cherchez la femme
Nikki Janssens, de vriendin van comedian William Boeva: ‘Ik kan iedereen geruststellen: het is de beste seks van mijn leven’
Zij meet 1 meter 62, hij raakt de lat exact 20 centimeter lager. En toch kijken Nikki Janssens (33) en William Boeva (32) elkaar recht in de ogen. Na hun toevallige Tinder-match, zo’n twee jaar geleden, zijn ze geleidelijk gegroeid als koppel. Eerst voorzichtig en met kleine stapjes, maar nu gaan ze voluit voor elkaar. ‘William is een BV én hij heeft een beperking: ik heb tijd nodig gehad om de klik te maken.’
William Boeva is zo aardig om zijn loge in de Antwerpse Studio Zuid met ons te delen voor het interview met zijn vriendin. Straks is hij te gast bij Gert Verhulst in ‘De tafel van vier’, om het te hebben over ‘Don’t Scream’, zijn nieuwe reeks op Streamz waarin hij BV-koppels de daver op het lijf jaagt. Toch heeft Boeva een vaag vermoeden dat het gesprek snel een andere wending zal nemen.
WILLIAM BOEVA «Wedden dat het straks toch weer over mijn open brief zal gaan? Ik wil gerust over inclusie praten, maar ik heb geen zin in een polemiek rond ‘Down the Road’. Wie denkt dat het me daarom te doen was, heeft de essentie van mijn brief volledig gemist.»
HUMO Zenuwachtig lijk je me nochtans niet.
NIKKI JANSSENS «Zo is William: hij is nergens bang voor. Als ik in zo’n talkshow moest aanschuiven, zou ik vergaan van de zenuwen.»
BOEVA «Ach, ik kan Gert Verhulst wel terugpakken als het nodig is. ‘Zeg Gert, hoe zit het ook alweer met dat n-woord?’ (lacht)»
HUMO Deel jij vaak een backstage met William, Nikki?
JANSSENS «Ik ga zelden mee naar zijn tv-optredens. Ik werk overdag als onthaalmedewerker en receptioniste bij de provincie Antwerpen, William werkt vooral ’s avonds. Wanneer hij thuiskomt, lig ik vaak al in bed. Zeker de laatste tijd: hij heeft opnames voor de fictiereeks ‘Exen’, hij zit in de jury van ‘De allerslimste mens ter wereld’ én sinds die open brief vragen ze hem overal voor interviews.
»In het begin heb ik erg moeten wennen aan al de media-aandacht. Toen ik een foto van onze reis naar Disneyland Parijs postte op Instagram, sprong de pers er meteen bovenop: ‘William Boeva heeft een nieuw lief!’ Hoe wisten ze dat eigenlijk? We stonden niet eens kussend op de foto.»
BOEVA «Plots kreeg ik een sms van HLN Showbizz: ‘We hebben uit goede bron vernomen dat…’ Vreemd, ik ken die ‘goede bron’ niet. Onze relatie was zeker geen geheim, maar dat bericht kwam niet op het beste moment.»
JANSSENS «Het was allemaal zo pril, we waren zelf nog aan het uitzoeken hoe het zat tussen ons. William is een BV én hij heeft een beperking: ik heb dus tijd nodig gehad om de klik te maken.
»Iedereen had meteen een mening klaar over ons. In mijn omgeving reageerden de meesten enthousiast, maar evengoed kreeg ik te horen: ‘Jij kunt toch beter krijgen?’ Ergens begrijp ik dat wel, want je ziet niet veel koppels waarvan één partner een beperking heeft. Wat ik niet begrijp, is waarom sommige mensen zo negatief denken over ons. Een aantal reacties op HLN.be waren ronduit gemeen – ik weet het: ik zou die eigenlijk niet mogen lezen.»
HUMO Iemand noemde je zelfs een golddigger.
JANSSENS «Er zijn nog veel meer mensen die dat denken, daar twijfel ik niet aan. Ik zie het aan hun blikken. William rijdt met een Maserati, dus denken ze automatisch dat het me om zijn geld te doen is. Maar dat is helemáál niet zo.»
BOEVA «Nikki is een vrouw die op haar eigen benen staat. Ze zou nooit afhankelijk willen zijn van iemand.»
