Nadia Reid, Flavien Berger e.a. (Big Next, Dok Gent)
Dok, de gezelligste offshoresite van Gent, mocht dit weekend de hekkens openen voor de derde editie van het Big Next-stadsfestival. Het concept is intussen bekend: ruikt een artiest niet veelbelovend, dan geraakt die er niet in. Hoe veelbelovend ruikt? Een mix van nieuwe voiture, okselzweet en Kevin De Bruyne.
Big Next doet het dit jaar met een podium minder en een andere programmapartner. De Box wordt gecureerd door organisator Democrazy, terwijl de kleinere Kantine wordt overgelaten aan de jonge trendsnuivers van Subbacultcha. Dag 1 was aan de vrouwen en de beats.
Nadia Reid ***
Negentwintig uren in de lucht hangen om voor vijf man en een hobbit in een opgekalefaterde hangar te spelen: soms zou je als artiest ook al eens gewoon willen skypen. De Nieuw-Zeelandse Nadia Reid stond al om kwart voor drie geafficheerd, en moest zichzelf voornemen de dag een beetje te bewolken.
De liedjes op haar debuutplaat ‘Listen to Formation, Look for the Signs’ verdragen het daglicht niet goed. Ze teren op gevoelens van Duitse origine: veel vroege Liebesschmertz en een beetje Fernweh. 'Love will grow thicker in search of a foreign land', zingt ze. En later, 'If I am bound for something / honey won’t you know / That I will always take the shortest fucking road'. Reids doffe stem schakelt een trapje hoger, treedt in duet met die van gitarist Sam Taylor en raakt ons midscheeps.
Absoluut geen sinecure, want tien meter verder gaat de bruuske banaliteit onverstoorbaar z’n gang: gereedschap wordt uitgeladen, handpallettrucks rollen voorbij, stalen staven worden aangedragen. Reid houdt ons bij de les met anekdotiek die snel uitwaaiert naar levensbeschouwingen. En met een cover van Angel Olsens ‘Unfucktheworld’.
Drie sterren alleen al voor ‘Ruby’,een tedere ballade die Sufjan Stevens niet beter zou kunnen brengen. Zacht, doorleefd, en niet voor een innerlijke kwetsuur bevreesd: ook in Nieuw-Zeeland kennen ze de kracht van americana.
Flavien Berger ***
Flavien Berger komt uit Parijs, maar verkast liever naar een andere planeet. Ergens aan het begin van zijn set laat hij weten op vakantie te zijn geweest naar Mars: 'C’était zuper bien. On a dansé'. De soundtrack die daar volgens Berger bijhoort, is gelijke delen Franse chanson en zondoorstoofde elektronica. Denk vintage beats, arpeggio’s van scifitonen en Gainsbourg in een ruimtepak.
Live geeft Berger graag speelruimte aan zijn kenmerkende je-ne-sais-quoi. Hij gaat op z’n tenen staan voor de hogere noten, zet een pruilmondje op tijdens de lijvigere beats, lipt het gezang van een koorman mee, en spreekt tussendoor foutloos Frenglish. Tijdens ‘La Fête Noire’ snijdt hij door het publiek en gaat ergens ter hoogte van de geluidsbak neerzitten. Rechtspringen wanneer de beat dropt mag, maar doe het wel een beetje à l’aise.
En verder
Mocht de wolken komen ontruimen na Nadia Reid: Soldier’s Heart. Hun catchy pop infiltreert gemakkelijker de hitlijsten dan ons hart, maar hot diggity, wat een performance weer. In Gent geldt: I’ve got the moves like Sylvie. *** Of Ferre. *** Eerste act in de Kantine: samuelspaniel, met zonnige beats gebricoleerd uit een Ikea-handleiding. *** Een streep Arca, ook. *** FilosofischeStilte heeft dan weer enkel een sampler nodig. Minder introvert dan Burial, deze Haagse beatmaker. Maar nog altijd ambient genoeg om zelfbewust naar uw schoenen bij te staren. *** Terug naar de Box, waar de beats een hele trog dieper liggen. *** Duistere, exotische soundscapes, stemvervormingen en slome trap beats: FKA twigs deed dat weer goed. *** Excuseer, Tsar B. *** Justin Swinburne en Samia Mirza van 18+ zijn te cool voor het begrip ‘live’. Laptop open en play. *** Swinburnes stem lijkt op die van Oliver Sim (The XX), maar vandaag rapt hij heel twijfelachtig. Mirza doet beter, al blijft ook zij vaak steken bij nerveus bandwerk. *** Goeie muziek, beteuterde performance. *** Nog een shout-out naar de lieve dame van de taco’s-truck: u doet dat geweldig. Morgen wel graag een extra servetje. *** U herkent ons aan de vlekken op onze T-shirt.
