springsteen. Wat missen we in ons leven?

Leon Verdonschot «Heel véél: het is een wonder dat je nog zo vrolijk klinkt! (lacht) Aan mijn leven, en dat van heel veel anderen, heeft hij alvast heel wat toegevoegd. Springsteen is de verpersoonlijking van mijn muziekliefde; alles wat ik ook maar goed kan vinden aan iemand op een podium, heeft hij.

»Daarom wilde ik ook per se naar de concerten in Zuid-Afrika: om te zien wat voor effect hij zou hebben op een publiek dat hem nog nooit bezig had gezien. Wat bleek: de Zuid-Afrikanen waren heel enthousiast, maar ook een tikje onwennig. Zoals hij wel vaker doet, dook hij het publiek in om te crowdsurfen. Normaal wordt hij dan op de handen van het publiek naar het podium gedragen, maar nu wisten de mensen niet goed wat ze moesten doen, waardoor hij daar maar stil bleef liggen. ‘O jee, we hebben Bruce Springsteen in onze handen,’ moeten ze gedacht hebben, ‘dit moment moeten we koesteren!’ Bruce moest hun uiteindelijk zelf de weg naar het podium wijzen (lacht).»

HUMO Waarom heeft het eigenlijk zo lang geduurd vooraleer Springsteen Zuid-Afrika aandeed? De apartheid is nu toch al even verleden tijd…

Verdonschot «Precies, dat was een vraag die iedereen ’m ook stelde bij de persconferentie. Hij kon ze niet beantwoorden. Ik denk dat de reden zo banaal is dat hij het niet wilde zeggen: Zuid-Afrika ligt ietwat uit de route, tenzij je ook naar Australië gaat, en er zijn eigenlijk maar twee steden waar je met goed fatsoen genoeg mensen kunt trekken – Kaapstad en Johannesburg. Het is, met andere woorden, niet rendabel voor een grote artiest: jammer dat er geen beter verhaal aan vasthangt, maar zo is het, helaas (lacht).

»Het was ook een kleine verrassing dat de optredens zo’n succes waren, want in Zuid-Afrika is hij echt wel minder populair dan in Amerika of Europa. En ’t is best pretentieus: ergens waar je nooit gespeeld hebt meteen een arena van 80.000 man als venue kiezen. Maar beide optredens waren uitverkocht.»

HUMO Steven Van Zandt zou Bruce de film ondertussen getoond hebben. Weet je wat die ervan vond?

Verdonschot «Nee! Toen daarnet de telefoon ging, hoopte ik eigenlijk dat het Bruce was. Helaas: het was Humo!

»Op zijn officiële Facebookpagina werd de film wel al aangeraden, maar ja: hoeveel Springsteen daar zelf mee te maken heeft gehad… Laten we er maar van uitgaan die hij ’m met welwillendheid bekeken heeft.»

HUMO Zou je nog iets tegen ’m zeggen, mocht je ’m terugzien?

Verdonschot «Nee, alles wat ik wilde zeggen, zit in de film en in het dankwoord dat erop volgt: ik dank ’m voor zijn muziek, zijn teksten en zijn inspiratie.

»Dat gezegd zijnde: als hij ’ns wil praten, mag hij altijd langskomen.»

HUMO En als hij een film nodig heeft...

Verdonschot «Dan hoeft hij maar te bellen! Ik ben beschikbaar voor all things Springsteen: misschien kan ik eens een workshop komen geven bij Humo – Springsteen for dummies – bijvoorbeeld? Géén Springsteen-fan zijn: jongens toch, hoe kríjg je ’t voor elkaar? (lacht)»