JANSSENS «Daar zit mijn scheiding wellicht voor iets tussen: in 2018 ben ik gescheiden, na een huwelijk dat amper een jaar had geduurd. Ik heb afgezien van die breuk, maar ik was ook blij dat het voorbij was. Ik besefte algauw dat het zo beter was.»
HUMO Heb je toen een Tinder-profiel aangemaakt?
JANSSENS «Ja. Toen de eerste lockdown begon, probeerde ik net te wennen aan mijn leven als single. Ik zat alleen in mijn appartement en zei tegen mezelf: ‘Even een kijkje nemen op Tinder, om te zien of ik nog goed in de markt lig.’ (lacht)»
HUMO Wat dacht je toen Williams profiel voorbijkwam?
JANSSENS «We woonden bij elkaar in de buurt, ik had hem al een paar keer gezien. Hij leek me een toffe kerel, dus heb ik naar rechts geswipet.»
HUMO Tinder-profielen blinken doorgaans niet uit in waarachtigheid. Wat stond er zoal in dat van William?
JANSSENS «Hij had leuke foto’s. Ik herinner me eentje van hem in een voortuin, tussen allemaal tuinkabouters. Er was er ook eentje met een puppy, die later niet van hem bleek te zijn.»
BOEVA «Ik had ergens gelezen dat vrouwen veel sneller naar rechts swipen voor mannen met een puppy. Dus had ik er eentje geleend van een vriend.»
HUMO Had je niet gewoon een foto van jezelf in je Maserati kunnen posten?
JANSSENS «Dat zou een averechts effect gehad hebben. Mannen in bloot bovenlijf, of op een motor: ik swipete onmiddellijk naar links.
»Ik had William wel al een keertje zien voorbijrijden in zijn Maserati, hoor, maar ik ging ervan uit dat hij die had gehuurd.»
BOEVA (schatert)
JANSSENS «William heeft het eerste contact gelegd. ‘Als je alleen op een onbewoond eiland zat en je kon eten laten leveren, wat zou je dan bestellen?’ Ik wist meteen: dat Tinder-bericht móét van de echte William Boeva komen, want hij begint onmiddellijk over eten (lacht).»
HUMO Wat heb je geantwoord?
JANSSENS «Eigenlijk wilde ik kreeft, maar ik heb strategisch geantwoord: frietjes van de frituur. Niet te chic, want ik wist dat ik daarmee zou scoren.
»Onze eerste date had niet veel om het lijf: omdat de cafés vroeg dichtgingen, zijn we een paar blikjes gaan halen in de nachtwinkel. Die hebben we opgedronken op een bankje vlak bij zijn huis. Onze volgende date was iets ambitieuzer: William trad op in OLT Rivierenhof in Deurne, en hij wilde tickets voor me laten klaarleggen. Dat heb ik geweigerd, omdat ik niet van hem wou profiteren. Later die week heb ik zelf tickets gekocht, om hem te verrassen.»
HUMO Had je al ooit een show van hem gezien?
JANSSENS «Nee. Ik ging wel vaak naar comedy kijken. Ik was een grote fan van Alex Agnew. Nu nog steeds.»
BOEVA (gekrenkt) «Pff, naar hem ging ze wél kijken.»
JANSSENS «Eén keer deed jij zijn voorprogramma.»
BOEVA «Dat telt niet: je kwam toen niet bewust voor mij.»
JANSSENS «Ik herinner me die avond wel, maar van een vonk was toen nog geen sprake. Die is er pas gekomen na je optreden in het Rivierenhof.»
ROZE WOLK
HUMO Waarover gingen jullie eerste gesprekken? Kwam Williams zeldzame botaandoening – die voluit pseudoachondroplasie heet – meteen ter sprake?
JANSSENS «Nee. We hadden het vooral over eten. In onze liefde voor lekker eten hebben we elkaar meteen gevonden.»
HUMO Hoort daar ook een goed glas bij?
JANSSENS «Nu wel. Toen ik voor het eerst bij William thuis kwam, had hij voor de gelegenheid een fles wijn gekocht. We dronken allebei een glas, waarop hij zei: ‘Ik had al 15 jaar niet meer gedronken.’ Sindsdien beweert hij dat ik hem aan de drank heb geholpen.»
