Ninalotte Roose: ‘Hoe meer ik me ging bezighouden met gezondheid, hoe meer ik dacht: waarom zou ik nog alcohol drinken?’

Er spreekt een bijna benijdenswaardige kalmte uit de manier waarop de jonge actrice Ninalotte Roose haar antwoorden formuleert, uit hoe ze soms even pauzeert om na te denken, uit haar helderblauwe ogen waarin niets stormt, maar alles danst. Gisteren was ze nog in Parijs voor modellenwerk, en vanavond vertrekt ze alweer. Maar vanmiddag hebben we afgesproken in haar ouderlijk huis in Oostkamp en is alle haast spoorloos.

Het is prettig toeven in het statige huis met grote tuin waar de vogels lustig fluiten. Verderop in de straat liggen velden waar lammetjes banjeren en ezeltjes mokken. Niet zo gek dat Ninalotte hier graag terugkomt om even te ontsnappen aan het hectische modellenwerk, of om uit te rusten na de draaiperiodes voor ‘2DEZIT’ en ‘Familie’.

NINALOTTE ROOSE «Ik heb nooit ergens anders gewoond. In deze tuin heb ik zoveel tijd doorgebracht. Ik ben dankbaar dat ik nog nét de jaren heb meegemaakt dat beeldschermen niet alomtegenwoordig waren in onze levens, en dat ik een flink deel van mijn jeugd buiten heb doorgebracht. Na school doken mijn zus en ik meteen de tuin in, om samen te spelen en insecten te zoeken.»

HUMO Je kunt het goed vinden met je zus?

ROOSE «Madeline en ik zijn twee handen op één buik, ze is mijn beste vriendin. We hebben ook allebei artistieke interesses: ik ben druk ben met modellenwerk en acteren, zij met muziek.»

HUMO Jouw naam hint ook wat naar artistieke ouders, Ninalotte.

ROOSE «Mijn mama heeft lang toneel gespeeld en veel getourd. Uiteindelijk heeft ze werk gezocht in de toeristische sector, ook omdat ze een grote liefde voor vreemde talen koestert. Mijn vader is nu met pensioen, maar combineerde een baan bij de bank met een leven in de muziekwereld. Hij stond in de jaren 90 lang met Raymond van het Groenewoud op het podium, schreef songs voor Clouseau en speelt nu nog met Jan De Wilde.

»Als klein meisje vond ik het de max om soundchecks bij te wonen en backstage rond te snuffelen.»

HUMO Je vader woont hier ondertussen niet meer.

ROOSE «Ik was 16 toen mijn ouders vertelden dat ze gingen scheiden. Ze hadden bewust gewacht tot mijn zus en ik een leeftijd hadden waarop we het beter zouden kunnen begrijpen.

»Onbewust voelde ik al wel langer dat de connectie tussen mijn ouders niet meer 100 procent was, dat ze qua levensvisies uit elkaar groeiden. Op school zei ik luchtig tegen vrienden: ‘Tja, op een dag zullen mijn ouders uit elkaar gaan.’ Toen het eenmaal zover was, kwam het toch harder aan dan verwacht. Rondlopen in de volledig leeggeruimde kamer van mijn papa, al zijn spullen en meubels verdwenen, dat was wel even slikken.

»Al duurde de pijn niet lang. Mijn vader is hier vlakbij gaan wonen, dus ik zie hem nog even vaak. Ergens voelde het ook als een soort bevrijding, er kwam meer lucht in het gezin. Zeker nu mijn ouders allebei een nieuwe relatie hebben. Alle frictie is weg.»

HUMO Na je middelbare school besloot je om niet verder te studeren.

ROOSE «Ik koos ervoor om een sabbatjaar te nemen. Ik zag mezelf niet meteen weer de schoolbanken induiken, wilde even niet meer de verplichting om dingen te moeten leren waarmee ik waarschijnlijk nooit meer iets zou doen. Ik wilde werken, reizen en zelf kiezen wat ik zou leren.

