Nick Lane - Levenswerk
In 1953 ontdekten James Watson en Francis Crick de wonderlijkste spiraaltrap die er op aarde te vinden is: de dubbele helix van het DNA. Ze beseften dat die tot een oplossing voor het grootste raadsel van de biologie kon leiden: de oorsprong en de evolutie van het leven.
Het mechanisme van de erfelijkheid dat ze hadden blootgelegd, ondergroef de evolutietheorie niet, integendeel. Maar het leverde geen antwoord op de vraag die Darwin zelf nooit had weten op te lossen: hoe is het leven ontstaan?
Na twintig jaar graven en wroeten in de celbiologie wist Crick niets beters te bedenken dan de theorie van de panspermie: de oerzaadjes van het leven waren volgens hem door buitenaardse wezens naar onze planeet gebracht. De onwezenlijke complexiteit van het DNA kon nooit het resultaat van een natuurlijke evolutie zijn.
Nadat het besmuikte lachen over de zottigheden van de oude Crick was weggestorven, togen de wetenschappers weer aan het werk, want de oervragen bleven wel overeind. In 'Levenswerk' (Veen Magazines) probeert Nick Lane de resultaten van het recente onderzoek in de genetica en de moleculaire celbiologie voor leken te verklaren en te toetsen aan de evolutietheorie.
Darwins theorie blijft volgens hem moeiteloos overeind. We hebben geen nood aan de hocuspocustheorie van Crick om de oorsprong van het leven te achterhalen. Argumenten daarvoor vindt hij in de oceanen, waar primitieve vormen van leven zijn ontdekt in de buurt van vulkanische schoorstenen die daar al miljoenen jaren staan te roken.
Mogelijk is het leven ontstaan uit de inwerking van de vulkaanrook op het zeewater. Lane haalt nog negen andere 'topprestaties' van de evolutie aan. Eén daarvan is het gezichtsvermogen, een strijdpunt van de voorstanders van het intelligent design. Ogen zijn uitstekende instrumenten, maar wat kan ooit het voordeel van een half oog geweest zijn?
Lanes argumenten pro Darwin komen opnieuw uit de oceaan: bij de vulkaanschoorstenen zijn visjes aangetroffen met de primitiefst mogelijke ogen. Alleen voor het raadsel van het bewustzijn houdt Lane halt: de geschiedenis van onze hersenen leert ons niets over het wezen van menselijke gevoelens.
