Na de moord op de buscontroleur: agressie tegen hulpverleners

Onze samenleving lijkt almaar gewelddadiger te worden. Vraag maar na bij onze buschauffeurs en treinconducteurs.

Het dodelijke incident met een controleur in Brussel, de dag voor Pasen, is het trieste hoogtepunt in een schier eindeloze reeks gevallen van blinde agressie. Geen wonder dat het land op zijn kop stond en er een spontane staking uitbrak bij de MIVB.

Het probleem blijft niet beperkt tot het openbaar vervoer. Ook onze ziekenhuizen worden gemiddeld bijna eens per week geconfronteerd met geweld. Op psychiatrische afdelingen waren ze dat al gewend, maar aan het onthaal en op de spoedgevallendiensten is het aantal incidenten de laatste jaren sterk toegenomen. Als een hulpverlener verrot gescholden, bespuugd of in elkaar geslagen wordt, heeft-ie daarna ook maar net genoeg tijd om met trillende knieën gauw een koffie te drinken eer de volgende patiënt eraan komt. Hoe onze ambulanciers, verpleegkundigen en dokters het volhouden? We gingen het ze – vriendelijk – vragen.

Donderdag 24 augustus 1995. Een ambulance van de Londerzeelse brandweer spoedt zich naar Merchtem: iemand heeft een beroerte gekregen. De ambulanciers hebben ter plaatse snel door dat het om de vader van Anderlecht-speler Gilles De Bilde gaat, op dat moment de publiekslieveling van het Belgische voetbal.

Zeventien jaar later spreek ik Jan Van Buggenhout in de brandweerkazerne van Londerzeel. Sinds 1990 werkt hij er als brandweerman-ambulancier. Hij maakte die bewuste zomerdag op een onzachte manier kennis met de winnaar van de Gouden Schoen 1994, die met zijn agressieve gedrag later nog meermaals de pers zou halen.

undefined