»Ik had geen concrete plannen, maar het draaide geweldig uit. Ik verslond het ene na het andere boek, werd gescout op Instagram door een modellenbureau, mocht een halfjaar in Parijs gaan werken én ik kreeg mijn eerste rol als actrice in de film ‘Bittersweet Sixteen’.»

HUMO Van het West-Vlaamse platteland naar Parijs, een behoorlijke stap.

ROOSE «Ergens voelde het wat gek dat al mijn vrienden gewoon aan het studeren waren in Gent, terwijl ik daar in Parijs in mijn eentje in een appartementje zat. Al voelde ik me daar geen seconde oncomfortabel bij. Ik vond het fijn om zelfstandig te zijn, heerlijk om op mijn 18de al mijn eigen huur te betalen en de Franse taal te leren.

»Ik ben best graag alleen. Dat moest ook, want toen ik in Parijs aankwam, werd de lockdown ingesteld. Buiten mijn werk zag ik nooit mensen, elke dag kwam ik alleen thuis en stond ik alleen op. Het was fantastisch om de stad te leren kennen op zo’n serene manier. Wandelen over een volledig lege Champs-Élysées, dat was echt een prachtige ervaring.

»Tegenwoordig is de stad weer veranderd in een mierennest en merk ik dat ik me op vrije momenten graag terugtrek in de parken, op zoek naar rust. Dan lig ik in Bois de Boulogne of Parc des Buttes-Chaumont met een boekje, mijn blote voeten in het gras.»

HUMO De modellenwereld heeft de reputatie keihard te zijn.

ROOSE «Ja, je moet echt sterk in je schoenen staan. Er is bitter weinig begeleiding. Je komt toe als meisje van 17 en krijgt alleen te horen: ‘Hier is je appartement, morgen beginnen de castings.’ Er zijn geen mensen die je begeleiden, die je een beetje uitleg geven, die je kunnen vertellen over wat het werk met je mentale gezondheid kan doen, over de hoge verwachtingen en de soms harde werkcondities.»

HUMO Ben jij in die valkuilen gelopen?

ROOSE «Ik heb een donkere periode gehad, ja. In de modellenwereld is je lichaam je product, en je wordt echt met je neus op elke oneffenheid gedrukt. Als je dat niet volledig kunt loskoppelen van je zelfwaarde, krijg je het moeilijk. Dan bestaat de kans dat je een ongezonde relatie met eten begint op te bouwen.»

HUMO Wat is er gebeurd?

ROOSE «Mijn papa heeft op tijd aan de alarmbel getrokken: dit gaat niet meer, we gaan professionele hulp zoeken. We zijn naar een sportdokter en een diëtist geweest, die me hebben geleerd dat gezond eten en sporten ook een genot kunnen zijn, dat het niet allemaal rond opofferingen hoeft te draaien. Die diëtist was de eerste die me vertelde dat je je niet moet blindstaren op calorieën.

»Ik ben toen in korte tijd veel gegroeid als persoon en heb in dat halfjaar in Parijs meer geleerd dan tijdens mijn hele middelbareschoolperiode. Ik leerde me weer goed en gezond voelen in mijn lichaam en ontdekte tegelijk nieuwe passies: eerst veganisme en yoga, daarna leerde ik de kracht van meditatie kennen.»

HUMO Wat is de kracht van meditatie precies?

ROOSE «Je neemt afstand van het idee dat je lichaam is wie je bent, je neemt afstand van je twijfelende gedachten, je laat alles los en je probeert gewoon te observeren. Eigenlijk fungeerde het in die tijd een beetje als therapie voor mij.

»Bovendien geeft meditatie mij een enorm gevoel van geborgenheid. Of ik nu in Parijs, Milaan of Istanbul werk: als ik mediteer, voel ik me thuis. Je bent niet langer afhankelijk van een bepaalde plek of een bepaalde persoon, je kunt overal vertragen en mentale rust vinden.»

