N*E*R*D - Nothing

Als een vervloekte koning Midas, zo staat Pharrell Williams
al een paar jaar in het verdomhoekje. In de eerste helft van de noughties friste hij met N*E*R*D
het geluid van R&B op met een even minimale als organische klank, en dreef hij met The Neptunes
het sexappeal van onder anderen Kelis
en Justin Timberlake
naar ongekende hoogten.

Ter vergelijking: gooiden zijn collega-producers glimmende synthetische lingerie over hun artiesten om ze vervolgens in een groezelige peepshow te duwen, dan hees Pharrell zijn poulains in transparant ondergoed van fris katoen en liet ze in hun slaapkamer dansen voor de spiegel: sexy time! Maar toen kwam de beruchte klad erin.

Kan 'Nothing'
, de vierde N*E*R*D, de slappigheid van voorganger 'Seeing Sounds' doen vergeten? Niet echt. De plaat kabbelt gezellig voort in hetzelfde gezapige water, en doet het stramien van debuut 'In Search of…' uit 2002 dus nog eens dunnetjes over. Met een handjevol dansvloervoer, zoals de niet onaardige single 'Hot-n-Fun'
met de niet onaardige Nelly Furtado
.

Met de naar hun debuutsingle 'Lapdance' teruggrijpende trips 'Party People'
en 'Nothing On You'
: u kunt er wat op schuifelen in da club, maar het dak zullen ze er niet meteen afblazen. En met bezwerende songs, een categorie waarin de eerste prijs gaat de door Daft Punk
geproduceerde lap ultrabezwerende robofunk 'Hypnotize U'
, waarin Pharrell nog eens z'n hoogste en geilste falset bovenhaalt.

Zoals op de vorige twee platen krijgt de filosoof in Pharrell alsmaar meer de bovenhand op de dirty dog. Ik hou van die kitscherige semi-religieuze strekking in de zwarte dansmuziek ('Black Moses' van Isaac Hayes
!), maar terwijl de discotheekgebeden 'Help Me'
en 'God Bless Us All'
goed zijn, is het werkstuk genaamd 'Life as a Fish'
zelfs niet intrigerend te noemen: 't is gewoon getoonzette simplistische huis-tuin-en-keukenfilosofie. Met een belerend slot bovendien: 'Nothing. We learned nothing.' Nothing: was dat niet de titel van de nieuwe N*E*R*D?