BOEVA «Alcohol zei me lange tijd niks. Achteraf gezien was ik beter wat vroeger beginnen te drinken. Misschien heeft de boog iets te lang gespannen gestaan. Het is geen populaire mening in deze Tournée Minérale-tijden, maar nu weet ik hoe ontspannend een glaasje af en toe kan zijn.»
JANSSENS «Voor ons is drinken een sociale bezigheid. We drinken nooit thuis, maar gaan graag op café. We hebben intussen een hele nieuwe vriendenkring opgebouwd, in de studentencafés bij ons in de buurt.»
HUMO William heeft wel vaker meegemaakt dat het klikte met iemand, maar dat die de stap naar een relatie niet durfde te zetten. ‘Leeftijd speelt een rol,’ zei hij daar ooit over. ‘Als je jong bent, hou je veel meer rekening met wat anderen zeggen. Je moet van je roze wolk vallen en beseffen wat écht belangrijk is.’
JANSSENS «Daarin heeft hij gelijk: was ik 16 of zelfs 20 jaar geweest, dan had ik dit niet gekund. Toen ik William leerde kennen, was ik al van mijn roze wolk gedonderd. Ik weet intussen wat ik wil in de liefde: een maatje, iemand bij wie ik me goed voel, met wie ik kan lachen en dezelfde interesses deel, maar die me ook de ruimte laat om mezelf te zijn.»
BOEVA «Op een dag zul je die man vinden, schat.»
JANSSENS (lacht) «Ik bedoel: het fysieke doet er niet toe. Twee mensen kunnen er samen uitzien als een plaatje, maar toch ongelukkig zijn als koppel.»
BOEVA «Jij bent wel met een zekere argwaan in onze relatie gestapt. Je moest jezelf opnieuw toelaten om iemand graag te zien.»
JANSSENS «William wilde er meteen helemaal voor gaan. Ik ook, hoor. Maar voor mij mocht het tempo toch wat lager liggen. Die eerste maanden ging het voortdurend zo: ik liet hem dichterbij komen, dan sloeg ik in paniek en wilde ik een paar dagen alleen zijn. Voor William was dat heel lastig.»
HUMO Jij haat verliefd zijn, William.
BOEVA «Ik vind verliefd zijn verschrikkelijk.»
JANSSENS «Omdat de verliefdheid je hele leven overneemt. Zelfs je vrienden worden gek van je. Zó bang ben je om die ander te verliezen.»
HUMO Hoe heb je William ervan overtuigd dat hij je kon vertrouwen?
JANSSENS «In het begin ging ik nog af en toe in mijn eigen appartement slapen. Daar werd hij telkens heel onzeker van. Maar op een dag ben ik ’s avonds gewoon niet naar huis gegaan. Sindsdien is zijn onrust verdwenen.
»Het gevolg is dat mijn appartement nu al twee jaar leegstaat. Ik wil het eigenlijk niet kwijt – op eigen benen staan, weet je wel – maar onlangs heb ik beslist dat ik klaar ben voor de volgende stap: ik ga het verhuren.»
SEKS OP STELTEN
HUMO William krijgt weleens van andere mannen te horen: ‘Amai, is die mooie vrouw jouw lief?!’ Alsof ze het niet kunnen geloven.
JANSSENS «Dat maakt me heel kwaad. Ik snap niet dat mensen zo denken.»
HUMO Iemand met dwerggroei kan maar beter een partner zoeken die ook dwerggroei heeft, vinden sommigen.
BOEVA «Zo bekrompen. No pun intended.»
JANSSENS «Zoveel groter dan William ben ik niet eens: 1 meter 62, tegenover zijn 1 meter 42. Dat valt goed mee, toch? Ik heb ook lang gedacht dat een vrouw samen moet zijn met een man die groter is dan zij, maar ik weet nu dat lengte niks uitmaakt. Die oppervlakkigheid ben ik kwijt.
»Veel mensen zijn nieuwsgierig naar ons seksleven. Ja, daar krijgen we écht vragen over. Sommigen willen zelfs weten hoe groot William geschapen is. Daar antwoord ik natuurlijk nooit op.»
HUMO In de podcast ‘Lotte gaat diep’ vroeg seksuologe Lotte Vanwezemael aan William of hij soms hulpmiddelen gebruikt bij de seks. ‘Nee,’ antwoordde hij gevat, ‘tijdens de seks gebruik ik zelden stelten.’
