Nicci French - Verloren
Het Engelse schrijverskoppel Nicci Gerrard en Sean French is een daverend commercieel succes - hun nieuwe thriller ' Verloren' (Anthos) is ondertussen al de negende vrucht van het echtelijk schrijfwerk. Het verhaal is opgebouwd volgens het beproefde format: een doodgewone, onafhankelijke vrouw komt in een uiterst stresserende situatie terecht. Ze moet de klus alleen zien te klaren, want waar ze aanklopt voor hulp stoot ze op ongeloof.
De vrouw is in dit geval Nina, wier tienerdochter Charlie op een dag spoorloos verdwenen blijkt te zijn. Ze licht de politie in, maar die vermoeden dat het meisje haar biezen heeft gepakt. Nina begint vervolgens het leven van haar dochter uit te spitten, op zoek naar aanwijzingen en ondanks haar blind vertrouwen ('het was niet zo dat ik dacht dat ze belangrijke dingen geheim hield voor me') ontdekt ze meer dan haar lief is. Even wordt een dubbelleven in de trant van Laura Palmer uit 'Twin Peaks' gesuggereerd, maar meer dan een stiekem vriendje en een eenmalig slippertje blijkt er niet aan de hand te zijn.
Het succes van Nicci French ligt doorgaans bij de overtuigende karakterschetsen, de vage en beklemmende spanning en de vlotte stijl, maar dan is in 'Verloren' amper iets van terug te vinden. Terwijl voor Charlie de minuten voorbijsnellen, wordt het verhaal telkens opgehouden door ellenlange opsommingen: 'een doos chocolaatjes die ze onlangs van een jongen had gekregen en die nu grotendeels leeggegeten was, een schrift waarin in een nonchalant handschrift dingen waren opgeschreven, een half van de muur losgeraakte poster van een popster die ik niet kende'. Wanneer de dader uiteindelijk geklist wordt, moeten we het stellen met een allesbehalve intrigerend motief. En hoe de man überhaupt tot zoiets in staat is, wordt nonchalant in het midden gelaten. Helaas, het moet gezegd: het ruikt hier naar literair bandwerk.