HUMO Klinkt goed.

ROOSE «Ik begin er elke dag mee. Nog voor er impulsen van de buitenwereld op me afkomen en ik mijn gsm check, doe ik een half uur meditatie en drie kwartier yoga. Dat biedt me een stabiele basis voor de rest van de dag.

»Ik ben trouwens op het spoor van meditatie gekomen door een Mexicaanse leerkracht die me benaderde op Instagram. Hij bleek de mede-oprichter van een grote Franse yogaschool, waar ik nu af en toe in stilteretraite ga: tien dagen lang mediteren en zwijgen.»

HUMO Instagram bracht je zowel modellenwerk als meditatie.

ROOSE «Ja. Je hoort vaak over de lelijke kanten van sociale media, dat je er vooral mee moet opletten, maar ze hebben ook ontzettend veel moois te bieden.»

HUMO Maar er zijn online ook wel wat charlatans terug te vinden. Niet iedereen die zich holistisch noemt, zit vol goede bedoelingen.

ROOSE «Het is vaak een kwestie van aanvoelen of het goed zit. Tegelijk sta ik wel open voor uiteenlopende visies. Op die Franse school verdiepen we ons in alle culturen en religies, van het boeddhisme tot het hindoeïsme tot het christendom – er valt van elk geloof iets te leren. Een open blik leidt tot meer compassie en begrip voor de ander.»

GEEN STRESS

HUMO Is je kijk op het modellenwerk veranderd nu je weer een gezonde relatie met lichaam en geest hebt?

ROOSE «Ja, ik weet nu dat ik niet wil bijdragen aan wat mij onzeker heeft gemaakt over mijn lichaam. Ik wil geen onrealistisch beeld uitdragen, een beeld waarvan ik denk: hiervoor moet ik een levensstijl aanhouden die al het genot uit mijn leven zuigt.

»Ik sta nu in het werk met een andere mentaliteit. Als je op een casting aankomt en je moet aansluiten in een lange rij met tientallen prachtige meisjes, van wie er maar twee uitgekozen zullen worden, dan is dat best overweldigend. Dan kun je wanhopen: hoe gaan ze mij ooit kiezen? Maar je kunt ook denken: ik ben blij dat ik hier ben en dat ik deze ervaring mag opdoen. Dan heb je niets meer te verliezen. Met zo’n positieve insteek komen er vanzelf mooie dingen op je pad.»

HUMO Dus je hebt nog maar weinig stress.

ROOSE «Stress?»

HUMO Ja, stress.

ROOSE «Nooit last van gehad. Stress is volgens mij een combinatie van gretigheid en angst, maar ik heb weinig angst in het leven. Stress helpt je niet. Het maakt de kans juist groter dat je het verpest voor jezelf.»

HUMO Je hebt zelfs geen stress als je een shoot hebt voor een groot merk, à la Dolce & Gabbana of Lancôme?

ROOSE «Nee, ook dan niet. Mijn vader verbaast zich daar ook weleens over: jij vertrekt naar zo’n shoot alsof je naar de supermarkt gaat.

»Ik benader de audities voor mijn acteerwerk op dezelfde manier. Ik probeer van elke auditie te genieten. Het is gewoon leuk om het beste van jezelf tevoorschijn te halen, om ongegeneerd al je registers te tonen, om voor een regisseur te moeten staan en te spelen met anderen. Ik heb geen acteeropleiding gehad, dus na elke dialoog met een tegenspeler groei ik als actrice.»

HUMO Helpt je ervaring als model bij het acteren?

ROOSE «Dat denk ik wel. Als model ben je het ook gewend om dag na dag een alter ego aan te nemen. Afhankelijk van het merk en de make-up, wil de klant een bepaalde sfeer oproepen. Al gaat acteren natuurlijk een stuk dieper.»

HUMO Je eerste hoofdrol, in de jongerenreeks ‘2DEZIT’, was direct een pittige: er zaten behoorlijk wat naakt- en seksscènes in.