JANSSENS (lacht) «Kijk, daar is William goed in. Ik zou ook zo’n grappige repliek moeten verzinnen. Ergens snap ik wel dat seks met mensen met een beperking tot de verbeelding spreekt. Dat iedereen zich afvraagt: hoe doen ze het? Iets wat afwijkt van de norm, is altijd spannend. Maar ik kan iedereen geruststellen: de seks tussen ons is heel normaal.»
HUMO De beste seks van je leven?
JANSSENS «Ja. Omdat ik hem graag zie.
»Een relatie met iemand met een beperking is natuurlijk wel anders. Voor sommige dingen heeft William hulp nodig. Als er in huis iets zwaars getild moet worden, dan doe ik dat. Kan ik het niet zelf, dan komen mijn vader of zijn broer helpen. Onoverkomelijk is dat niet, je moet er gewoon even aan wennen.»
BOEVA «Ik herinner me dat we op weg naar Disneyland Parijs een omweg hebben gemaakt om de stok te gaan halen.»
JANSSENS «Juist! William heeft een Japans toilet nodig, maar dat hebben ze niet in Disneyland, dus gebruikt hij een speciale stok. Daar hebben we toen over gepraat: hij heeft liever niet dat zijn vriendin hem helpt om naar het toilet te gaan.»
BOEVA «Zoiets legt te veel beslag op je relatie.»
JANSSENS «Ik had er nog niet eens bij stilgestaan. Ik vond het vooral lastig voor hem, omdat hij zo’n gesprek moest hebben met zijn nieuwe vriendin. Ik had hem dat onaangename gevoel willen besparen.»
BOEVA «Maar ik moest het wel even aankaarten, vond ik. Hetzelfde met die rolstoel.»
HUMO Die liet je bewust thuis op jullie eerste date.
JANSSENS «Voor mij had hij gerust mogen komen aanbollen in zijn rolstoel. Ik had hem toch al gezien op straat, dus ik wist ervan. Ik heb er nooit een probleem mee gehad, al vloek ik er soms wel op. Als we ergens heen gaan met de auto, moet ik altijd de motor van de rolstoel in de koffer tillen. Loodzwaar is dat ding, en ik ben als de dood voor krassen op de Maserati. Dan kan ik weleens zuchten: ‘Waarom koop je geen gewone auto?’»
BOEVA «Ik wil niet toegeven aan het clichébeeld van de rolstoelgebruiker met zo’n praktisch busje.»
JANSSENS «En ik mopper dan wel, maar ik zal nooit eisen dat hij een andere auto koopt.
»Een paar dates later had William zijn rolstoel wél nodig, omdat we te ver moesten stappen naar het restaurant. Ik merkte dat hij het er moeilijk mee had, dus heb ik zijn hand vastgenomen. Achteraf zei hij: ‘Amai, dat deed deugd. Door de stad wandelen in mijn rolstoel met een mooie vrouw in een mooie jurk aan mijn hand.’»
HUMO Voor jou maakt die rolstoel niks uit?
JANSSENS «Nee. Ik heb nog nooit gedacht: was ik maar samen met iemand zonder rolstoel. Het enige wat me stoort, is dat mensen dan nóg meer naar ons staren. Daar raak ik maar niet aan gewend. Op restaurant zit ik het liefst ergens in een hoekje apart, met mijn rug naar de anderen. Ik vind het ook moeilijk om William te kussen in het openbaar. We doen dat wel, maar elke keer opnieuw vallen de starende blikken me op.
»Pas sinds ik met William samen ben, besef ik hoe weinig onze samenleving is aangepast aan mensen met een beperking. Nu weet ik hoe moeilijk het is om met een rolstoel in een restaurant binnen te raken. Of om met zo’n ding het vliegtuig te nemen: duizend documenten heb je daarvoor nodig.»
HUMO Je helpt William ook om zijn sokken aan te trekken.
JANSSENS «Alleen kan hij dat niet. Als hij vroeg uit de veren moet, dan sta ik mee op, speciaal voor zijn sokken en schoenen. Ik had zijn mama dat in het begin zien doen, en ben er toen zelf mee begonnen – zonder dat hij het hoefde te vragen. Dat geeft me helemaal niet het gevoel dat ik een zorgfunctie heb. Dat zou ik ook niet willen: waar stopt dan de relatie, en waar begint de zorg?
