Muziek: Rock Werchter

We weten allemaal hoe vier dagen Werchter eruitzien. Dag één: iedereen huppelt topfit over de wei. Dag twee: ach, paracetamol kan die kater nog wel bezweren. Dag drie: en masse aanschuiven voor Vietnamese specialiteiten, om toch het idéé te hebben iets gezonds te bikken. Dag vier: alleman ligt tot ’s namiddags in zijn tent te stinken. Dolletjes!

En dan vergeten we de muziek nog: dit jaar zult u zich in nog méér bochten moeten wringen om al uw favorieten aan het werk te zien, want voor het eerst heeft Werchter een derde podium - The Barn. Leiden u met gusto door de gekte: Tatyana Beloy en Ilse Liebens, die van donder- tot zondag rechtstreeks verslag uitbrengen Op 12. Ilse?

Ilse Liebens «Het wordt een totaalpakket: behalve de artiesten op het podium tonen we ook de festivalgangers en de medewerkers achter de schermen – de kok van dienst, bijvoorbeeld. ’t Is de bedoeling dat ook wie nog nooit naar Werchter geweest is er toch een volledig beeld van krijgt: als krokodil verklede weirdo's staan er naast vijftigers die met hun zoon naar pakweg The Cure gaan kijken.

»O ja, in het bos zullen er ook weer akoestische sets gespeeld worden, en dit jaar willen we proberen om verschillende artiesten samen een nummer te laten brengen.»

HUMO Vind je ’t een goeie affiche?

Liebens «Jawel! Als ik ‘m zo bekijk, denk ik: ‘Dát gaat fantastisch zijn, en dáár wil ik zeker een stuk van meepikken!’ En wat me aangenaam verraste: The Barn is blijkbaar groter dan de Marquee. Wie voor de intiemere concerten wil gaan, weet dus waarheen. Volgens mij wordt Alabama Shakes in de Marquee een topper.

»Verder: The Cure, voor het jeugdsentiment alleen al. Ze hebben nog niet laten weten dat ze géén interviews willen geven, wat een goed teken is. Ik heb het Pinkpop-interview met Robert Smith gezien, en hij leek me een aimabele man.

»Ik zal toch een beetje zenuwachtig zijn, hoor: als ik interviews voorbereid, leg ik altijd m’n cd’s van de groep in kwestie op een hoopje – is de stapel hoger dan twintig centimeter, dan weet je ’t wel (lacht). En dan besef je ook welke impact die muziek heeft gehad: ik luister al m’n hele leven naar The Cure.

»Maar Shirley Manson van Garbage zal even tof zijn om te interviewen. Hun oeuvre is minder uitgebreid, maar die debuutplaat vond ik als tiener zó goed. Jack White wordt wellicht wat lastiger: we hebben hem kunnen strikken, maar hij haat interviews.»

HUMO Zijn er ook groepen waar je weinig mee hebt?

Liebens «Blink 182: tof, maar ik zet dat thuis nooit op. Of Skrillex: een fenomeen, maar mij doet het weinig.

»Nu, een groep graag horen is natuurlijk geen voorwaarde voor een goed interview. Maar artiesten waar ik echt van hou, laat ik weten dat ik hun plaat fantastisch vind. En ik moet zeggen: zelfs de allergrootsten appreciëren dat. Iedereen denkt dat ze dagelijks onder complimenten bedolven worden, maar dat blijkt niet zo te zijn. Volgens mij net omdat iedereen dat denkt, en daarom niets meer durft te zeggen.»

HUMO Ging je vroeger zelf altijd trouw naar Werchter?

Liebens «Vanaf mijn zestiende: elk jaar, met uitzondering van één editie. En ik ben nu drieëndertig, dus dat is toch al de helft van m’n leven.

»Ik weet dat het oncool is om te zeggen, maar ik vond het vréselijk om vier dagen in een tent te slapen. De laatste dag was ik kapot: ik dronk niet eens veel, maar ik kon telkens geen vijf kilometer meer probleemloos stappen. Nee, laat mij maar elke avond huiswaarts keren: dan kom je nog eens met zeep in aanraking.»

undefined