ROOSE «Die scènes zijn inderdaad zo intiem en persoonlijk dat het een beetje balanceren op een dunne koord is. Je moet weten waar je grenzen liggen, je heel bewust zijn van wat goed voelt en wat niet.

»Ik ben onze intimiteitscoördinator Philine Janssens heel dankbaar. Nadat we een scène hadden gedraaid en die terugkeken op de monitor, merkte ik dat ik me niet comfortabel voelde. Ze vroeg: ‘Is deze scène oké voor jou?’ Ik dacht een paar seconden na, reageerde niet meteen, en zij riep direct: ‘Dit is niet oké, we gaan het opnieuw doen!’»

HUMO Onlangs was in een documentaire over actrice Brooke Shields te zien dat er tot voor kort een stuk minder rekening werd gehouden met de grenzen van jonge actrices.

ROOSE «De filmwereld van een paar generaties geleden lijkt mooi en glamoureus, maar ik ben blij dat ik in deze tijden mag acteren. #MeToo was broodnodig om het bewustzijn rond grensoverschrijdend gedrag te vergroten en de werkcondities te verbeteren.»

HUMO Je speelt nu in ‘Familie’, een serie met behoorlijk betrokken kijkers. Trek jij het je aan als zij kritiek uiten?

ROOSE «Je moet weten dat ik in die reeks dan ook nog eens een pathologische, manipulatieve leugenaar speel, dus ja, kritiek is er zeker (lacht). Maar daar kan ik me goed van distantiëren. De meeste kritische reacties zijn vaak verkapte complimenten: ‘Ik kan je personage niet uitstaan, maar je acteert wel goed.’»

HUMO Vind je het fijn om een onhebbelijk persoon te spelen?

ROOSE «Iemand met psychopathische trekken spelen is fantastisch. Het is leuk om al je schaduwkanten in zo’n personage te steken. Er is ook niets heerlijker dan een goede ruziescène te spelen. In ‘2DEZIT’ moest ik een paar keer dronken roepen en tieren tegen mijn tegenspeler Nathan Bouts. Wel, ik ging daar zó in op, het voelde bijna als therapie.»

GSM-NOTITIES

HUMO Ben jij in het echte leven ook goed in ruziemaken?

ROOSE «Nee. In mijn afgelopen relatie (met acteur-zanger Maksim Stojanac, red.) heb ik nooit ruzie gehad. Ik probeer bovendien altijd zeer bewust mijn woorden te kiezen: als je niets liefs of constructiefs te zeggen hebt, dan zeg je beter niets. Je hóéft jouw mening niet te delen, als die niet van belang is voor de ander.»

HUMO Zelfs jullie breuk verliep heel zen?

ROOSE «Ja, dat was echt zo! Er was niets dan dankbaarheid en liefde voor wat die relatie ons had gebracht.»

HUMO Maar zoiets doet toch ook pijn?

ROOSE «Natuurlijk is het niet makkelijk om iemand los te laten die je graag ziet, maar ik probeer vooral de schoonheid te zien. Het was mijn allereerste relatie, ik heb er enorm veel van kunnen leren. Het was de eerste keer dat ik leerde denken voor twee, moest zoeken naar een balans, rekening leerde te houden met de verlangens en verwachtingen van de ander.

»Het was professioneel een enorm hectisch jaar voor ons beiden. We hebben elkaar nooit beperkt, maar konden wel altijd terugkomen bij elkaar om even uit te blazen. We waren elkaars ankerpunten, en nu is het tijd voor een nieuw hoofdstuk.»

HUMO En een nieuwe liefde?

ROOSE «Ik wil pas een relatie aangaan als ik echt voel dat het klopt, als ik een gezamenlijke toekomst zie. Als het over liefde gaat, wil ik commitment of niets. Ik ben liever vijf jaar single, dan kortstondige contacten aan te gaan. Casual seks heeft me nooit aangesproken.»

HUMO Niet een beetje nieuwsgierig?