»Samen zijn met William heeft me zelfstandiger gemaakt. In vorige relaties was ik gemakzuchtiger: de man zal het zware werk wel doen, dacht ik. Ik heb geleerd dat ik ook zélf mijn mannetje kan staan, en daar vaart mijn zelfvertrouwen wel bij. Ik was vroeger heel onzeker.»
HUMO Waarom?
JANSSENS «Dat stamt uit mijn schooltijd, denk ik. Ik heb dysorthografie, maar dat is pas in het zesde leerjaar aan het licht gekomen, met dank aan een juf die logopedie had gestudeerd. Tot dan toe was ik gewoon de domme van de klas, die altijd gebuisd was voor dictee. Als ik het weer eens niet kon, zetten de leerkrachten me voor schut voor de hele klas.
»In de eerste jaren van de middelbare school kreeg ik extra begeleiding en kon ik handel volgen in het TSO, maar in de derde graad kreeg ik die hulp opeens niet meer. ‘Als je het niet aankunt, dan moet je maar naar het BSO,’ zeiden ze. Ik ben de richting kantoor gaan volgen. Ik heb drie jaar geen boek opengedaan en werd toch eerste van de klas. Ik zat daar onder mijn niveau. Hadden ze me gewoon wat extra begeleiding gegeven, dan had ik perfect in het TSO kunnen blijven.»
HUMO Dat doet denken aan Williams schooltijd. Ook hij kreeg opeens te horen: ‘Vanaf volgend schooljaar willen we niet meer de moeite doen om je een klas op de benedenverdieping te geven, dus ga maar op zoek naar een andere school.’
JANSSENS «Helemaal. Alleen heeft die vernedering bij mij m’n zelfvertrouwen gekraakt. Ik kroop in mijn schulp. Bij William had ze het omgekeerde effect. Al mag ik niet klagen: ik ben gelukkig met mijn job.»
CLUB VET
HUMO Een valkuil in jullie relatie lijkt me: hoe geef je William niet het gevoel dat hij jou meer nodig heeft dan jij hem?
BOEVA «Ik zorg op andere vlakken voor haar.»
JANSSENS «Da’s waar. Ik heb geen auto. Als het regent, komt hij me ophalen van het werk. Hij is heel galant.»
BOEVA «En als we een tafel willen reserveren in een restaurant, dan doe ik dat telefoontje. Omdat ik weet dat jij dat niet graag doet.»
JANSSENS «Zo vullen wij elkaar aan: ik ben nogal verlegen, hij is de vlotte babbelaar.»
HUMO Naar verluidt ben je soms wel streng voor hem.
BOEVA (knikt) «Ik moet van haar in het gareel lopen.»
JANSSENS «Zo erg is het niet. Maar als ik weet dat hij iets kan, dan push ik hem altijd om het zelf te doen. Hij kan nogal lui zijn, omdat zijn mama vroeger alles voor hem deed.»
BOEVA (lachje)
JANSSENS «Dan ligt hij in bed en zucht hij: ‘Ik zou wel een glas water willen.’ ‘Sta recht en ga het halen,’ antwoord ik dan. Omdat William zo graag eet, vind ik het ook belangrijk dat hij in beweging blijft.»
BOEVA «Als ik een stuk chocolade pak, dan roept zij: ‘Dat zijn 120 calorieën!’»
JANSSENS «We zijn allebei levensgenieters, maar van ons tweeën ben ik de gezondheidsfreak.»
HUMO Niet verwonderlijk: Williams merchandise draagt de naam Club Vet.
JANSSENS «Zijn manager heeft me een T-shirt uit de collectie cadeau gedaan met als opschrift: ‘Eten is zweten’. Ik weiger die aan te trekken. Ik wil niks met Club Vet te maken hebben. Ik wil William in alles steunen, maar daar trek ik de grens. Vettig eten is gewoon niet gezond, en ik wil hem niet kwijt.»
HUMO Heb je de frituursnack die naar hem is vernoemd al geproefd?
JANSSENS (ferm) «Nee. Het zíét er zelfs te vettig uit voor mij.»
BOEVA «Het is een bak frieten met mayonaise, ketchup, samoerai, satékruiden, ajuintjes, en daarbovenop een in stukken gesneden ribster en een kipcorn.»
