No Balls, No Glory; A Polaroid Story - Snoop Dogg
Urban artiesten vastleggen op polaroid is niet zo simpel als u zou denken. Elisabeth Ouni is geen journalist, geen fotograaf en ook geen groupie. Beweging en een polaroidcamera zijn geen goede vrienden, de artiesten moeten dus poseren voor haar lens. Deel 5: D-O-double-G = N.O.P.E.
undefined
Snoop Dogg - Vorst Nationaal
Het was verdorie een ramp!
Alleen al qua connecties loopt van bij het begin alles fout. Niemand kan of wil me backstage brengen! Platenmaatschappij Universal kan me niet helpen, zo blijkt uit hun mail: 'Beste juffrouw Ouni, de enige backstagepassen die we hebben, zijn die voor onszelf!'
Via Facebook neem ik contact op met een man die voor Vorst Nationaal werkt. Volgens hem is backstage raken onmogelijk. In zijn vijftienjarige carrière heeft hij daar nog nooit iemand gezien die er niet hoort. Daar heb ik zo mijn twijfels over maar bon, hij is duidelijk niet van plan mij stiekem binnen te smokkelen. Goed, dan hustle ik mezelf wel binnen. Moet lukken, toch?
Fout nummer 1: Dresscode
De dag van het concert draag ik volgende outfit: een XL-houthakkershemd met riem op een gescheurde smalle jeans met platte suède laarsjes, en als accessoire gigantische oorringen, ook wel doorknockers genoemd. Ergens voel ik al wel dat ik er meer als een Canadees uitzie dan als een sexy groupie. Ik had het moeten zien aankomen.
Ik moet nog tickets kopen wanneer ik arriveer in Vorst. Voor mij aan het loket staan twee mannen die twee tickets te veel hebben en die proberen om te ruilen. Ik aarzel niet, tik hen op de rug en bied de helft van de prijs. Deal. Een goede start. Dit gaat lukken, denk ik nog.
In de zaal zie ik meteen dat het goed zit. Het concert is niet uitverkocht, en hoewel er vooraan al wat volk staat kan ik mij tot dicht bij het podium wurmen. Ik ben er klaar voor. Bovendien heb ik voor het eerst een spandoek mee. Je leest het goed: een spandoek!
undefined
Ouni
Lees het vervolg op ouni.be/blog