ROOSE «Ik ben wel nieuwsgierig, maar ik geloof dat er ook ruimte is om dingen te ontdekken met één persoon. Ik ben nu twintig jaar en ik ken mezelf, mijn eigen lichaam en seksuele voorkeuren nog niet eens volledig. Hoe kun je dan een partner na een jaar al door en door kennen? Je kunt dingen blijven ontdekken bij elkaar, blijven evolueren met één persoon, liefst voor altijd.»

HUMO Je gelooft in het vinden van de liefde van je leven?

ROOSE «Ik geloof oprecht dat er niets mooiers is dan iemand te vinden die even imperfect is als jij, met wie je samen obstakels overwint, samen een leven lang blijft bijleren.

»Mijn grootste vrees in een relatie is dat ik mijn partner zou beperken in zijn vrijheid om te groeien als individu. In een relatie moet je erover waken dat je je eigen identiteit en authenticiteit kunt behouden. Ik denk dat het gevaarlijk wordt als je te afhankelijk wordt van de ander. Als de relatie dan gedaan is, weet je niet meer goed wie je bent, omdat jij als individu bent verdwenen in de ander.»

HUMO Toch kan dat ook mooi zijn, versmelten met de ander?

ROOSE «Jezelf een beetje verliezen in de ander is inderdaad óók mooi, en ik besef dat die lijn dun is, maar ik wil wel mijn kern bewaken.»

HUMO Houvast en structuur zijn sowieso belangrijk voor je.

ROOSE «Klopt. Al jaren typ ik elke avond in de notities-app van mijn gsm mijn hele ochtendprogramma uit: zo laat doe ik mijn meditatie, op dat tijdstip neem ik mijn ontbijt, dan doe ik mijn skincare... Tot de middag leg ik alles vast.»

HUMO Kun je jezelf ook soms volledig verliezen?

ROOSE «Ik zou het wel kunnen, alles loslaten en me laten meenemen met wat de dag brengt, maar ik zal het niet snel doen, juist omdat die structuur me zoveel standvastigheid biedt.»

HUMO Is dat ook de reden waarom je wegblijft van drugs en alcohol?

ROOSE «Ik heb op jonge leeftijd van allerlei dingen geproefd. Ik heb geëxperimenteerd met die kant van het leven, maar al snel besefte ik: nee, dit is het niet, dit gaat mij geen voldoening schenken. Hoe meer ik me ging bezighouden met gezondheid, hoe meer ik dacht: waarom zou ik nog alcohol drinken?

»Er zijn te veel mensen die een glaasje meedrinken omdat het de sociale norm is. Terwijl je perfect kunt zeggen: nee, ik ga gewoon een theetje of kombucha drinken. Ik wil trouw blijven aan mezelf.

»Ik ben sowieso geen pleaser, iemand die zichzelf schikt naar verlangens van anderen. Ik ben wel empathisch, maar nooit op een manier die mijn eigen geluk ondergraaft.»

VRIJBLIJVEND VEGAN

HUMO Komt je veganisme voort uit empathie?

ROOSE «Ja, ik werd veganist nadat ik enkele documentaires over de voedingsindustrie had gezien. Er zit zoveel afstand tussen het product in de supermarkt en waar het vandaan komt, er wordt een groot deel van het proces voor ons verstopt. Zoals Paul McCartney ooit zei: ‘If slaughterhouses had glass walls, everyone would be vegetarian.’»

HUMO Probeer je ook andere mensen op je pad te krijgen?

ROOSE «Toen ik net vegan was wel. ‘Dit kan niet langer zo! Ik ga dit vertellen aan iedereen!’ Maar ik merkte dat dat juist een averechts effect heeft. Als je mensen dingen gaat opleggen, werkt het nooit.

»Nu doe ik het anders. Ik deel vrijblijvend dingen over voeding en levensstijl op Instagram, en ik merk dat er dan vanzelf mensen zijn die de positieve energie oppikken.