HUMO Dichtgeslibde slagaders in een bakje, zeg maar. Nikki, zeg jij na zo’n vettige hap: hup, en nu zweten in de fitness?
JANSSENS «Ik heb thuis een spinningfiets en ik sport met gewichtjes. Voor William lukt dat niet: zulke gewichten hebben brede handvaten, waardoor hij ze niet goed kan vastgrijpen. Hij heeft wel even een personal trainer gehad, maar daar is hij mee gestopt. Ik zou graag hebben dat hij gaat sporten, maar het initiatief moet van hém komen. Tot het zover is, blijft het een discussiepunt.
»Ik probeer weleens gezond te koken voor hem, maar dat pakt gewoon niet. Maak ik groentjes met quinoa, dan weet ik dat hij de telefoon neemt en iets anders bestelt.»
BOEVA «Eén keer heb ik dat gedaan! (Tot Humo) Geef toe: niemand wordt toch vrolijk van quinoa?»
WALK OF SHAME
HUMO Is William snel jaloers?
JANSSENS «Ja. Dit weekend nog, tijdens het uitgaan. De hele avond was hij met zijn vrienden aan het praten en zag hij mij niet staan, tot er opeens een Spanjaard met me kwam flirten. In minder dan tien seconden stond hij naast me. Maar hij heeft niks te vrezen: die andere mannen interesseren me niet.»
HUMO Kan hij makkelijk om met kritiek? De recensies over ‘Don’t Scream’ waren niet echt lovend.
BOEVA «Die in De Standaard was ronduit vernietigend. Er stond iets in over mijn open brief, waardoor ik dacht: die recensent heeft een dubbele agenda. Ik heb liever een slechte recensie in de krant en honderd kijkers die me een positieve reactie sturen, dan omgekeerd. Wat betekent die ene mening nu?»
JANSSENS «William kan beter om met kritiek dan ik. Ook de tegenwind die hij kreeg na zijn brief, raakte me persoonlijk. We hebben het er samen al uren over gehad, en ik begrijp het punt dat hij wilde maken. Dat iedereen zo hard de nadruk legde op de twee programma’s die hij vernoemde, stoorde me enorm.»
HUMO Wist je dat hij op die brief zat te broeden?
JANSSENS «Nee, ik was totaal verrast. Ik had wel gemerkt dat hij al een tijdje neerslachtig en prikkelbaar was.
»William heeft met zijn brief een gevoelige snaar geraakt, maar hij móést ermee naar buiten komen. Hij heeft een stem in het debat over beperkingen, en die moet hij gebruiken ook. Daar sta ik helemaal achter. Daarom wil hij ook graag dat ik dit interview doe: om te tonen dat het kan, een relatie als de onze. Misschien help ik anderen om de stap te zetten. Ik weet hoeveel twijfels je in het begin kunt hebben. Ga ervoor, kies voor de liefde, en trek je niks aan van wat anderen zeggen.»
HUMO Inclusie: we praten er nu wel over, maar we zijn er nog lang niet.
JANSSENS «Vóór ik William leerde kennen, had ik zelfs nog nooit over inclusie gehoord. Er wordt niet over mensen met een beperking gepraat. William verwoordt het altijd mooi: inclusie is als een trein met allemaal verschillende wagons. Daar zitten al allerlei minderheden in – vrouwen, mensen met een andere huidskleur, holebi’s… – maar de mensen met een beperking staan nog altijd op het perron te wachten: zij raken niet eens op de trein.»
BOEVA «Mensen snappen nog altijd niet goed wat inclusie precies is. Ik begrijp dat ‘Down the Road’ hun een fijn gevoel geeft, maar het programma draagt niks bij aan de oplossing. Na de aftiteling denkt niemand: ‘Ik heb in mijn bedrijf nog een vacature, ik zal eens één van die mannen uit ‘Down the Road’ bellen.’»
JANSSENS «Die ene reactie van een bankdirecteur was wel mooi. Hij was zijn kantoor aan het verbouwen, en Williams brief had hem ervan overtuigd om het toegankelijk te maken voor mensen met een beperking: ‘Wat als ik zelf ooit hulpbehoevend word? En hoeveel potentiële klanten lopen mijn kantoor niet voorbij, omdat ze simpelweg niet over de drempel raken?’ Bij hem was er wél een lichtje gaan branden.»
