Naar De Filistijnen: een masterclass tv met Bruno Wyndaele

Als u een modale Vlaming bent, een televisie bezit en de afgelopen maand niet in een ver buitenland zat, moet u ons vooral niks proberen wijs te maken: de kijkcijfers bewijzen staalhard dat u de afgelopen maand elke avond trouw naar 'De premiejagers' hebt gekeken.

Deze onverbiddelijke hit is bedacht door de meneer die het ook presenteert: Bruno Wyndaele (Leuven, 1965) is zijn naam, en u kende hem misschien al uit enkele onverbiddelijke kijkcijferhits die hij daarvoor bedacht had: 'De laatste show', 'Beste vrienden', 'Eeuwige roem', 'De slimste mens'. Oké, nu en dan zat er eens een iets minder populair format in zijn tv-oeuvre ('We komen nog elk jaar samen met alle mensen die destijds naar 'Rad van tong' gekeken hebben: net genoeg volk om te kaarten'), maar toch: Wyndaele leek ons de juiste mens voor een masterclass televisiemaken.

Wij dus in onze Humo-bolide naar de kantoren van zijn productiehuis De Filistijnen, waar we ons in een van water en koffie voorzien kantoortje nestelen en hem onze weloverwogen openingsvraag stellen:

HUMO Hoe gaat het ermee?

Bruno Wyndaele «Goed, goed.»

HUMO Gezien het succes van 'De premiejagers' zou ik zelfs durven denken: het gaat ronduit uitstekend met De Filistijnen.

Wyndaele «Met De Filistijnen gaat het uitstekend, ja.

»Het is een wonderlijk fenomeen. Het kost veel minder inspanningen, door veel minder mensen, om een reeks van 'De premiejagers' te maken dan een reeks van pakweg 'Eeuwige roem'. Het succes ervan is dan ook buiten proportie. Want een mens - enfin, déze mens toch - heeft altijd de neiging te denken dat de beloning hoger zal zijn naarmate je harder werkt.»

HUMO Ja, daar hebben wel meer mensen zich al schromelijk in vergist.

Wyndaele «Dit soort succes is niet alleen heel fijn, het is ook heel raar. Het blijkt namelijk blijdschapverspreidend te zijn. Als ik tegenwoordig iemand van Eén tegenkom, begint die al op voorhand te lachen, zo van: 'Goed, hè?' Al onze medewerkers zijn blij, natuurlijk. En op straat krijg ik ook alleen maar fijne reacties. Er zijn nu zelfs al dagen dat ik de kijkcijfers niet meer bekijk, omdat ik er al van durf uit te gaan dat ze wel goed zullen zijn.»

HUMO Het klinkt alsof je opeens in een soort Up With People-achtig bestaan bent terechtgekomen.

Wyndaele «Tja, het spijt me, maar ik kan er toch niet tégen zijn dat mensen blij zijn? Jij kunt nu wel zeggen: en de Hoorn van Afrika dan? Oké, de problemen daar zullen niet verdwijnen door ons programma. Maar ze worden er ook niet erger mee.

»Zoveel kijkers, daar kan je alleen maar blij mee zijn. Je moet vooral niet proberen dat te begrijpen, laat staan de laatste foutjes weg te werken: voor je het weet, werk je ook weg wat goed is. Niet aankomen, dus. Vooral niet aankomen.»

HUMO Niet proberen te begrijpen, zeg je, maar we zitten hier net voor een masterclass televisiemaken. Probeer dus toch eens.

Wyndaele «Om te beginnen moeten we ons eigen aandeel in het succes relativeren. Het heeft er zeker mee te maken dat we op een heel sterke zender zitten: '1000 zonnen' en 'Het journaal' hebben al veel kijkers, en na 'De premiejagers' komt elke dag een heruitzending van 'F.C. De Kampioenen' - niet bepaald de eerste keer, maar toch zijn hun kijkcijfers bijna even hoog als de onze. Ik wil maar zeggen: we profiteren ontegensprekelijk van het feit dat we op een heel sterk moment op een heel sterke zender zitten.»

