Naema Tahir: Afhankelijk van een prins
Germaine Greer liet onlangs weer van zich horen. De bekende feministe uitte kritiek op de keuze van Meghan Markle om met de Britse prins Harry te trouwen. Volgens Greer heeft Markle daar erg veel voor opgeofferd.
Haar acteerloopbaan en haar actieve leven op sociale media, om maar wat te noemen. Nu is ze afhankelijk van, o gruwel, haar toekomstige echtgenoot. Want dat is een afhankelijkheid waar Greer niets van moet hebben. Vrouwen zijn halve losers, lijkt Greer wel te suggereren, als ze hun vrijheid opgeven en afhankelijk worden van hun echtgenoot.
Onafhankelijkheid versus afhankelijkheid van je man. Het is een dominant thema in het feminisme, waarover je wel vaker leest. Zo las ik onlangs in een in memoriam op de BBC-site over Barbara Bush dat ze haar vrijheid om te zeggen wat ze wilde geregeld moest opgeven als echtgenote van president George H.W. Bush. Barbara Bush was een vrouw met karakter. Ze had een eigen mening. Ze had een visie op de samenleving. Ze was actief, zette zich in voor goede doelen, en was dus zeker geen passieve First Lady. Maar sommige van haar meningen, bijvoorbeeld over abortus, gelijke rechten of wapens, waren linkser dan die van de Republikeinse partij. En omdat ze haar man wilde steunen in zijn loopbaan, gaf ze haar vrijheid om te zeggen wat ze wilde op.
Was ze maar niet afhankelijk geweest van haar man, dan zou ze vrij zijn geweest, zou Greer zeggen. Of moeten we het toch anders zien? Want wat is onafhankelijkheid? Wat is vrijheid? Heeft een gewone mens meer vrijheid dan Barbara Bush? Ik vraag het me af. Volgens mij is niemand echt onafhankelijk. Behalve misschien Robinson Crusoe, voordat hij Vrijdag tegen het lijf liep.
Laat ons Meghan Markle weer als voorbeeld nemen. Was ze werkelijk vrij en onafhankelijk vóór ze besloot om met prins Harry te trouwen? Als actrice is ze toch afhankelijk van kijkcijfers? Van haar fans? Van een pers die haar interessant genoeg moet vinden om – liefst positief – over haar te schrijven? En wat te denken van filmproducenten die haar de moeite van het contracteren waard moeten vinden? Is ze niet afhankelijk van haar schoonheid en slankheid om in trek te blijven? Als iemand die actief is op sociale media, is ze toch ook afhankelijk van volgers en van likes? Om maar te zwijgen over haar inkomen, waar ze al helemaal van afhankelijk is.
Het feminisme wil de vrouw onafhankelijk maken en is daarbij helemaal gericht op de huwelijksrelatie. Greer noemt het huwelijk een ‘hopeloos systeem’. Vele andere feministen zien het als een zorgelijke institutie, want de vrouw verliest haar zelfstandigheid. Maar afhankelijkheid is overal en heeft vele oorzaken. De vrouw is afhankelijk van een werkgever of een klant of een kijkcijfer of een click. Allemaal afhankelijkheden die veel erger kunnen zijn. Moet de vrouw zich dus van alles en iedereen losmaken en als Robinson Crusoe gaan leven? Natuurlijk niet. Leven is afhankelijk zijn.