»Op dit moment ben ik overigens geen 100 procent vegan meer.»

HUMO Wat is er gebeurd?

ROOSE «Ik heb me wat verdiept in de materie en voor vrouwen lijkt het toch belangrijk om kleine hoeveelheden cholesterol binnen te krijgen, wat heel moeilijk is met een plantaardig dieet. Als ik nu vlees consumeer, let ik wel bewust op de hoeveelheid, waar het vandaan komt en hoe duurzaam het is.

»Ik heb de waarheid niet in petto, ik probeer constant mezelf uit te dagen en te corrigeren. Nooit in hokjesdenken te verzanden. Ik probeer een beetje Sofie te zijn, uit het kinderboek ‘De wereld van Sofie’, die kennismaakt met alle verschillende filosofen, die wil blijven bijleren en zich blijft verwonderen.»

HUMO Zou die mentaliteit er niet wat meer mogen zijn in onze maatschappij?

ROOSE «Waarschijnlijk wel, maar ik denk dat je het de mensen niet kunt verwijten. In onze maatschappij wordt verwondering niet aangemoedigd. Op de middelbare school mag je al van geluk spreken als er ruimte is voor eigen inbreng, als er een plek is voor debat.»

HUMO Word je soms boos van hoe we als mensheid met onze planeet omgaan?

ROOSE «Boos worden of je frustreren heeft weinig zin, je kunt toch geen verandering forceren.

»Ik probeer het dicht bij mezelf te houden, een levensstijl te omarmen waar ik voor sta, mijn best te doen voor alle dingen die ik belangrijk vind.»

HUMO Je bent sowieso niet echt een schreeuwer.

ROOSE «Nee, ik ben liever een goede luisteraar. Ik ben best een introvert persoon. Op feestjes sta ik in een hoekje om alles te observeren. Smalltalk kost mij veel energie, ik ben iemand die liever diepgaande één-op-ééngesprekken voert.»

HUMO Wanneer is het leven voor jou geslaagd?

ROOSE «Als je geluk niet afhankelijk is van je omgeving, of de dingen die je bereikt hebt. Het leven gaat altijd met ups en downs, het is de uitdaging om tijdens al die golven het geluk te kunnen blijven vinden in jezelf.»

HUMO Stel dat het succes nu stopt, zou je dan ook nog gelukkig kunnen zijn?

ROOSE «Absoluut. Acteren en modellenwerk zijn mijn passies, maar ik maak mezelf daar niet afhankelijk van. Ik zou van een heleboel andere dingen ook gelukkig kunnen worden, van yogaleraar worden bijvoorbeeld, koken, een boek schrijven... er is zovéél moois.»

HUMO Je gelooft fel in de maakbaarheid van het leven.

ROOSE «Voor de volle 100 procent, ik geloof echt dat er geen grenzen zijn aan wat je kunt bereiken. Everything is created twice, first in the mind and then in reality. Al het succes dat je om je heen ziet, de gekste dingen, waren ooit enkel ideeën. Het is een kwestie van ze te realiseren.»

HUMO Je kunt toch ook gewoon geluk hebben? Of pech?

ROOSE «Geluk is voor mij een combinatie van een opportuniteit krijgen én er klaar voor zijn. Als er een opportuniteit voorbijkomt waar je niet klaar voor bent, zul je die ongemerkt en geruisloos laten passeren.»

HUMO Zit jouw geluk niet ook voor een stuk in een geslaagde opvoeding en een warme thuis, iets waar niet iedereen op kan bouwen?

ROOSE «Zeker. Daar ben ik me superbewust van, dankbaar ook, want dat is een serieus duwtje in de rug geweest.

»En toch: ik ben ervan overtuigd dat er zich voor iedereen opportuniteiten zullen aandienen. Zorg gewoon dat je voorbereid bent en dat je ze grijpt. Twijfel nooit, en bijt je vast als een piranha.»

‘Familie’, VTM, elke weekdag, 20.00