HUMO Komkom, als de mensen het niet leuk zouden vinden, zouden ze - sterke zender of niet - toch gewoon wegzappen?

Wyndaele «Ik geloof wel dat het mogelijk moet zijn om een gat te slaan in die sterke Eén-trein - mensen zijn fysiek in staat om op dat knopje te drukken en naar een andere zender te zappen - maar in dit geval... Kijk: op ongeveer elke zender moet je als programmamaker heel hard roepen. 'Hé! Hela! HALLO, KIJKERS! WIJ ZITTEN HIER! MET EEN GEWELDIG TOF PROGRAMMA! ZAP NAAR ONS!' Op Eén moet je net níét staan roepen, want de kijkers zitten al klaar. En vervolgens moeten wij met 'De premiejagers' eigenlijk alleen nog maar zorgen dat we ze niet wegjagen.

»Ook een belangrijk onderdeel van het succes: het is een quizprogramma.»

HUMO Euh, ja? En dan?

Wyndaele «Vlamingen zijn nu eenmaal zot van quizzen. En ik begrijp dat helemaal, want ik kijk daar zelf óók graag naar. Bovendien doe ik er zelf graag aan mee, én steek ik ze graag in mekaar. Eigenlijk doe ik dus gewoon alle onderdelen van het quizzen graag.

»En we zijn ook nog eens gezegend met hele leuke kandidaten. Daar zoeken we even lang naar als naar goede vragen. We beginnen met 800, en we eindigen met 45. Valt nog mee, vind ik, want ik schat dat ze bij een programma als 'Idool' met 10.000 inschrijvingen beginnen, en daar eindigen ze met één winnaar.

»Onze kandidaten moeten vooral fijne mensen zijn, die daar graag en helemaal op hun gemak zitten. Een quizprogramma is iets compleet anders dan 'Oh Oh Cherso'. Dat is kijken naar de dierentuin: je wéét als kijker dat je nooit contact zult hebben met die types. Niemand verwacht dat die Barbie je huis binnenstapt en 'Leuk interieur!' zegt. Maar met een quizprogramma kom je bij de kijkers thuis in de living, en daar wil je alleen maar fijne mensen binnenbrengen. Mensen tegen wie de kijkers zeggen: 'Ga zitten, drink iets, blijf nog efkes.' En die ze de volgende dag met plezier opnieuw binnenlaten.

»Programmamakers hebben vaak de neiging om te denken: laten we er eens een heel rare kandidaat tussenzetten. Ne speciale. Want dat zorgt voor spektakel, hè. Welja, er mag al eens ne speciale tussen onze kandidaten zitten, maar: hij moet wel bij de mensen thuis mogen binnenkomen. Waarmee ik overigens niet wil zeggen dat er 'Slegs vir blanke' op onze deur staat (lacht).»

HUMO Klopt mijn vermoeden dat ook een slimme achtjarige de meeste 'Premiejagers'-vragen moet kunnen oplossen?

Wyndaele «Welja, 'De premiejagers' is geen quiz om iets bij te leren, het is gewoon entertainment voor iedereen van 8 tot 88. En alles tussen de 8 en de 12 blijkt 'De premiejagers' geweldig te vinden. Door dat alfabet - in hun leven is het alfabet alles - en zeker door de animatie van de premies. Want geef een kleine een zapper, en hij zal altijd bij een tekenfilm blijven hangen. Al is het niet te harden crap: zolang het maar getekend is en beweegt.

»En ja, de antwoorden mogen ook niet te vergezocht zijn. We letten erop dat er zo weinig mogelijk 'Smashing Pumpkins' moet worden geraden. We hébben ze gehad, hoor, de premie waarbij grote pompoenen werden platgeslagen en het antwoord dus 'Smashing Pumpkins' was. Maar liever iets vaker 'Verkeerslicht' of zo, want dat kennen meer mensen.»

Lees het volledige artikel in Humo 3702 van dinsdag 16 augustus.