HUMO William gebruikt soms harde woorden. Hij schuwt een term als ‘segregatie’ niet.
JANSSENS «Ik zie meer en meer in dat hij gelijk heeft. We zijn onlangs naar Coldplay gaan kijken. Heel confronterend: we moesten op een apart platform staan, waar een totaal andere sfeer hing. Ik wilde meedansen met de rest van de zaal, maar ik voelde me geremd. Na het concert moesten we wachten tot iedereen het stadion uit was, en pas dan escorteerde de security ons in één lange rij de zaal uit. ‘En, was het leuk?’ riepen ze. Alsof we een bende kinderen waren. Het voelde als een walk of shame.»
BOEVA «Onze samenleving heeft nooit geleerd hoe om te gaan met iemand met een beperking. Kijk naar de exponentiële groei van het aantal leerlingen in het bijzonder onderwijs. Dat is nog maar eens het bewijs dat we mensen met een beperking liever van kinds af wegstoppen – in een aparte school diep verscholen in een bos, als het even kan.»
HUMO Thomas Huyghe zei laatst in Humo: ‘Ik geef William Boeva gelijk als hij zegt dat programma’s als ‘Down the Road’ niet écht inclusief zijn. Maar zolang ze met goede bedoelingen worden gemaakt, kan ik daar wel begrip voor opbrengen.’
BOEVA «Goede bedoelingen tellen zeker, maar je mag je er niet achter verstoppen. Op een bepaald moment houdt het op. De eerste seizoenen verhoogden de zichtbaarheid van mensen met Down, maar dat stadium zijn we al lang gepasseerd. Na zes seizoenen hebben we de kennismaking wel gehad, nu is het tijd voor actie. En ja, dat kán. Ik ben er het beste bewijs van.
»Mijn rol in ‘Exen’ is ook een goed voorbeeld. Die is niet voor een dwerg geschreven, want voor de casting hadden ze ook acteurs zonder dwerggroei in gedachten. Dát is inclusie.»
Boeva’s vurige betoog wordt abrupt onderbroken door een klopje op de deur: of hij dringend naar de set van ‘De tafel van vier’ kan komen. Nikki heeft bewonderend naar hem zitten luisteren.
JANSSENS «Ik ben zo trots dat hij die strijd wil voeren. Als ik hem bezig hoor, dan voel ik de verliefdheid alleen maar groeien. Hij stáát er echt, terwijl ik soms zo onzeker ben.»
HUMO Jullie zijn nu begin de dertig. Een tijdje geleden zeiden jullie: ‘We zien wel of er kinderen komen. Als het gebeurt, dan gebeurt het.’
JANSSENS «Zo denken we er nog altijd over. Op dit moment neigen we meer naar geen kinderen. Vroeger had ik wel een kinderwens, maar nu begin ik iets te oud te worden, vind ik. We hebben ook zo’n fijn leven. Met kinderen zou dat allemaal veranderen.»
HUMO Stel dat het er toch van komt, maakt het dan uit of jullie kind een beperking heeft?
JANSSENS «De kans dat Williams beperking genetisch wordt doorgegeven, is één op de twee. Als we ooit voor kinderen gaan, zouden we misschien voor ivf kiezen en de foetus laten testen op dwerggroei. Ik weet het, dat klinkt cru. Maar William en ik kunnen er goed over praten.
»Aanvankelijk dacht hij: als het zo is, dan is het zo. Maar hij begrijpt mijn bezorgdheid. Die beperking op zich zou niet zo erg zijn, maar ik weet hoe vaak Williams moeder met hem in het ziekenhuis heeft gezeten. Als kind is hij 24 keer geopereerd, om zijn armen en benen te verlengen. Geen enkele moeder wil haar kind pijn zien lijden. Hij werd ook gepest op school. William is dat allemaal te boven gekomen... Maar wil je die beproevingen wel voor je eigen kind?
»Maar nogmaals: nu is er nog geen sprake van kinderen. Ik wil eerst nog een verre reis maken met William. Ik ben al een paar keer in Thailand geweest, ik ben verzot op de jungle daar. Voor William is die onbereikbaar, maar hij blijft met plezier aan het zwembad van het hotel liggen. Of aan het buffet (lacht). Dan trek ik wel in mijn eentje de jungle in. Voor alles is er een oplossing.»
