New year's Eve
In een wanhopige poging om de overgang van oud naar nieuw (of beter: de overgang van nuchter naar straalbezopen) toch een béétje draaglijk te maken, organiseert uw dienaar dit jaar een (Tromgeroffel! Pauken! Cimbalen!) onvervalste De Beste Nieuwjaarsfilms Ooit-A-Thon!
Staan op het programma: drie onvergetelijke klassiekers die zich minstens twintig minuten tussen de confetti, de slingers, de roltoeters en de ballonnen afspelen. 'The Poseidon Adventure': Gene Hackman, Ernest Borgnine en Shelley Winters als passagiers van een luxueus cruiseschip dat – ’t zal toch geen waar zijn zeker! - klokslag middernacht getroffen wordt door een monstergolf en ondersteboven in de oceaan komt te liggen, waarna de overlevenden zich langs sissende stoompijpen en ondergelopen gangen een weg naar de kiel trachten te banen (we starten de vertoning om 23u40, zodat we samen met de personages naar het grote moment kunnen aftellen!).
Roman Polanski’s 'Bitter Moon': Hugh Grant en Kristin Scott Thomas die op (alweer) een cruiseschip de bitterste oudejaarsnacht ooit beleven (noot: de bandleader die in de achtergrond schitterende covers staat te brengen van onder meer 'My Cherie Amour', 'Hello' en 'Never Can Say Goodbye' is niemand minder dan de piepjonge Danny Wuyts). 'Ocean’s Eleven' (versie 1960): Frank Sinatra, Dean Martin en Sammy Davis Jr. die op oudejaarsavond vijf casino’s leegroven terwijl de Strip kolkt van de feestvreugde - fun verzekerd! Staat zeker níét op het menu: 'New Year’s Eve', een romcom van Garry Marshall ('Pretty Woman') die – ontkurk de perzikenchampagne! - op de valreep de trofee van stinker van het jaar binnenhaalt.
Zelden hebben zóveel grote Hollywoodvedetten samen in één film gezeten, en wat nog straffer is: ze gaan allemaal af als een gieter. Tweevoudig Oscarwinnares Hilary Swank speelt een feestmanager die in een crisissituatie terechtkomt doordat de beruchte lichtbal op Times Square niet wil indalen; de steeds irritanter wordende Sarah Jessica Parker vertolkt een alleenstaande moeder die vergeefs haar vijftienjarige dochter (Abigail Breslin) aan de leiband tracht te houden; het vrouwtje dat in de beginscène in een stapel vuilniszakken neerzijgt is Michelle Pfeiffer en het ettertje dat haar opraapt is Zac Efron; Ashton Kutcher zit in een vastgelopen lift opgescheept met Lea Michele; Jessica Biel duikt op als een hoogzwangere dame die per se de eerste baby van het nieuwe jaar-prijs wil winnen; Jon Bon Jovi kruipt in het vel van een verliefde rockzanger (red ’t vege lijf!); en zo om de twintig minuten verschijnt ook Robert De Niro in beeld, als een terminale kankerpatiënt (baxter in de arm, slangetje in de neus) die vanaf het dak van het ziekenhuis nog één keer de bal wil zien zakken.
‘Als oorlogsfotograaf in Vietnam keek ik de dood elke dag in de ogen,’ horen we De Niro vanop de draagberrie verkondigen, ‘Maar niets heeft me op dit kunnen voorbereiden.’
Ons ook niet, Bob, ons ook niet.
Bekijk de trailer:
