No Age - Nouns

Hoeveel noise verdraagt een popsong tot hij eronder bezwijkt? Ervaringsdeskundigen Dean Spunt (drums en zang) and Randy Randall (gitarist, en wat een náám!) weten precies waar de grens ligt, maar lijken zich er weinig van aan te trekken.

Oké, hun debuut 'Weirdo Rippers' klonk nóg gruiziger dan 'Nouns', maar als ze de geluidskwaliteit van hun platen in dit tempo blijven verbeteren, mogen ze pas omstreeks 2034 rekenen op een plaatsje in de dagprogrammatie van StuBru.

De twaalf songs die No Age er hier in een halfuurtje doorjaagt, zitten begraven onder dikke lagen distortion, feedback en ander geluidssmurrie. Ze blazen hun sound op met goedkope effectpedalen en rafelige loops, sluiten de zanger op in de badkamer en saboteren de drums tot ze klinken als kletterende vuilnisbakken. En toch wérkt het gros van hun nummers wonderwel.

Wie kan bijvoorbeeld 'Cappo' weerstaan, waarin surf dudes Jan & Dean plots bij Sebadoh blijken te zingen? En luister hoe de vroege Dinosaur shoegazegewijs door hoogtepunt 'Teen Creeps' stofzuigert, of samen met Hüsker Dü van de trap dondert in het epileptische 'Sleeper Hold'. 'Bands should make you feel like you are going to explode and make you utterly confused and inspired at the same time,' aldus het duo, en in hun beste tracks dóén ze dat ook.

Luid draaien dus, en voor een keer eens niet downloaden maar gewoon de cd kopen: het hoesje is een nifty boekje van dik zestig bladzijden vol videostills, teksten, stillevens met cassettes van Charles Mingus en Beat Happening, en héél veel kleur.

undefined

Toptracks: 'Teen Creeps', 'Sleeper Hold'