Natalie Prass: vlinders in het Pukkelpopgras

‘Ik wil songs schrijven die uit het Great American Songbook zouden kunnen komen,’ zegt Natalie Prass uit Richmond, Virginia.

Natalie Prass «Grappig dat je dat zegt, want de plaat is hartje winter tot stand gekomen. Veel vogeltjes fluiten er dan niet in Virginia. Maar opnemen is zoveel leuker in de winter, wanneer je toch knus binnen wilt blijven.»

HUMO De opnames gebeurden in Matthew E. Whites Spacebomb-studio. Beschrijf de setting eens.

Prass «De studio bevindt zich op de zolder van Matthews huis, een oude, statige residentie, helemaal in hout. Hier en daar nogal bouwvallig, maar heel gezellig. Naar de zolder loopt een smalle, enorm steile trap. Een versterker naar boven sjouwen is met je leven spelen (lacht). Matthew heeft de zolder zelf geïsoleerd, dus erg warm was het er niet. En je moet oppassen waar je je voeten zet, of je zakt door de vloer.»

HUMO Héél gezellig.

Prass «Het heeft echt wel z’n charme, hoor, alsof je door een magisch wormgat stapt. O ja, er hangt ook een gigantische beloegawalvis uit papier-maché aan het plafond.»

HUMO Matthew vertelde dat hij met Spacebomb de ambitie heeft om uit te groeien tot een soort nieuwerwetse versie van Motown.

Prass «O ja? Motown was nochtans een hitfabriek, en radiohits scoren staat niet hoog op mijn prioriteitenlijstje. En behalve Stevie Wonder en Marvin Gaye liepen er verder weinig singer-songwriters rond bij Motown. Anderzijds heeft Matthew wel een geweldige huisband rond zich verzameld, en is hij een uitmuntende producer.»

HUMO Wat staat wel hoog op je prioriteitenlijstje?

Prass «Goede, degelijke songs schrijven. Songs die passen in het Great American Songbook. Standards, zoals Cole Porter ze in de jaren 40 componeerde. Classic American songwriting, weet je wel?»

undefined

'Ik heb een fictieve minnares in het leven geroepen, en ze is me beginnen te achtervolgen. How fucked up is that!'

HUMO Je wordt weleens vergeleken met zangeressen als Dusty Springfield, Bobbie Gentry en Dolly Parton. Niet de minsten.

Prass «Terwijl ik niet eens vertrouwd ben met de muziek van Dusty en Bobbie Gentry. ‘Son of a Preacher Man’ ken ik natuurlijk wel, genoeg om de vergelijking enorm flatterend te vinden. Dolly Parton is wel een voorbeeld voor me. Met ‘Christy’ heb ik een poging gedaan om mijn eigen ‘Jolene’ te schrijven, gezongen vanuit het standpunt van een vrouw die haar concurrente toespreekt.»

HUMO Een goede poging – die laatste zin is een rake: ‘His dreams aren’t the only ones you haunt’. Parton baseerde zich voor Jolene op een vrouw die met haar kersverse echtgenoot stond te flirten. Is Christy ook gebaseerd op een bestaande helleveeg?

Prass «Initieel niet, maar ze is uiteindelijk wel reëel geworden. How fucked up is that! (lacht) Ik heb een fictieve minnares in het leven geroepen, en ze is me beginnen te achtervolgen. Is dat nu karma?»

HUMO ‘Break all my bones because they all want you’ is nog zo’n mooie slotzin, uit ‘Violently’. Kwellingen, smart en passie overheersen in al je teksten.

Prass «Ik zing gewoon over emoties. Mijn emoties, gedistilleerd in kleine verhaaltjes met een begin en een einde. Ik ben opgegroeid op een dieet van oude r&b en soul: die zangers leggen steeds hun hart en ziel in de teksten. Zelfs iets afgezaagds als ‘I love you’ kan zo nog steeds verfrissend klinken.»

HUMO Raad ons eens een minder bekende r&b- of soulplaat aan.

Prass «‘This Is My Country’ van The Impressions, de groep met Curtis Mayfield, voor hij solo ging. One of my all-time favorites. Uit begin jaren 70, geloof ik. 1972 tot 1974, dat zijn voor mij de beste muziekjaren (de plaat kwam uit in 1968, red.).»

HUMO Als je mag dromen, wie is dan je ultieme duetpartner?

Prass «Oh shit, dat is een moeilijke. Met Ryan Adams heb ik eens ‘She’s Like the Wind’ van Patrick Swayze gecovered. That was fun. Ik hou ook van James Blakes stem, maar… Mag het ook een dode zanger zijn?»

HUMO Als jij dat een goed idee vindt.

Prass Dan kies ik Marvin Gaye, de beste duetzanger ooit, met de beste stem ooit. Of anders de Braziliaanse zanger Caetano Veloso, die leeft nog.»

HUMO In het Portugees, ja?

Prass (blaast) «Dan moet ik dat eerst zien te leren. Hoelang heeft die man nog, denk je?»

HUMO Start alvast de snelcursus. Obrigado voor het gesprek!