Muziek: Radio 1-sessies

Vijf avonden lang heeft Radio 1 schoon volk ontvangen in het Amerikaans Theater. Das Pop, Gorki, Hooverphonic, Flip Kowlier en Milow mochten om de beurt een handvol vrienden en helden uitnodigen voor een minirevue.

Flip Kowlier met Raymond van het Groenwoud, Adamo met Triggerfinger, Kamagurka met Bent Van Looy, Stijn Meuris met Hooverphonic: er zat best veel verrassends tussen.

De concerten werden live uitgezonden op de radio, en een gebalde samenvatting ervan vindt vanavond ook zijn weg naar televisie. Luc Janssen presenteert.

HUMO Je hebt in korte tijd ruim twintig groepen zien passeren. Genoeg om een stand van zaken op te maken qua vaderlandse rock?

Luc Janssen «O ja. En het gaat goed, kan ik je verzekeren. Selah Sue was er twee jaar geleden ook al bij - toen als gast van Gabriel Rios, nu op uitnodiging van Milow - en het deed deugd om vast te stellen dat het meisje in die periode niet alleen haar rijbewijs heeft gehaald - de vorige keer moest ze nog iemand uit het publiek om een lift vragen - maar dat ze er ondertussen ook stáát.

»SX - de jonge groep uit Kortrijk van het radiohitje 'Black Video', door Gorki geïnviteerd - vond ik dé revelatie. Erik de Jong van Spinvis kwam me zelfs vragen: 'Hoe kan het dat ik die niet kén?'

»En Gorki zelf vond ik ook sterk. Een tijdlang was het niks meer met Luc De Vos, maar nu heeft hij duidelijk zijn derde of vierde adem gevonden.

»Een ander hoogtepunt was Adamo met Hooverphonic. Alex Callier is nog technicus geweest in het Amerikaans Theater en omdat het - op één aflevering van 'De Canvascrack' na - het allerlaatste programma was dat in die zaal werd opgenomen, wou hij er iets speciaals van maken.

»Een echte show, met dertien strijkers erbij. Adamo was erg aangedaan, want hij had zijn allereerste tv-optreden in het Amerikaans Theater gedaan, nog bij Tony Corsari.»

HUMO Wat je ook in de 'Radio 1-sessies' kan vaststellen: veel Vlaamse artiesten maken erg brave, opzettelijk aangename muziek. Een ancien als Raymond van het Groenewoud valt meteen op omdat hij - nochtans ook geen beeldenstormer - dwarser klinkt dan veel van zijn jonge volgelingen.

Janssen «Dat klopt wel. Een zekere behaagzucht is onze muzikanten niet vreemd. Het experiment wordt nogal geschuwd. Is dat braaf? Wellicht.

»Mauro zei me ooit: 'Vroeger gooiden muzikanten tv-toestellen uit het raam van hun hotelkamer, nu alleen nog de afstandsbediening.'

»Nu: ik heb dit jaar voor het eerst groupies gezien op de 'Radio 1-sessies'. Voor Milow. Ze waren met zes.

»En de dag na de avond van Milow zag ik op de personeelsparking op het dak van het Amerikaans Theater een lege fles wodka staan. Die had Selah Sue op haar rider staan. Waarschijnlijk was ze 's nachts nog even naar de lichtjes van het Atomium komen kijken.

»Maar zoals je zegt: heel braaf. In de eerste jaargang had Arno zijn oude maat Pol Couter uitgenodigd. Toen die 's nachts de zaal wou verlaten, hield de bewaker hem tegen, omdat hij een verdachte bochel in de jas van Pol zag. Een volledige serranoham, zo bleek, meegegraaid uit de foyer. Heelder varkensonderdelen jatten: dát is nog eens rock-'n-roll.»

HUMO Volgend jaar nog eens?

Janssen «Als het van mij afhangt wel, ik zou dit wel elke avond van het jaar willen doen. En de artiesten hebben er ook zin in. Voor de eerste jaargang moesten we nog bedelen of ze wilden komen, nu kwamen ze sméken om mee te mogen doen. We hebben er veel moeten teleurstellen.»